Κτηνωδία: Δημόσιο λιντσάρισμα μετά φόνου και ενδεχομένως… προθέσεως

Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν 33 ετών, ακτιβιστής με την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ. Ήταν gay και με τον τρόπο του διεκδικούσε να ζήσει τη ζωή του, όπως αυτός επιθυμούσε. Μπορεί να διαφωνούν κάποιοι. Μπορεί και να συμφωνούν. Δεν είναι εκεί, όμως, το ζήτημα.

Το θύμα ήταν gay, οροθετικός, έκανε χρήση ουσιών και ήταν και φτωχός. Δηλαδή αποκλεισμένος, ασθενής, ευάλωτος, τελειωμένος, χωρίς κανένα κοινωνικό δίκτυ προστασίας. Ο απόλυτα εύκολος στόχος για τους «νταήδες». Τους όποιους «νταήδες».

Ήταν γνωστός στο down town της Αθήνας. Δηλαδή για ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας των νεοφυών «Ζηλωτών» του δόγματος «Πατρίδα-Εκκλησία-Οικογένεια» ήταν εν δυνάμει στόχος.

Τον Ζακ Κωστόπουλο δολοφόνησαν κατά τη διάρκεια δημόσιου λιντσαρίσματος δύο «πολίτες». Ακόμη δεν έχει δημοσιοποιηθεί η ιατροδικαστική έκθεση ούτε έχει πιστοποιηθεί αξιόπιστα ο λόγος για τον οποίο το θύμα εισήλθε στο κοσμηματοπωλείο. Ακόμη δεν έχει καν πιστοποιηθεί αν το θύμα ήταν οπλισμένο με μαχαίρι.

Σε οποιαδήποτε, ωστόσο, περίπτωση ουδείς είχε δικαίωμα να ασκήσει τέτοια κτηνώδη βία. Θα μπορούσαν οι παριστάμενοι να τον «εμποδίσουν να το σκάσει», αν το θύμα όντως επιχειρούσε κάτι τέτοιο. Ούτε καν αυτό. Οι «θεατές» συμμετείχαν στο λιντσάρισμα διά της αδιαφορίας και ανοχής τους.

Το video που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο καταδεικνύει με ανατριχιαστικό τρόπο το πώς αυτός ο άνθρωπος δέχτηκε λυσσαλέα επίθεση από δύο άτομα τα οποία τελικά σκότωσαν το θύμα τους με χτυπήματα και λακτίσματα. Με τα χέρια και τα πόδια τους.

Η σκηνή θυμίζει λιντσάρισμα στην Αλαμπάμα από την Κου Κλουξ Κλαν.

Ουδείς εκ των παρισταμένων πολιτών επενέβη για να σώσει το θύμα από τα χέρια των διωκτών – δολοφόνων του. Πρόκειται για όνειδος.

Η Πολιτεία δεν μπορεί να αφήσει αυτήν την υπόθεση να συρθεί στα δικαστήρια και στο τέλος να ολοκληρωθεί με μία ανακοίνωση τριών αράδων σε κάποια διαδικτυακή ανάρτηση.

Οφείλει (η Πολιτεία) να προβληματιστεί και να δράσει στο ανώτατο δυνατό επίπεδο. Οι λαλίστατοι ταγοί της αριστερής σκέψης και οι καθοδηγητές του προοδευτικού κινήματος, γενικώς οι «ντουντούκες» της αριστεροσύνης, ας αφήσουν για λίγο την «υψηλή πολιτική» και ας σκύψουν το κεφάλι έναντι της βαρβαρότητας που ενέσκηψε στο κέντρο της Αθήνας μέρα μεσημέρι, εν μέση οδώ, χωρίς κανένας να κουνήσει το δακτυλάκι του για να αποτρέψει ένα δημόσιο λιντσάρισμα μετά φόνου.