Ήμουνα πολύ παιδί, σε ηλικία τρυφερή, που λένε οι κουλτουριάρηδες, όταν εντυπωσιάστικα, διαβάζοντας σε βιβλίο ιστορικό τα μπινελίκια, χυδαία και κάργα άσεμνα, που έπεφταν ανάμεσα σε δύο αντιπάλους. Όπλο η γλώσσα, ίσα και όμοια με το ντουφέκι. Ανοίγει το στόμα ο πολεμιστής και δεν σταματά το βρισίδι για μάνες και θεούς του αντιπάλου. Για να του σπάσει τον τσαμπουκά. Να τον τρομοκρατήσει. Να του προκαλέσει ηττοπάθεια.
Διαβάστε τη συνέχεια στο apodytiriakias.gr