Του ΠΚ
Εν μέσω απομακρύνσεων κυβερνητικών στελεχών για «ανομήματα» και «κακές παρέες με Ολιγάρχες» και ενώ η κοινωνία καταθέτει πάνω από 1.300.000 υπογραφές κατά της συγκάλυψης του εγκλήματος στα Τέμπη, η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η Αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, εξελίχθηκε σε ένα Θέατρο Σκιών.
Εξ αρχής ήταν σαφές πώς πίσω από τη συζήτηση για την τραγωδία των Τεμπών «καιροφυλακτούσε» το μείζον ζήτημα που αφορά την διαχρονική σχέση διαπλοκής του πολιτικού συστήματος με την οικονομική εξουσία. Ενώ στη Βουλή βρισκόταν σε εξέλιξη ένα πολιτικά ανεπαρκές debate με εκρήξεις πολιτικής αερολογίας και εξατμίσεις πολιτικής υστερίας, στον κυβερνητικό πυρήνα εξελισσόταν ένα διαφορετικό σκηνικό σύγκρουσης.
Κυβερνητικά στελέχη με άνωθεν εντολές προφανώς, «πιάστηκαν με την γίδα στην πλάτη» στα διαμερίσματα του εν Ψυχικώ εκδότη και εφοπλιστή Ευάγγελου Μαρινάκη ομού μετά άλλων δέκα προσώπων, ένα εικοσιτετράωρο μετά το δημοσίευμα του «Βήματος» περί μονταζιέρας. Ο πρώην εμπλεκόμενος στην «λίστα Λαγκαρντ» μετέπειτα κατηγορηθείς για συμμετοχή σε διάφορες άλλες λίστες συστημικού ξεπλύματος αλλά μηδέποτε καταδικασθέντος, ο κ. Παπασταύρου όπως και ο έτερος Καππαδόκης κ. Μπρατάκος, αμφότεροι κυβερνητικά στελέχη και εξ απορρήτων συνεργάτες του Πρωθυπουργού απομακρύνθηκαν. Και οι δύο επισκέφθηκαν τον Ευάγγελο Μαρινάκη προκειμένου να πετύχουν μία συμφωνία ειρήνης μεταξύ του ισχυρού οικονομικού και εκδοτικού παράγοντα και της κυβέρνησης. Η αποστολή στέφθηκε με πλήρη αποτυχία. Τα δύο στελέχη εξοστρακίστηκαν.
Ενώ λοιπόν στο παρασκήνιο εξελισσόταν μία πολιτικά βίαιη σύγκρουση συμφερόντων εντός του συστήματος διαπλοκής, στη Βουλή συγκρούονταν θεσμικά η κυβερνητική αλαζονεία με την αντιπολιτευτική ανεπάρκεια. Το αποτέλεσμα ήταν απολύτως θλιβερό.
Όπως αναμενόταν η πρόταση δυσπιστίας καταψηφίστηκε. Όπως ήταν απολύτως φυσικό η κυβερνητική παράταξη συσπειρώθηκε. Όπως είχε προβλεφθεί η Αντιπολίτευση εκ νέου θα εμφανιζόταν την επομένη κατακερματισμένη.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, άρτι αφιχθείς, διότι ως γνωστόν περιοδεύει, προτίμησε να περιοριστεί σε ρόλο αμφιλεγόμενου πολιτικού ρακοσυλλέκτη. Κουβέντα για το πώς ένας αχθοφόρος του ΟΣΕ επιλέχτηκε για τη θέση του Σταθμάρχη Λαρίσης αν και είχε ξεπεράσει τα όρια ηλικίας. Διέθετε ένα και μοναδικό προσόν. Ανήκε στον κομματικό μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας. Κουβέντα για το πώς, κάποιος, κατάφερε να «αλλοιώσει» απόρρητα ντοκουμέντα, δύο εικοσιτετράωρα μετά την τραγωδία, τα οποία κατέληξαν στο «Πρώτο Θέμα». Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου.
Προφανώς η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Απλά οι άνθρωποι παραμένουν οι ίδιοι.
