Όταν η πολιτική κατάρα τής Ελλάδας βρίσκει τον αραβικό αντίλαλό της.
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Κυριακή 7 Ιουλίου 2019:
Η «Νέα Δημοκρατία» πετυχαίνει θριαμβευτική εκλογική νίκη
και -μετά από την «Πρώτη φορά Αριστερά»- επανέρχεται στην Εξουσία
για να μάς θυμίσει με τούς πλέον εκκωφαντικούς τρόπους
ότι η Δεξιά διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία
προκειμένου να μετατρέπει τις κοινωνίες σε «μπανανίες».
Έτσι, προτού καν κοπάσουν οι ουρανομήκεις πανηγυρισμοί,
την αμέσως επόμενη μέρα κιόλας,
ο γόνος τού περιβόητου Αποστάτη και κληρονομικώ αδίκω πρωθυπουργός
παίρνει εν ριπή γουρλωμένου οφθαλμού μία άκρως ανησυχητική απόφαση
που μαρτυρά τις προθέσεις του για τη διακυβέρνηση τής χώρας
και κρούει τον κώδωνα κινδύνου για τη Δημοκρατία.
Το πρώτο νομοθέτημα τού Κούλη Μητσοτάκη,
το πρώτο Προεδρικό Διάταγμα που δημοσιεύεται στο «Φύλλο τής Κυβερνήσεως»,
αγγίζει τις παρυφές τής Αντισυνταγματικότητας
και αποτελεί προαναγγελία τής μετέπειτα Δυστοπίας,
καθώς θέτει υπό τον πλήρη έλεγχό του την «Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών»,
αλλά και τη «Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας»
όπου υπάγονται η «Ε.Ρ.Τ.» και το «Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων».
Η Πληροφορία και η Ενημέρωση ήταν τώρα δέσμιες ενός θλιβερού πολιτικάντη,
ο οποίος ξεδιάντροπα εξεστόμιζε σε (αν)ύποπτο χρόνο
-συγκεκριμένα, στην 82η «Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης», το 2017-
την τρομακτικά ασυνείδητη φράση «Μ’ ενδιαφέρει η Επικοινωνία και όχι η Ουσία.».
Τώρα, το μόνο που απέμενε ήταν η «Εκπλήρωση τής Καθεστωτικής Προφητείας».
Μέχρι τον Ιούλιο τού 2022 όλα επήγαιναν κατ’ ευχήν τού καθεστώτος
-και κατά κατάραν τής Ελλάδας-
μέχρι που ο παρακρατικός απόπατος εξεχείλισε
και τα όζοντα-τοξικά λύματά του ξεχύθηκαν στους δρόμους τής δημόσιας και ιδιωτικής ζωής μας.
Η πληθυντική λέξη «Υποκλοπές» είχε έρθει για να μείνει…
…
Ο ραδιούργος πρωθυπουργίσκος είχε τοποθετήσει τον ανιψιό του, Γρηγόρη Δημητριάδη,
ως Γενικό Γραμματέα στο Μαξίμου (ήτοι, το «δεξί χέρι» του),
ενώ ως διοικητής τής «Ε.Υ.Π.» είχε τοποθετηθεί ο «ομονοιακός παπατζής» Παναγιώτης Κοντολέων.
Τα πρόσωπα ήταν ενδελεχώς επιλεγμένα,
ο μηχανισμός βρισκόταν επί τρία έτη σε πλήρη λειτουργία,
όμως όταν η κατάσταση έδειξε να στραβώνει με την αποκάλυψη-βόμβα
για τις παρακολουθήσεις τού πολιτικού αντιπάλου Νίκου Ανδρουλάκη
και τού δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη,
οι δύο έμπιστοι συνεργάτες, ο Γρηγόρης και ο Παναγιώτης,
έμελλε εν μία νυκτί να μετατραπούν-μετονομαστούν σε… «Ιφιγένειες».
Οι «Ιφιγένειες εν Μαξίμω» ήταν η κακόγουστη καρικατούρα μίας τραγωδίας
που υπό άλλες συνθήκες θα προκαλούσε τον ακατάσχετο γέλωτα των θεατών,
αλλά εν τέλει όντως είχαμε να κάνουμε με (εθνική) τραγωδία
διότι εδώ επρόκειτο για καραμπινάτη εκτροπή που υπέσκαπτε το Πολίτευμα.
Ο θυσιαστής είχε εκτελέσει το πρώτο από τα δύο στάδια
που απαιτούνταν προκειμένου να διέσωζε το τομάρι του από τις ευθύνες
και τώρα έμπαινε στο δεύτερο στάδιο που έχρηζε ιδιαίτερου υποκριτικού ταλέντου·
πώς να πείσεις ότι είσαι Αθώος όταν είσαι Ένοχος;
Επελέγη, λοιπόν, η πιο δοκιμασμένη μέθοδος,
η οποία έχει δώσει παγκοσμίως τις εξετάσεις της και έχει αποδείξει την ανθεκτικότητά της,
αφού εφαρμόζεται με σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας από τις -ανά την Υφήλιο- μαφιόζικες οργανώσεις.
«Δεν ξέρω τίποτα. Δεν είδα τίποτα. Δεν άκουσα τίποτα.».
Η Σιωπή ήταν εδώ για να καλύψει τα κραυγάζοντα γεγονότα υπό το πέπλο της,
ο πρωθυπουργίσκος έσπαγε τη σιωπή μόνο και μόνο για να την επιβεβαιώσει.
Όμως, εκείνο το πρώτο Προεδρικό Διάταγμα κατεδείκνυε και πιστοποιούσε την ενοχή του.
…
Και φτάνουμε στην υπόθεση τής προφυλακισμένης Εύας Καϊλή,
η οποία κατηγορείται για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, διαφθορά και ξέπλυμα χρήματος.
Η αγιογραφία που είχε εκφωνήσει στο Ευρω-Κοινοβούλιο για την απάνθρωπη κυβέρνηση τού Κατάρ
και οι διαρκείς ευνοϊκές παρεμβάσεις κι εισηγήσεις που έκανε υπέρ τού εμιράτου,
ήταν ο ορισμός τής ιδιοτελούς αντίληψης που συμπυκνώνεται στη λαϊκή φράση «Με το Αζημίωτο».
Η τεράστια έκπληξη και τα αμείλικτα ερωτήματα που γεννούσαν οι ενέργειές της,
είχαν σύντομα τις απαντήσεις τους.
Τα υπέρογκα ποσά που βρέθηκαν στην κατοχή της (όπως και στην κατοχή τού πατρός της),
τα πανάκριβα αντικείμενα εξ Αραβίας που επίσης βρέθηκαν στην κατοχή της,
ο ιδιότυπος τρόπος που επέλεγε για την αποταμίευση των χρημάτων της
(ήτοι, μέσα σε σακούλες και σε βαλίτσες με τάση εξόδου από τη βελγική επικράτεια),
είναι τα κομμάτια που ολοκληρώνουν το παζλ τής δυσώδους υπόθεσης
και εξηγούν απολύτως την πρεμούρα τής κίβδηλης σοσιαλίστριας
να αθωώσει μία καθυστερημένη χώρα για τις απάνθρωπες πρακτικές της.
Η ίδια είναι βέβαιο ότι θα αρνηθεί τα πάντα.
Και όσο κι αν εδώ δεν υφίστανται Δημητριάδης και Κοντολέων,
υπάρχει διαθέσιμο πρόσωπο που θα αποτελέσει την «Ιφιγένεια»,
καθώς η Καϊλή -σύμφωνα με πληροφορίες από έγκυρες δημοσιογραφικές πηγές-
έφτασε ήδη στο έσχατο σημείο ξευτίλας
να επιρρίπτει τις ευθύνες στον σύντροφό της και πατέρα τού παιδιού της,
απεκδυόμενη μετ’ επιτηδευμένης βδελυγμίας
την οποιανδήποτε προσωπική ανάμειξή της στα διαπραχθέντα εγκλήματα.
Την ίδια ώρα,
οι ζάμπλουτοι προύχοντες τού εμιράτου χρησιμοποιούν ακριβώς την ίδια μέθοδο
που μετήλθε κι ο Μητσοτάκης για να αποσείσει τις ευθύνες του.
Το «Δεν ξέρω τίποτα. Δεν είδα τίποτα. Δεν άκουσα τίποτα.» είναι ξανά εδώ,
η κυβέρνηση τού Κατάρ αρνείται ότι έδωσε φράγκα στη λιγούρικη ευρωβο(υ)λεύτρια,
όλα είναι καθαρά, όλα είναι αγνά, όλα είναι «δυτικά» κι «ανατολίτικα» συνάμα,
η παραδοσιακή Ελληνο-Αραβική φιλία είναι παρούσα,
το άρτι διαπιστωθέν μαθηματικό αξίωμα
«Η εμπλοκή τού Μητσοτάκη στις υποκλοπές
είναι ευθέως ανάλογη με την εμπλοκή τού Κατάρ στους χρηματισμούς.»
αποτελεί αποκύημα εγκεφάλων που θέλουν το κακό τής Ελλάδος και τού Κατάρ,
οι Βελγικές Αρχές είναι ένα τσούρμο από ανόητους δικαστές και αστυνομικούς
που δεν ξέρουν να ιεραρχούν τις Αξίες τής Ζωής.
Επιμύθιο:
Η Ελλάδα τού Κούλη Μητσοτάκη.
Το Κατάρ τού Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θανί.
Όταν η «Δύση» εκπροσωπείται από την Ελλάδα τού Μητσοτάκη, ο Πολιτισμός παύει να ανατέλλει.
Όταν η «Ανατολή» εκπροσωπείται από το Κατάρ τής δυναστείας Αλ Θανί, ο Πολιτισμός δύει.
«Δεν ξέρω τίποτα. Δεν είδα τίποτα. Δεν άκουσα τίποτα.».
Ο κοινός τόπος, η κοινή δικαιολογία-αδικολογία, η κοινή μέθοδος συγκάλυψης,
έρχονται να αποθεώσουν τη βιβλική «Βαβέλ»
και τις σημειολογίες που δημιουργούνται από τις διαφορετικές γλώσσες.
Ανέκαθεν η ονομασία «Κατάρ» παράγει αρνητικά συναισθήματα στα ώτα μας
διότι μοιάζει με κολοβή κατάρα και με πρόθεμα δυσοίωνων εννοιών,
αλλά όπως αποδεικνύεται από τα πρόσφατα γεγονότα
η ηχητική σύνδεση των δύο χωρών φτάνει να γίνεται μοιραία
όταν η πολιτική κατάρα τής Ελλάδας βρίσκει τον αραβικό αντίλαλό της.
«Δεν ξέρω τίποτα. Δεν είδα τίποτα. Δεν άκουσα τίποτα.».
Και κάπως έτσι, μέσα από την ομογάλακτη ρητορική διαφθοράς,
η επόμενη δημοσκόπηση που θα προβληθεί στο τριτοκοσμικό εμιράτο,
θα αποδίδει τις δέουσες τιμές στον υποβαλκάνιο εκπρόσωπο τού ευρωπαϊκού σκοταδισμού:
Ο Κούλης Μητσοτάκης είναι «Ο Καταλληλότερος Πρωθυπουργός τού Κατάρ».
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
