Από τις αρχές του 1970 μια νέα μορφή ψυχαγωγίας έκανε δειλά-δειλά της εμφάνισή της. Είναι τα γνωστά video games που κατέκτησαν τις καρδιέες όλων των παιδιών.
Το μυστικό των ηλεκτρονικών παιχνιδιών είναι η αμεσότητα, θυμίζει κάτι από τα ομαδικά παιχνίδια άλλων εποχών, τα οποία δεν έχουν την πολυτέλεια τα παιδιά των πόλεων να απολαυμβάνουν παρά μόνο στις διακοπές.
“Μαμά θα μου βάλεις να παίξω το Pokemon;” ζαρώνει τη μουρίτσα του και με παρακαλά. Πώς να αρνηθείς μια τόσο ευγενική ικεσία, ακόμη κι αν ξέρεις ότι το “χαζοκούτι” και η κονσόλα είναι πιο βλαβερά κι από το junk food!
Πολλές φίλες μου αγχώνονται με αυτή την νέα μόδα και καμία φορά την παρομοιάζουν με “κολλητική ασθένεια”… “Ξέρεις, δεν θα έρθουμε γιατί να ο γιος σου, θέλει κάθε φορά να παίζουν play station και αποφεύγω να αφήνω τον δικό μου”, λες και το μωρό μου έχει ιλαρά και θα τον κολλήσει.
Η αλήθεια είναι ότι τα video games ευθύνονται για πολλά, όχι όμως στο σημείο να αφορίζουμε την τεχνολογία. Μην είμαστε και οπισθοδρομικοί…
Οι πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή κάνουν κακό στην όραση, διότι τα μάτια ξηραίνονται και κουράζονται. Ευθύνονται για υψηλή μυωπία ή αστιγματισμό.
Τα video games γίνονται γίνονται πιο επικίνδυνα καθώς βασίζονται σε πρότυπα αντικοινωνικής και βίαιης συμπεριφοράς. Βέβαια δεν μπορούν να προκαλέσουν βίαιη συμπεριφορά, αλλά όταν ένα παιδί έχει ήδη τάσεις βίας τότε κάποια κάποια ηλεκτρονικά παιχνίδια θα τις ενισχύσουν.
Ακόμη έχουν κατηγορηθεί για εθισμό, μια και παράγεται ντοπαμίνη στον εγκέφαλο κάθε φορά που το παιδί μαζεύει πόντους ή κερδίζει μια πίστα. Η ουσία αυτή είναι ένας νευροδιαβιβαστής της επιβράβευσης στον εγκέφαλο και σχετίζεται άμεσα με τον εθισμό.
Παράλληλα οι ψυχολόγοι διατείνονται ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια επιτείνουν την απομόνωση, καθώς το παιδί προτιμά την μοναξιά των video games από την ομαδικότητα των παιχνιδιών και της συναναστροφής.
Οπωσδήποτε σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να αποδοκιμάσουμε την τεχνολογία, αλλά προσεκτικά να επιλέξουμε παιχνίδια τα οποία έχουν τη δυνατότητα να μετατρέπουν τη μάθηση σε μια ενδιαφέρουσα πρόκληση.
Ας μην ξεχνάμε πως στις μέρες μας τα video games έχουν αντικαταστήσειτις baby sitter αφού κρατούν συντροφιά στα παιδιά αποτρέποντάς τα από τις σκανδαλιές… Αλλά και σε μερικές περιπτώσεις αποτελούν χείρα βοηθείας στην ιατρική. Η χρήση των βιντεοπαιχνιδιών για την αποκατάσταση των παιδιών με κινητικές δυσκολίες ή διαταραχές συγκέντρωσης.
Όταν τα παιχνίδια χρησιμοποιούνται σωστά, το αποτέλεσμα είναι παιδιά με δομημένη σκέψη, αγάπη και εξερεύνηση, μεθοδικότητα και ικανότητα αναγνώρισης των στόχων και έυρεση τρόπων για να τους φτάσουν.
Ανακαλύψτε, λοιπόν, την θετική λευρά των video games, αν όχι για να τα λατρέψετε, τουλάχιστον να δείτε μια άλλη λιγότερο αρητική πλευρά τους για τα παιδιά.
