Σαν τα έργα στο σινεμά. Ο ανακριτής, τελικά, είναι ο δολοφόνος. Και τον παίρνεις πρέφα αφού προηγουμένως ο σεναριογράφος σ’ έχει κάνει να υποψιαστείς επτά ενόχους, ίσως και οκτώ. Η εθνική πήρε την ισοπαλία, μάλιστα με ανατροπή, είχε ευκαιρίες ακόμα και για τη νίκη. Το 2-0, όχι απλά το 1-0, το τούμπαρε σε 2-0. Γιατί η Βοσνία το πούλησε. Το έδωσε το δικό της, το καταδικό της ματς. Και με τέτοιο τρόπο που μόνο στο σινεμά το βλέπεις. Σε σενάριο κινηματογραφικό.
Ομαδάρα η Βοσνία με τα πρώτα πλάνα του σκηνοθέτη. Γκαζωμένη, άρχισε τις χορογραφίες στο χορτάρι, κι έκανε κουτούς τους Έλληνες. Ομαδάρα μια μικρή εθνική, χωρίς προσωπικότητα, ένα ανέκδοτο σκέτο, γιατί μετά το 2-0 στους πανικόβλητους αντιπάλους, την κάνουν επί τόπου γυριστή. Έβαλαν δύο γκολ στο τέταρτο κι έφυγαν από το γήπεδο, αποσύρθηκαν, εξαφανίστηκαν. Έγιναν φιγούρες του Καραγκιόζη.
Η εθνική σίγουρα γιατί το ’θελε και η Παναγία, λόγω Άγγελου Αναστασιάδη, σηκώθηκε όρθια μετά τα δύο γκολ, κι έγινε αυτή πρωταγωνίστρια του έργου σε δεύτερο ρόλο. Όχι πρωταγωνιστή. Η Βοσνία παρέδωσε τα κλειδιά, αλλά η Ελλάδα προσπαθούσε με αντικλείδι που δεν ήξερε να το χρησιμοποιήσει.
Ολοφάνερη η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες. Στο πρώτο εικοσάλεπτο η Βοσνία σε ρυθμούς πολυβόλου άλλαζε την μπάλα κι έφτανε επικίνδυνα στα καρέ της Ελλάδος. Ομάδα για χειροκρότημα, σε ξεσήκωνε. Με την κατοχή της μπάλας κέρδιζε έδαφος και προκαλούσε αναστάτωση στον αντίπαλο, που τα ’χε χαμένα.
Η Ελλάδα, από την άλλη, ακόμα κι όταν έπαιζε μόνη της, κρατούσε την μπάλα με στόχο να μην την… πάρει η Βοσνία. Μέχρι εκεί. Δεκαεπτά μπαλιές με οριζόντιο και οπίσθιο ποδόσφαιρο, και πάλι στο ίδιο σημείο. Ομάδα προβλέψιμη, έδινε χρόνο στον αντίπαλο να αμυνθεί, να παραταχθεί στην περιοχή του.
…………………………………..
Οι «τσούχτρες» του πρωταθλήματος, διάβασε στο apodytiriakias.gr
