Μία πρόσφατη δημοσκόπηση σε 10 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και της Γερμανίας, βρίσκει ότι οι άνθρωποι δίνουν προτεραιότητα σε μέτρα που συμπεριλαμβάνονται ήδη στις συνήθειες τους.
Οι πολίτες ανησυχούν για την κλιματική κρίση, αλλά οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ήδη κάνουν ήδη περισσότερα για τη διατήρηση του πλανήτη από οποιονδήποτε άλλον, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησής τους, και λίγοι είναι πρόθυμοι να κάνουν σημαντικές αλλαγές στον τρόπο ζωής τους και τις συνήθειες τους, σύμφωνα με μια διεθνή έρευνα.
«Η ευρεία επίγνωση της σημασίας της κλιματικής κρίσης που απεικονίζεται σε αυτή τη μελέτη δεν έχει ακόμη συνδυαστεί με ανάλογη προθυμία δράσης», παρατηρεί η έρευνα των 10 ανεπτυγμένων χωρών. Ο Emmanuel Rivière, διευθυντής διεθνών δημοσκοπήσεων στο Kantar Public, είπε ότι η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου και δημοσιεύθηκε για να συμπέσει με τη διάσκεψη Cop26 για το κλίμα στη Γλασκώβη, περιείχε «ένα διπλό μάθημα για τις κυβερνήσεις».
Πρέπει, πρώτον, «να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των ανθρώπων», είπε ο Rivière. «Αλλά πρέπει, επίσης να πείσουν τους ανθρώπους όχι για την πραγματικότητα της κλιματικής κρίσης – που έχει ήδη γίνει – αλλά για το ποιες είναι οι λύσεις και για το πώς μπορούμε να μοιραστούμε δίκαια την ευθύνη για αυτές».
Η έρευνα διαπίστωσε ότι το 62% των ερωτηθέντων θεωρούν την κλιματική κρίση ως την κύρια περιβαλλοντική πρόκληση που αντιμετωπίζει τώρα ο κόσμος, πριν από την ατμοσφαιρική ρύπανση (39%), τις επιπτώσεις της διαχείρισης των απορριμμάτων (38%) και τις νέες ασθένειες (36%). Δυστυχώς, όταν τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν την ατομική τους δράση σε σχέση με αυτή των άλλων, όπως κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και μέσα ενημέρωσης, οι άνθρωποι γενικά βλέπουν τους εαυτούς τους πολύ πιο αφοσιωμένους στο περιβάλλον από άλλους στην τοπική τους κοινότητα ή σε οποιοδήποτε ίδρυμα.
Περίπου το 36% χαρακτήρισε τον εαυτό του «υψηλά αφοσιωμένο» στη διατήρηση του πλανήτη, ενώ μόνο το 21% πιστεύει ότι το ίδιο ισχύει για τα μέσα ενημέρωσης και το 19% για την τοπική αυτοδιοίκηση. Μόλις το 18% θεώρησε ότι η τοπική τους κοινότητα ήταν εξίσου αφοσιωμένη, με τις εθνικές κυβερνήσεις (17%) και τις μεγάλες εταιρείες (13%) να θεωρούνται ακόμη λιγότερο δεσμευμένες.
Οι ερωτηθέντες ήταν επίσης χλιαροί στο να κάνουν περισσότερα οι ίδιοι, επικαλούμενοι πολλούς λόγους. Οι περισσότεροι (76%) από τους ερωτηθέντες στις 10 χώρες δήλωσαν ότι θα αποδεχτούν αυστηρότερους περιβαλλοντικούς κανόνες και κανονισμούς, αλλά σχεδόν οι μισοί (46%) θεώρησαν ότι δεν υπήρχε πραγματική ανάγκη να αλλάξουν τις προσωπικές τους συνήθειες.
Μόνο το 51% δήλωσε ότι θα αναλάμβανε σίγουρα ατομική δράση για το κλίμα, με το 14% να λέει ότι σίγουρα δεν θα το έκανε και το 35% να είναι αναποφάσιστοι. Οι άνθρωποι στην Πολωνία και τη Σιγκαπούρη (56%) ήταν οι πιο πρόθυμοι να δράσουν και στη Γερμανία (44%) και την Ολλανδία (37%) οι λιγότερο πρόθυμοι.
Οι πιο συνήθεις λόγοι που αναφέρθηκαν ως δικαιολογία για την μη ανάληψη επιπρόσθετης δράσης για την σωτηρία του πλανήτη ήταν: «Αισθάνομαι περήφανος για αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή» (74%), «Δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ειδικών για τις καλύτερες λύσεις» (72%), και «Χρειάζομαι περισσότερους πόρους και εξοπλισμό από τις δημόσιες αρχές» (69%).
Άλλοι λόγοι για τους οποίους δεν θα ήθελαν να κάνουν περισσότερα ήταν: «Δεν έχω την πολυτέλεια να κάνω αυτές τις προσπάθειες» (60%), «Δεν έχω πληροφορίες και καθοδήγηση για το τι πρέπει να κάνω» (55%), «Δεν νομίζω ότι οι ατομικές προσπάθειες μπορούν έχουν πραγματικά αντίκτυπο» (39%), «Πιστεύω ότι οι περιβαλλοντικές απειλές είναι υπερεκτιμημένες» (35%) και «Δεν έχω τον ελεύθερο χρόνο να το σκεφτώ» (33%).
Ερωτηθέντες, ποιες επιπλέον ενέργειες θα έπρεπε να έχουν προτεραιότητα για την διατήρηση του πλανήτη, οι άνθρωποι απέδωσαν μεγαλύτερη σημασία σε μέτρα που ήταν ήδη καθιερωμένες συνήθειες, απαιτούσαν λιγότερη ατομική προσπάθεια ή για τα οποία είχαν μικρή άμεση ευθύνη. Περίπου το 57% των ερωτηθέντων για παράδειγμα, είπε ότι η μείωση των απορριμμάτων και η αύξηση της ανακύκλωσης ήταν «πολύ σημαντικά». Άλλα μέτρα που θεωρήθηκαν ως προτεραιότητες ήταν η αντιστροφή της αποψίλωσης των δασών (54%), η προστασία απειλούμενων ζωικών ειδών (52%), η κατασκευή ενεργειακά αποδοτικών κτιρίων (47%) και η αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (45%).
Ωστόσο, οι ερωτηθέντες θεώρησαν τα μέτρα που ενδέχεται να επηρεάσουν τον τρόπο ζωής τους ως λιγότερο σημαντικά όπως: η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας από τους ανθρώπους θεωρήθηκε ως προτεραιότητα μόνο από το 32%, ενώ η χρήση δημόσιων συγκοινωνιών έναντι της χρήσης αυτοκινήτων από το 25% και η ριζική αλλαγή του αγροτικού επιχειρηματικού μοντέλου (24%), ήταν εξίσου μη δημοφιλείς.
Μόνο το 23% θεώρησε ότι η μείωση των ταξιδιών με αεροπλάνο και η επιπρόσθετη χρέωση για προϊόντα που δεν τηρούν τους περιβαλλοντικούς κανόνες ήταν σημαντική για τη διατήρηση του πλανήτη, ενώ η απαγόρευση των βενζινοκίνητων οχημάτων (22%), η μείωση της κατανάλωσης κρέατος (18%) και το διεθνές εμπόριο (17%) θεωρήθηκαν ακόμη χαμηλότερες προτεραιότητες.
«Οι πολίτες ανησυχούν αναμφισβήτητα για την κατάσταση του πλανήτη, αλλά αυτά τα ευρήματα εγείρουν αμφιβολίες σχετικά με το επίπεδο δέσμευσής τους για τη διατήρησή του», ανέφερε η μελέτη. «Αντί να μεταφράζονται σε μεγαλύτερη προθυμία να αλλάξουν τις συνήθειές τους, οι ανησυχίες των πολιτών εστιάζονται ιδιαίτερα στην αρνητική αξιολόγηση των προσπαθειών των κυβερνήσεων».
Αντιπροσωπευτικά δείγματα περισσότερων των 1.000 ατόμων ερωτήθηκαν στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία, τη Γερμανία, τη Σουηδία, την Πολωνία, τη Σιγκαπούρη και τη Νέα Ζηλανδία.
Οι άνθρωποι έδωσαν στους εαυτούς τους την υψηλότερη βαθμολογία σχετικά με τη δέσμευση τους παντού εκτός από τη Σουηδία, ενώ μόνο στη Σιγκαπούρη και τη Νέα Ζηλανδία οι εθνικές κυβερνήσεις θεωρούνταν ιδιαίτερα δεσμευμένες. Το χάσμα μεταξύ της άποψης των πολιτών για τις δικές τους προσπάθειες (44%) και της κυβέρνησής τους (16%) ήταν υψηλότερο στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Πηγή: The Guardian
