Από το νούμερο ένα εργαλείο για «γρηγορότερη επιστροφή στην ανάκαμψη», οι αποκρατικοποιήσεις τείνουν να μετατραπούν πλέον σε υπόθεση μιας ομάδας συμβούλων που πληρώνονται αδρά χωρίς να προσφέρουν ουσιαστικό έργο. Όπως αναφέρουν στην αγορά, το στοίχημα του προγράμματος των ελληνικών ιδιωτικοποιήσεων έχει χαθεί και δεν είναι τυχαίο ότι σε πρόσφατο άρθρο του το περιοδικό «Economist» χαρακτηρίζει «κολασμένα ελληνική υπόθεση» τις ιδιωτικοποιήσεις.
Και όχι άδικα, αφού το 2013 το ΤΑΙΠΕΔ με το ζόρι πέτυχε τον στόχο για έσοδα 1,3 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις, την ίδια στιγμή που το διάστημα Ιούλιος 2012-Ιούνιος 2013 οι αμοιβές και τα έξοδα προσωπικού του Ταμείου διαμορφώθηκαν στα 2,2 εκατ. ευρώ. Και στο ποσό αυτό προστίθενται 1,6 εκατ. ευρώ σε αμοιβές και έξοδα τρίτων για το έργο της προώθησης των ελληνικών αποκρατικοποιήσεων, οι οποίες ωστόσο παραμένουν «παγωμένες».
Όπως αναφέρουν άνθρωποι που παρακολουθούν στενά το συγκεκριμένο θέμα, το χειρότερο όλων είναι ότι από τη στιγμή που ανακοινώνεται πως βρέθηκε επενδυτής για ένα κρατικό asset μέχρι να ολοκληρωθεί τυπικά η αποκρατικοποίηση μπορεί να περάσει μια… αιωνιότητα.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του sale & leaseback 28 ακινήτων του Δημοσίου. Επενδυτές και Κράτος έδωσαν τα χέρια τον Οκτώβριο, πριν από λίγες ημέρες το Ελεγκτικό Συνέδριο μπλόκαρε τη συναλλαγή και στην καλύτερη περίπτωση, πλέον, τα 261,3 εκατ. ευρώ της συναλλαγής θα καταλήξουν στα κρατικά ταμεία το νωρίτερο την άνοιξη…
Παράλληλα, η πώληση σε ιδιώτες του 51% της ΕΥΑΘ, σύμφωνα με το αρχικό χρονοδιάγραμμα, θα ολοκληρωνόταν τον περασμένο Οκτώβριο. Ωστόσο, το ΣτΕ, που φέρεται να έχει αποφασίσει προκαταρκτικά ότι «το νερό δεν ιδιωτικοποιείται», σε συνδυασμό με την ελληνική κωλυσιεργία έχουν παγώσει το εγχείρημα.
Επίσης, η προδιαγεγραμμένη αποχώρηση του Κατάρ από το πλάνο αξιοποίησης του Ελληνικού υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα χαστούκια για τις ιδιωτικοποιήσεις. Η Κυβέρνηση παρουσίαζε τα πετροδολάρια να ενδιαφέρονται για το Ελληνικό, για να δικαιολογήσει στη συνέχεια την αποχώρηση των κεφαλαίων του Κατάρ ως αποτέλεσμα των ιδιαίτερων όρων που είχαν θέσει. «Πώς είναι δυνατόν να μη γνώριζαν στην Κυβέρνηση ότι το Κατάρ θα ζητούσε ιδιαίτερη μεταχείριση, όπως φοροαπαλλαγές;» διερωτώνται με νόημα στην αγορά.
Και η αποκρατικοποίηση του Αστέρα Βουλιαγμένης παραμένει ακόμη μετέωρη, παρότι τυπικά το ξενοδοχείο το αγόρασε το αραβικό fund Jermyn Street. Και αυτό επειδή η σύμβαση δεν έχει εγκριθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο, ενώ ανοιχτό παραμένει το μέτωπο του «αγώνα κατά της τσιμεντοποίησης» της έκτασης από τον δήμαρχο Βάρης, Βούλας και Βουλιαγμένης.
Ιδιαίτερα αργά προχωράει και η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για την οποία ενδιαφέρονται οι ρωσικοί, οι γαλλικοί και οι ρουμανικοί σιδηρόδρομοι. Η διαδικασία προγραμματιζόταν να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2013, ωστόσο παραμένει αβέβαιο πότε θα γίνει τελικά η πώληση των κρατικών σιδηροδρόμων.
