Ένας μαραθώνιος δρόμος είναι το πρωτάθλημα. Οι ομάδες ξεκινούν την ίδια στιγμή και στην πορεία προκύπτουν διάφορες απρόβλεπτες καταστάσεις. Τελικά, με χρόνο διαφορετικό, από μισό λεπτό μέχρι μισή ώρα, φτάνουν στον τερματισμό.
Κι ένα ματς είναι μια μικρογραφία μαραθωνίου. Με την έννοια ότι στην αρχή, ακόμα και μέχρι τα μισά της διαδρομής, αλλιώς δείχνει το έργο και αλλιώς καταλήγει στο τέλος. Όπως έγινε χθες στο Καραϊσκάκη.
Η ΑΕΚ με την… πιστολιά του αφέτη στην αφετηρία πέτυχε γκολ και αγωνίστηκε σχεδόν ιδανικά στη διάρκεια του… μισού μαραθωνίου. Είχε τον έλεγχο του παιχνιδιού, με συλλογική αμυντική λειτουργία, μάλιστα με στόχο όχι απλά να μην επιτρέπει την ανάπτυξη του Ολυμπιακού, αλλά να του προκαλεί και την αναστάτωση στην περιοχή του.
Η ΑΕΚ προηγήθηκε, η ΑΕΚ είχε το κουμάντο, η ΑΕΚ είχε τις ευκαιρίες. Και από την άλλη, η ΑΕΚ δεν κινδύνευε, διότι κρατούσε μακριά τον Ολυμπιακό. Κι αν η ΑΕΚ δεχόταν στα καρέ της την επίσκεψη του Ολυμπιακού, αυτή ήταν αποδυναμωμένη, ξεφουσκωμένη.
Στο β΄ ημίχρονο έγινε το μαύρο άσπρο για τον Ολυμπιακό και για την ΑΕΚ το άσπρο μαύρο. Οι μεν γηπεδούχοι βρήκαν ρυθμό, οι δε φιλοξενούμενοι έχασαν ολοκληρωτικά τη μάχη του κέντρου. Ο αμυντικός μέσος Σιμόες εξαφανίστηκε, ο επιθετικός μέσος Φορτούνης αναδείχθηκε στη φυσιογνωμία της αναμέτρησης.
Ναι, ένας μόνο παίκτης από κάθε πλευρά είναι αρκετός να φέρει τα πάνω – κάτω σε ένα ματς. Απ’ αυτόν να αλλάξουν τα κόζα. Όταν, μάλιστα, με τη δική του απόδοση, θετική ή αρνητική, επηρεάζεται όλη η ομάδα.
Απ’ εκεί που ο Ολυμπιακός ψαχνόταν χωρίς πυξίδα, κτύπησε στην καρδιά και τα φτερά της αντιπάλου. Και η ΑΕΚ στο β΄ μέρος ψαλιδίστηκε, όλο ο αμυντικός της μηχανισμός, κυρίως ο περιφερειακός, πήγε στράφι.
Και ήρθαν τα γκολ, το ένα μετά το άλλο. Που σημαίνει ότι δεν έχασε μόνο η ΑΕΚ την παρτίδα, αλλά την κέρδισε και ο Ολυμπιακός. Μια άλλη ομάδα πιθανόν να μην εκμεταλλευόταν την κατάρρευση, το σκόρπισμα της ΑΕΚ.
…………………
Έτσι ο Μάρτινς κέρδισε την… παραμονή του στον Ολυμπιακό, διάβασε στο apodytiriakias.gr
