Είναι «αναρχο-άπλυτος» ο Κυριάκος Μητσοτάκης;

Όλη η αλήθεια για τα απόνερα τής συνάντησης με τον Ερντογάν.
 

Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας

 

Η βαριά προϊστορία που χαρακτηρίζει τις σχέσεις τής Ελλάδας με την Τουρκία

αποτελεί κληροδότημα που τροφοδοτεί και μεγεθύνει τις κάθε είδους σημειολογίες·

πόσω μάλλον, 

όταν αναφερόμαστε σε μία έκτακτη συνάντηση των ηγετών των δύο χωρών,

που διεξήχθη εν μέσω τού πολέμου στην Ουκρανία

και στη σκιά τής επιφερόμενης Παγκόσμιας Κρίσης.

 

Ως εκ τούτου,

ήταν «no bet» ότι το αντάμωμα -και μάλιστα, «εκτός έδρας»-

τού ημεδαπού πρωθυπουργού με τον «ημισέληνο» πρόεδρο,

θα προσέφερε τροφή για συζητήσεις, για αντιδράσεις, για ενστάσεις.

Όπερ και εγένετο… 

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δέχεται από εχθές αρνητική κριτική για δύο ζητήματα:

από τη μία, η «αγραβάτωτη» παρουσία του στο γεύμα που τού παρέθεσε ο Ταγίπ Ερντογάν

(άραγε, είναι «αναρχο-άπλυτος» ο Κυριάκος Μητσοτάκης;),

από την άλλη, η επίμαχη ανάρτηση που έκανε κατόπιν ο αρχηγός τής κυβέρνησης στο «Instagram».

Πού βρίσκεται το δίκιο και πού το άδικο;

Πάμε να αποδώσουμε με αντικειμενικότητα «τα τού Κούλη τω Κούλει».

…

 

Υπήρξαν πολίτες που θυμήθηκαν την προ 6ετίας δήλωση τού Μητσοτάκη για τον Αλέξη Τσίπρα,

όταν τού είχε υποβληθεί ερώτηση για το γεγονός

ότι ο πρόεδρος τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» και τότε πρωθυπουργός,  

αρνούταν να συμπεριλαμβάνει τη Γραβάτα στις επίσημες εμφανίσεις του.

Ιδού τι είχε πει τότε,

όταν τού ετέθη το θέμα από τον Γιώργο Λιάγκα στην εκπομπή «Το Πρωϊνό»:

– Πιστεύεις ότι ο Τσίπρας αυτό με τη γραβάτα

το κάνει υποκριτικά για να πει «Είμαι Αριστερός και δεν φοράω γραβάτα.»,  

(το κάνει) καθαρά επικοινωνιακά, ή το πιστεύει και δεν φοράει γραβάτα;   

– Δεν μπορώ να δω την ιδεολογία -κατ’ ανάγκην- πίσω από τη Γραβάτα,

αλλά εμένα μ’ ενοχλεί

όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός πηγαίνει κάπου που υπάρχει Πρωτόκολλο και δεν φοράει γραβάτα.

 

Ξιφούλκησε το Διαδίκτυο και το ρεζουμέ συμπυκνωνόταν στην οπτική

«Ο Μητσοτάκης μεμφόταν τον Τσίπρα,

αλλά κι αυτός κάνει τα ίδια στη συνάντηση με τον Ερντογάν.».

ΛΑΘΟΣ.

Εδώ μιλάμε για στείρα, ανυπόστατη και κομματικώς υποβολιμαία κριτική,

καθώς είναι «Άγραφος Νόμος τής Διπλωματίας» ότι ο Οικοδεσπότης ορίζει το Πρωτόκολλο. 

Εν προκειμένω,

είναι πασιφανές πως ο Τούρκος πρόεδρος επέλεξε την απουσία γραβάτας

και ο Έλληνας πρωθυπουργός απεδέχθη ορθώς την ενδυματολογική χαλαρότητα

ελέω τής λεπτότητας που όφειλε ως φιλοξενούμενος.

 

Συνελόντι ειπείν,

στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης δέχεται ανεφταίγως τα πυρά,

παραπέμποντας στις ενίοτε αναίτιες καρπαζιές που δεχόταν ο Αλέκος Τζανετάκος στις ταινίες.

… 

 

Όμως, το έχει η μοίρα τού -κληρονομικώ αδίκω- πρωθυπουργού,

να δικαιώνει ακόμη και τις άδικες «καρπαζιές» που τού ρίχνει η Ελληνική Κοινωνία.

Πριν λοιπόν στεγνώσει το μελάνι με τα αρνητικά σχόλια για την «αγραβατωσιά» του,

τι λέτε ότι πήγε κι έκανε ο μωρός στο «Instagram»;

Πήγε και διέπραξε την ακόλουθη ανάρτηση,

όπου κάτω από την «αφεντομουτσουνάρα» του δεσπόζει ο τόπος τής συνάντησης:

«Istanbul, Turkey». 

Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΟ(Σ).

Την ώρα που εκκρεμούν σημαντικά ζητήματα

για τον ιταμόν τρόπο που αντιμετωπίζει ο φασίστας Ερντογάν την εμβληματική «Αγιά-Σοφιά»,

ο Μητσοτάκης -άνευ λόγου και αιτίας, άνευ πίεσης και ουσίας-

προσδιορίζει την Κωνσταντινούπολη ως «Ιστανμπούλ»

και ρίχνει νερό στον μύλο τού πολιτιστικού φονταμενταλισμού τής γείτονος.

 

Και βεβαίως,

η εθνική προσβολή και η πολιτική ντροπή ολοκληρώθηκαν μετά από μερικές ώρες,

όταν ο πρωθυπουργός τής χώρας έσβησε τη συγκεκριμένη ανάρτηση,

λειτουργώντας ωσάν αποτυχημένος κι απελπισμένος «influencer»

που ανεβάζει και κατεβάζει «stories» ανάλογα με την απήχησή τους. 

 

Αυτά (θα) συμβαίνουν όταν ο μπαμπάς σου,

σού εξασφαλίζει ως παιχνίδι την Πρωθυπουργία τής Ελλάδας. 

 

Αυτά (θα) συμβαίνουν όταν αναλαμβάνεις τις τύχες ενός έθνους,

ενώ η αταλαντοσύνη σου λειτουργεί ως η μέγιστη γκαντεμιά. 

 

Αυτά (θα) συμβαίνουν όταν ένα αποπροσανατολισμένο και φαντασμένο έθνος

παθαίνει ονειρώξεις με την προοπτική ότι θα εμφανιστεί ο «Εξαδάκτυλος»

που θα επαναφέρει την Κωνσταντινούπολη στην Ελληνική Ιδιοκτησία

και εν τέλει καταλήγουμε να μάς εκφράζει η… «Αυτοεκπληρούμενη Πενταδάκτυλος»

(κοινώς: η Μούντζα στον καθρέφτη). 

 

Αυτά (θα) συμβαίνουν όταν ο προσδιορισμός «Ιστανμπούλ»

δεν χρησιμοποιείται από την Αριστερά

και έτσι δεν προσφέρεται το δικαίωμα στην Ακροδεξιά Λουμπενιά

να μιλάει για απάτριδες εθνικούς μειοδότες. 

 

Αυτά (θα) συμβαίνουν…

 

Γιώργος Μιχάλακας

Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος