Ποιος από εμάς δεν αναπολεί τα παιδικά του χρόνια, τις φιγούρες των παππούδων του, τη μυρωδιά του χωριάτικου ψωμιού και του καμένου ξύλου;
Πραγματικά ποιος είναι αυτός που δεν θυμάται με νοσταλγία τα καλοκαίρια στο εξοχικό του παππού με το άρωμα του νυχτολούλουδου να κατακλύζει την ατμόσφαιρα;
Εντέλει, ποιος είναι αυτός που ξέχασε τα παραμύθια που του έλεγαν με τις ώρες τα καλοκαιρινά βράδια κάτω από την βουκαμβίλια η γιαγιά και ο παππούς;
Νεράιδες και αρχοντόπουλα, παπουτσωμένοι γάτοι, κοντορεβιθούληδες και ξωτικά.
Παραμύθια βγαλμένα από την φαντασία των προγόνων μας, που όσες φορές και να τα ακούγαμε κατάφερναν να μας κρατούν σε αγωνία. Και όταν ο αφηγητής παρέλειπε κάτι τον διορθώναμε αμέσως φοβούμενοι μήπως χάσουμε και το υπόλοιπο νόημα…
Ο λόγος που στα παιδιά αρέσουν τόσο πολύ τα παραμύθια είναι ότι μέσα από αυτά βλέπουν έναν κόσμο εξωπραγματικό που το καλό νικά πάντα το κακό, η πανέμορφη νεράιδα παντρεύεται το γενναίο νέο και η μάγισσα έχει το άσχημο τέλος που της αξίζει!
Τα παιδιά, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουν, ωφελούνται από τη διήγηση των παραμυθιών αφού έτσι διαχωρίζουν μέσα τους το καλό από το κακό, το ωραίο από το άσχημο και διευρύνουν τους ορίζοντές τους και γιατί όχι και το λεξιλόγιο τους.
Καλό βέβαια θα ήταν στα μικρά παιδάκια να αποφεύγουμε να λέμε παραμύθια που περιέχουν ένταση και βία ή έχουν πρωταγωνίστριες… κακές μάγισσες που τρώνε παιδιά, γιατί τότε ίσως διαταραχθεί ο ύπνος τους.
Παλιότερα τα παιδιά μαζεύονταν πολλά μαζί και έλεγαν παραμύθια μεταξύ τους.
Δυστυχώς τώρα το ρόλο του εκάστοτε παραμυθά, τον έχει αντικαταστήσει το dvd, η εύκολη λύση για τους γονείς που προκειμένου να γλιτώσουν για λίγο από τη φασαρία των παιδιών, τα καθίζουν σ’ ένα καναπέ, πατούν το κουμπί του dvd player και ενώ εκείνα βλέπουν την ιστορία στη μικρή οθόνη, οι ίδιοι κάνουν χαλαρά τη δουλειά τους.
Δεν θα έπρεπε όμως να είναι έτσι τα πράγματα… Είναι άδικο εμείς να κρατάμε τις αναμνήσεις μας κρυμμένες στο σεντούκι της ψυχής μας και τα παιδιά μας να μεγαλώνουν τελικά χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε και χωρίς να τους έχουμε προσφέρει αυτά που οι παππούδες μας,μας προσέφεραν απλόχερα.
Μια μαμά
