Π.Κ.
Η προσωπική του ζωή αφορούσε αυτόν και μόνον. Ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι στον μικροαστισμό της εποχής του και στην υποκρισία των ΜΜΕ και των πολιτικών του αντιπάλων. Αν και μαθήτευσε στην αγγλοσαξονική σχολή, υιοθέτησε στον τρόπο συμπεριφοράς προς την κοινωνία αλλά και ως φιλοσοφία ζωής το μοντέλο του Φρανσουά Μιτεράν.
Δεν νομιμοποίησε ούτε στιγμή το αρρωστημένο ενδιαφέρον των δημοσιογράφων και των πολιτικών αντιπάλων για τις προσωπικές του περιπέτειες, τους έρωτές του, ακόμα και για την άγνωστη κόρη του την οποία τα παιδιά του προσέγγισαν στη συνέχεια. Επέλεξε τη σιωπή. Δεν νομιμοποίησε ποτέ συμμετέχοντας ή τροφοδοτώντας συνειδητά με υλικό την «κλειδαρότρυπα». Απαντούσε πάντα διά της σιωπής.
Με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρθηκε και ο Φρανσουά Μιτεράν. Η προσωπική ζωή ενός πολιτικού, ο έρωτας, αφορά τον ίδιο και μόνον, ούτε τον λαό ούτε την κοινωνία. Αυτή ήταν η φιλοσοφία του Γάλλου πολιτικού. Αυτή τελικά ήταν και η επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου.
Όταν έκανε το νεύμα με το χέρι του προς τη Δήμητρα Λιάνη, εκεί στο τελευταίο σκαλί της σκάλας του αεροπλάνου, το έκανε για να επισημοποιήσει μία σχέση. Πολλοί σοκαρίστηκαν, πολλοί έκαναν πως ντράπηκαν και ακόμα περισσότεροι μικροαστοί προσποιήθηκαν πως θίχτηκαν. Και όμως. Τίποτε από αυτά δεν τους αφορούσε.
Τελικά, όπως όλοι μας, άφησε την τελευταία του πνοή μόνος του εκείνο το βράδυ λίγο μετά τις 02:00 τα ξημερώματα. Προηγουμένως είχε χαιρετήσει διά χειραψίας τους καλεσμένους του καληνυχτίζοντάς τους με εκείνη την ιστορική φράση «και τώρα θα μου επιτρέψετε». Έτσι ήσυχα και απλά.
