Η γυναίκα στο ημίχρονο πήγε για ύπνο. Είχε προετοιμαστεί να δει ακόμη μία ματσάρα ευρωπαϊκή, αλλά αυτήν τη φορά τής έκατσε ένα παιχνιδάκι ρουτίνας, με το εύκολο και μάλλον άνετο 2-0 των «μωρών του Άγιαξ» στην πρώτη πράξη του έργου. Έτσι άφησε μόνο τον σύζυγο να παρακολουθήσει μέχρι τέλους την πρόκριση της ολλανδικής ομάδας στην έδρα της.
Έκπληξη; Κάτι πολύ περισσότερο από ανατροπή και επικράτηση του εντελώς απρόβλεπτου. Η Τότεναμ, το αουτσάιντερ, νίκησε 3-2 στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων και μετά (!!!) στο 95 κινδύνευσε να ισοφαριστεί, όπως και να πετύχει και το 2-4. Σημειώνω ακόμα ότι προηγουμένως οι αντίπαλοι είχαν δοκάρι στο 79′ και στο 86′.
Η έκπληξη στους Έλληνες έχει ταυτιστεί με το… ηρωικό ποδόσφαιρο της αδύναμης ομάδας, δηλαδή το αντιποδόσφαιρο, όλοι πίσω, για να κρατήσει το 0-0 ή ένα γκολ, απέναντι στην ισχυρή αντίπαλο. Αυτό που βλέπουμε στην Ευρώπη είναι ότι τα δίνουμε όλα, στα ίσα, δεν εγκαταλείπουμε ποτέ, ελπίζουμε ακόμα κι αν το σύμπαν όλο μας έχει καταδικασμένους.
Η Τότεναμ χαμένη με 3-0 στο ημίχρονο (λαμβάνοντας υπ’ όψιν και το 1- ο του Άγιαξ στο Λονδίνο), χωρίς μεταγραφές γιατί επένδυσε στο κτίσιμο του νέου γηπέδου της, λένε πως είναι πλέον το καλύτερο στον κόσμο, με απουσίες στη ρεβάνς, πήρε την πιπίλα από το στόμα των «μωρών του Άγιαξ» και απομυθοποίησε τη σούπερ αποκάλυψη του Champions League. Τον ολλανδικό Αίαντα που απέκλεισε Ρεάλ, Γιουβέντους με ανατροπές.
Κάτι άλλο διαφορετικό και ξεχωριστό συμβαίνει στις ημέρες μας. Ίσως είμαστε στο ξεκίνημα μιας νέας εποχής στο ποδόσφαιρο. Δεν ήταν ένα και δυο αυτά που είδαν τα μάτια μας. Ένα ποδόσφαιρο στην Ευρώπη με απίστευτες «εκπλήξεις» και απίθανα αποτελέσματα που δεν είναι μόνο εκπληκτικό και απίθανο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη γελοιοποίηση της προτίμησης μιας ομάδας από «ποδοσφαιρόφιλους». Στην Ελλάδα π.χ. υπήρχαν και συνεχίζουν να κυκλοφορούν οι αγγλόφιλοι και οι γερμανόφιλοι, άλλοι να θέλουν να κερδίζει η ιταλική ή η ισπανική ομάδα, η «δική τους» ομάδα.
Το ποδόσφαιρο χαρίζει ποδόσφαιρο, όχι τη νίκη και την ήττα. Το δρώμενο στο γήπεδο κατέδειξε πλέον πως δεν απευθύνεται στην ικανοποίηση της εξέδρας που περιμένει μονάχα τη νίκη, μάλλον την ήττα της «άλλης» ομάδας. Μόνο οι λούμπεν πολιτικοποιημένοι είδαν στο ποδόσφαιρο… «το όπιο του λαού».
