Το ακλόνητο στάνταρ και μετά τη νέα αποτυχία της εθνικής ομάδας στο ποδόσφαιρο. Δεν θα υπάρξει κριτική. Όπως δεν υπήρξε ποτέ απάντηση, καμιά εξήγηση γιατί η Ελλάδα το 2004 βγήκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Δεν μας αρέσει η κριτική, φτιαχνόμαστε μόνο με τα πανηγύρια στη νίκη και τις κατάρες στην ήττα.
Αυτό που λέγεται ομάδα χρειάζεται ομοιογένεια για να λειτουργήσει. Για να βγάλει αποτέλεσμα στο γήπεδο. Μόνο ομοιογένεια; Απαραίτητη προϋπόθεση και το κίνητρο! Να θέλουν οι παίκτες να πετύχουν. Να διακριθούν. Να μην κρατιούνται προκειμένου να τα δώσουν όλα, με κάθε αντίπαλο.
Η μαύρη αλήθεια. Οι διεθνείς δεν καίγονται για την εθνική ομάδα. Και δεν φταίνε οι ίδιοι. Όποιος ηλίθιος θα μιλήσει για έλλειψη πατριωτισμού, ας πάει στο διπλανό και παραδιπλανό γκισέ να κάνει τα παράπονα του. Παρακαλώ. Μη μας χαλάσει την κουβέντα.
Οι παίκτες είναι επαγγελματίες. Αν η εθνική δεν προσφέρεται ευνοϊκά στην καριέρα τους, γιατί να δώσουν το κάτι παραπάνω; Γιατί να σκοτωθούν και έτσι να βλάψουν την καριέρα τους σε μια χαμένη υπόθεση; Αυτά, βέβαια, δεν γίνονται με σκέψη, με σκοπιμότητα. Η μειωμένη αγωνιστική συμπεριφορά λειτουργεί μόνη της. Η ευθύνη βαραίνει την ομοσπονδία, την αρμόδια της εθνικής, που δεν ”προκαλεί” τον Έλληνα διεθνή να εκτιμήσει τη συμμετοχή του στην ομάδα.
Μιλάμε για εθνική ομάδα που βρίσκεται στα χέρια ατόμων άσχετων με το ποδόσφαιρο. ”Συνδικαλιστές” της μπάλας και της πλάκας κουμαντάρουν την ΕΠΟ με κανόνες παλαιοκομματικούς και υπέρτατο στόχο τους ποιος μεγαλοπαράγοντας θα έχει το επάνω χέρι στη… διαιτησία. Κατόπιν τούτου μόνο σε γραφικότητα παραπέμπει να περιμένει κανείς να είναι παρούσα η εθνική στα μεγάλα διεθνή τουρνουά.
Προηγείται η επιχείρηση να γκρεμιστεί η… εγκληματική οργάνωση στο πρωτάθλημα. Μπα; Και νομίζαμε ότι τελείωσε αυτή η ιστορία. Να, όμως, που δεν έχουν τέλος οι καταγγελίες για σημαδεμένη τράπουλα από τους ίδιους τους εξυγιαντές. Κάθε Κυριακή στήνουν το χορικό της δυσφήμισης του προϊόντος τους. Ποια εθνική ομάδα;
………
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ διάβασε στο apodytiariakias.gr
.jpg)
