Δώδεκα μέτρα γης το πλάτος του περάσματος. Ανάμεσα στο βουνό που το λένε Καλλίδρομο, δυτικά, και τον Μαλλιακό Κόλπο, ανατολικά. Μιλάμε για την πιο ηρωική πολεμική αναμέτρηση, όπου ο ηττημένος, ο Λεωνίδας, πέρασε στην αθανασία σαν ο πραγματικός νικητής.
Ο αποδυτηριάκιας έχει γράψει ατέλειωτα κατεβατά, σεντόνια κι όχι, για τη Μάχη των Θερμοπυλών που κράτησε τρεις ημέρες. Και τέλειωσε με τον θάνατο του Λεωνίδα, του βασιληά της Σπάρτης που είχε διώξει τους άλλους Έλληνες κι έμεινε για να πεθάνει με τους 300 συμμαθητές του. Κι όχι γιατί το επέβαλε ο νόμος της Σπάρτης, ότι δεν εγκαταλείπουμε ποτέ το πεδίο της μάχης.
Γουστάρανε να πεθάνουμε οι συμπολεμιστές του Λεωνίδα, εκεί, να γνωρίσουν τη θέωση απέναντι στον πολυάριθμο στρατό του Ξέρξη. Υπάρχει κι αυτή η ερμηνεία που δίνω. Είχαν προβλήματα με τους πολιτικούς της Σπάρτης, τους έφορους.
Αφήνουμε την ιστορία Εφιάλτης. Του προδότη. Άσε. Και οι έφοροι της Σπάρτης το είχαν παρατραβήξει. Ευτυχώς. Για να τους τη σπάσει ο Λεωνίδας που έμεινε για να πολεμήσει. Γνωρίζοντας ότι δεν κερδίζει, ότι θα σκοτωθεί.
Προς το παρόν ένα τελευταίο. Κάθε μέρα κυκλοφορεί σ’ όλο τον κόσμο κι ένα βιβλίο για τη Μάχη των Θερμοπυλών. Κάθε μέρα κι ένα νέο βιβλίο. Οι νεοέλληνες ό,τι ξέρουν είναι από την καρτούν ταινία «300». Καμμία σχέση με βαθύ νόημα του γεγονότος, σαν σήμερα, 20 Αυγούστου 480 πριν τον Χριστό.
ΟΙ ΒΑΡΥΤΕΡΟΙ όρχεις της αιωνιότητας, γράφει ο apodytiriakias.gr
