Όλα καλά κι ωραία στον Παναθηναϊκό. Αυτήν την εικόνα δίνουν τα μiντια. Μέχρι να αντικατασταθεί ο Στραματσόνι η ομάδα έμοιαζε με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Όλοι, οι πάντες όλοι συμφωνούν ότι υπήρχε σοβαρό πρόβλημα, γι’ αυτό άλλωστε ο Παναθηναϊκός έφτασε τόσο χαμηλά αγωνιστικά. Να διασύρεται στην Ευρώπη, να αποκλείεται από το κύπελλο, να χάνει τους στόχους του στο πρωτάθλημα. Και να ‘ναι αβέβαιη η τύχη του τούτη τη σαιζόν. Μέχρι πόσο πιο κάτω να πάει;
Και ξαφνικά έγινε το θαύμα! Των θαυμάτων το θαύμα. Η καταραμένη ελπίδα! Αυτή η ελπίδα που υμνούν οι αφελείς επαναστάτες και οι γελοίοι ποιητές. Αρκεί που έφυγε ο προπονητής, ήρθε κάποιος άλλος και επιτόπου άλλαξε το κλίμα στον Παναθηναϊκό. Το κλίμα άλλαξε, δεν εξαφανίστηκαν οι συγκεκριμένες αιτίες που προκαλούν την αγωνιστική κατρακύλα της ομάδας.
Άσε πώς το λανσάρουν το έργο.Τίποτα, μα τίποτα δεν άλλαξε στον Παναθηναϊκό. Και τίποτα δεν έγινε, επειδή έφυγε ο προπονητής, επειδή αντικαταστάθηκε. Τίποτα.
Κι όμως! Παίζει το παραμύθι, πιο σωστά η ανάγκη της ελπίδας. Όπως αμέσως μετά τις εκλογές. Φεύγει ο πρωθυπουργός που δεν τον γούσταρε ο κυρίαρχος λαός κι έρχεται ο επόμενος, ο οποίος παραλαμβάνει καμένη γη και παραδίδει στον άλλον, που έχει σειρά, ακόμα πιο κατεστραμμένη οικονομία.
Διαβάστε επίσης στο apoyditiriakia.gr: Τα σοβαρά ερωτήματα για τον Ουζουνίδη
