Καμπάλα- ΠΑΟΚ. Όχι κάποια… άλλη Καμπάλα, αυτή που με τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού μάς έγινε γνωστή και… κολλητική, αφού κληρώθηκε στον δρόμο και του ΠΑΟΚ. Αρχίζει το ματς και το… ροχαλητό. Δεν λέω, ήμουν και κουρασμένος, όμως αρκετά νωρίς για να κάνεις νανάκια. Κοίμιζε, όμως, το αργό και καταθλιπτικό ποδόσφαιρο και από τις δύο ομάδες. Το πιο άσχημο ότι ο ΠΑΟΚ δεν ξεχώριζε απ’ αυτήν την Καμπάλα της Αζερίας.
Ματσάκι ελληνικού πρωταθλήματος έμοιαζε ανάμεσα σε δύο ομάδες που προσπαθούν να κρατηθούν στην κατηγορία. Αυτό ήταν ένα ολόκληρο ημίχρονο το Καμπάλα-ΠΑΟΚ.
Απελπισία. Και σκέπτεσαι, εντάξει βγαίνουν φράγκα και από το γιουρόπα ληγκ για την ουέφα, αλλά κάτι να κάνουν, ρε παιδί μου… Περιμένεις να δεις μπάλα, όχι αυτήν τη σκαρταδούρα.
Η κλωτσοπατινάδα. Χωρίς σχεδιασμό, χωρίς οργάνωση επιθέσεων, λάθη, το ένα καπάκι μετά το άλλο. Και η μία ομάδα να παρασέρνει, να βυθίζει την άλλη στη βαθιά μετριότητα. Το πιο αποκρουστικό, το σε ρυθμό slow-motion ποδόσφαιρό τους.
Στη μία ώρα σκάει μύτη ο Μπερμπάτωφ. Και για έξι λεπτά ο ΠΑΟΚ, έτσι μπερδεμένα και ανασούμπαλα που έπαιζε, σαν να πίεζε, σαν να πλησίαζε το γκολ, σαν να ήθελε… ένα γκολ να μπει από τον ΠΑΟΚ. Κράτησε τόσο λίγο γη παράσταση. Επειδή δεν τρόμαξε από τον Μπερμπάτωφ η Καμπάλα.
Κι ακριβώς τότε, λίγο μετά την είσοδο του Βούλγαρου παικταρά, η ομάδα του Αζερμπαϊτζάν έχανε γκολ! Το ματς άναψε για τα καλά. Καμία σχέση με το κοιμήσικο ποδόσφαιρο του πρώτου ημιχρόνου.
Ακριβώς έτσι προέκυψε η δουλειά. Ό,τι, δηλαδή, καλό είχαν Καμπάλα και ΠΑΟΚ το βγάλανε στο ημίωρο πριν το τέλος. Έμεινε το 0-0, θα μπορούσε να σκοράρει ο ΠΑΟΚ και περισσότερο άτυχοι δικαιούνται να θεωρούνται οι γηπεδούχοι.
Ο Ιβάν, πάντως, την έκανε τη φιγούρα του στην Καμπάλα, διάβασε στον apodytiriakias.gr
