Πράγματι η εφηβεία είναι το πιο δύσκολο πράγμα τόσο για ένα γονιό όσο και για τον ίδιο τον έφηβο. Όπως έχουν για να γράψει, ο έφηβος νέος προσπαθεί και ο ίδιος να συνηθίσει τον νέο του εαυτό… Πώς λοιπόν να τον καταλάβουν και οι άλλοι αν δεν είναι “παθόντες”;
Μόνοι οι συνομήλικοί τους δύνανται να αντιληφθούν όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή των νέων. Ο ρόλος των συνομηλίκων κατά την εφηβεία είναι καθοριστικός και ικανός να λειτουργήσει είτε ευεργετικά είτε ανασταλτικά στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του εφήβου, γεγονός που προβληματίζει πολλούς γονείς.
«Ποιες είναι οι παρέες του παιδιού μου;»
«Γιατί δεν μου μιλάει όσο ανοιχτά μου μιλούσε παλαιότερα;»
«Γιατί επιλέγει να μοιράζεται τα μυστικά του με τους φίλους του, που στο κάτω-κάτω είναι ξένοι;».
Αν ανατρέξουμε πίσω στα εφηβικά μας χρόνια, ίσως θυμηθούμε το ρόλο που διαδραμάτιζαν οι συνομήλικοι στη ζωή μας. Σε αυτή την ηλικία, τα παιδιά επιχειρούν την ανεξαρτητοποίηση τους, το συναισθηματικό απογαλακτισμό από τους γονείς τους. Η οικογένεια συνεχίζει να έχει σημαντικό ρόλο αλλά με μειωμένη ισχύ καθώς αυξάνεται η επιρροή από συνομήλικους πολύ περισσότερο απ’ ότι στην παιδική ηλικία.
Αυτή η τροπή των πραγμάτων στο επίπεδο σχέσεων εφήβου-οικογένειας και εφήβου-συνομηλίκων είναι κάτι το αναμενόμενο αν σκεφτούμε το πόσο ενώνει τους ανθρώπους το να μάχονται για κάτι κοινό, να έχουν έναν κοινό αγώνα. Οι ενήλικοι όσο και αν επιθυμούν να βοηθήσουν, έχουν περιορισμένη ισχύ μιας και είναι ήδη ενήλικοι, έχουν κατακτήσει το στόχο για την επίτευξη του οποίου μάχονται οι έφηβοι: Την ενηλικίωση!
Τα αισθήματα των γονιών δεν πρέπει να «ανταγωνίζονται» την σχέση που έχει το παιδί τους με τους φίλους του. Οι γονείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η αποστασιοποίηση του παιδιού από αυτούς είναι ένας τρόπος με τον οποίο εκφράζουν την προσπάθεια για ανεξαρτητοποίηση.
Σε μια φάση λοιπόν που το παιδί υφίσταται πολλές αλλαγές και προετοιμάζεται για το ρόλο του ενηλίκου, οι συνομήλικοι λειτουργούν βοηθητικά καθώς βιώνουν από κοινού την ίδια κατάσταση.
Η σχέση εφήβου με τους άλλους νέους που βρίσκονται στην εφηβεία είναι κάτι που δημιουργεί ένα κλίμα έντονης μεταξύ τους αλληλεπίδρασης, κατανόησης και συμπαράστασης σε αυτή τη δύσκολη φάση της εφηβείας. Καλό είναι λοιπόν να μη δημιουργηθεί ένα «στρατόπεδο» αντιπάλων.
Η μητέρα και ο πατέρας καλούνται να είναι κοντά στο παιδί τους, να γνωρίζουν με ποιους κάνει παρέα (καλό είναι να δημιουργούνται συνθήκες ώστε να μπορεί το παιδί τους να καλεί τους φίλους του στο σπίτι).
Με το να προσπαθούν να έχουν απόλυτο έλεγχο ή κριτική στάση απέναντι στους φίλους του παιδιού τους δεν θα έχουν μια θερμή σχέση με το παιδί τους. Σε αυτή την ηλικία, πρέπει να διατηρούνται σε κάθε επίπεδο οι ισορροπίες. Ίσως με την συμπεριφορά σας κερδίσετε και το παιδί σας και τους φίλους του.
