Του Κώστα Μπετινάκη

«Όταν κάποια ανθρωποειδή που θα έχουν επιζήσει θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν μέσα από τις στάχτες του 21ου αιώνα, τι ακριβώς συνέβη σε εκείνα τα όντα που αποκαλούνταν “Homo sapiens”, θα μπερδευτούν -στα σίγουρα- γιατί εκείνα τα όντα που έγραψαν τραγούδια όπως το “Imagine” (του Τζον Λένον) ή έστελναν ρουκέτες για άλλους πλανήτες, δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την υπερθέρμανση που κατέστρεφε τον πλανήτη τους. Το ερώτημα γι’ αυτούς τους ιστορικούς του μέλλοντος θα παραμένει: Πόσο βλάκες ήταν εκείνοι οι άνθρωποι» υποστηρίζει δημοσίευμα του περιοδικού «Ρολιν Στόουν».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Αλλά ας απαριθμήσουμε τα προβλήματα: Κάθε τόνος διοξειδίου του άνθρακα που συσσωρεύεται στην ατμόσφαιρα, παραμένει εκεί για εκατοντάδες χρόνια, θερμαίνοντας την ατμόσφαιρα και αναμορφώνοντας το μελλοντικό κλίμα.
Έχοντας φτάσει στο σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή για το κλίμα, το διοξείδιο του άνθρακα που έχει συσσωρευτεί στην ατμόσφαιρα, θα παραμείνει εκεί για περισσότερο χρονικό διάστημα από όσο θα υπάρχει ανθρώπινος πολιτισμός. Και δυστυχώς θα συνεχίζει να θερμαίνει την ατμόσφαιρα.
Δεν υπήρχε ακριβές σχέδιο για το τι πρέπει να γίνει για την πρόληψη των δυσμενέστατων επιπτώσεων από την δραματική κλιματική αλλαγή πέραν της αόριστης πρότασης για «μείωση κατά 1,5 βαθμών Κελσίου» όπως πρoέβλεπε η διάσκεψη για το κλίμα στο Παρίσι το 2015.
Τώρα όμως, όπως ανακοίνωσε το Διεθνές Διακυβερνητικό Πάνελ για την Κλιματική αλλαγή (Panel on Climate Change – IPCC), για να αποφύγουμε το κλιματικό χάος, ο κόσμος θα πρέπει να μειώσει την έκλυση διοξειδίου του άνθρακα στο μηδέν, έως το 2050.

Αυτό σημαίνει πως δεν θα πρέπει απλώς να αναμορφώσουμε το παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα, αλλά να προχωρήσουμε σε δομικές αλλαγές στη γεωργία, στα συστήματα μεταφοράς και τον σχεδιασμό των πόλεων.

Δηλαδή θα πρέπει να συμβούν επαναστατικές αλλαγές, τις οποίες ουδείς έως τώρα έχει σχεδιάσει.

«Για να σταματήσουμε τον καπνό που μας πνίγει στην κουζίνα, θα πρέπει να σβήσουμε τη φωτιά» γράφει ο εκ των διευθυντών σύνταξης Erik Solheim της Washington Post.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Οι κάτοικοι του νησιού Κιριμπάτι, έχουν αρχίσει να το εγκαταλείπουν καθώς διαπιστώνουν ότι η επιφάνεια της θάλασσας έχει αρχίσει να καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο μέρος του εδάφους της ακτογραμμής.

Οι κάτοικοι στο Λονδίνο, το Παρίσι ή το Γκντανσκ, δεν το αντιλαμβάνονται. Δεν θα πρέπει όμως, να νοιώθουν το ίδιο ασφαλείς οι κάτοικοι στο Μαϊάμι ή την Σαγκάη.
Ουδείς γνωρίζει ή μπορεί να προβλέψει στα σίγουρα πόσο θα ανέβει η επιφάνεια των ωκεανών αλλά όλοι συμφωνούν πως θα ανέλθει.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Όπως οι νόμοι της Φυσικής. Το νερό αυξάνει την περιεκτικότητά του όταν θερμανθεί.

Απαιτείται λοιπόν, δράση. Επειδή ενδεχόμενη αύξηση της θερμοκρασίας κατά τρεις βαθμούς Κελσίου θα σημάνει πως η επιφάνεια της θάλασσας θα ανέβει κατά πέντε μέτρα, όπως έχει υπολογίσει το Γερμανικό Συμβούλιο για την Παγκόσμια Κλιματική αλλαγή (German Advisory Council on Global Change).

Η αβεβαιότητα όμως για τον ακριβή υπολογισμό αυτών των στοιχείων είναι σημαντική χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να συνεχισθούν οι μελέτες.

Η NASA έχει υπολογίσει πως είναι σίγουρη ότι η άνοδος της θερμοκρασίας έως το τέλος του αιώνα. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από το Κιριμπάτι, κινδυνεύουν από πλημμύρες το Μανχάταν, η Βενετία, η Ντάκα, ή το Ρότερνταμ. Όλοι πλέουν στην ίδια βάρκα.

Πολλοί είναι εκείνοι που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για 100 από τα πλέον πολυσύχναστα αεροδρόμια στον κόσμο, που βρίσκονται σε λιγότερα από 10 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Στην Ινδονησία υπάρχουν ήδη σχέδια για την μεταφορά της πρωτεύουσας ενώ οι κάτοικοι της Μικρονησίας αγοράζουν μεσογειακά εδάφη ώστε να μετακομίσουν με ασφάλεια στο εσωτερικό. Όλοι ψάχνουν τρόπους να αποφύγουν τις απειλούμενες πλημμύρες.

Όλα αυτά είναι που γνωρίζουμε σήμερα. Δεν γνωρίζουμε όμως ακριβώς πότε και πώς θα συμβούν.

Εκείνο που μπορούμε να συμφωνήσουμε είναι τι πρέπει να κάνουμε στο άμεσο μέλλον.

Από την περασμένη εβδομάδα, συνεδριάζουν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, στο Κατοβίτσε στη διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή με αρχικό στόχο την επιβολή των συμπερασμάτων της διάσκεψης στο Παρίσι, ιδιαίτερα έπειτα από την χρονιά που σήμανε τεράστιες καταστροφές λόγω της ξηρασίας- ρεκόρ και τις τεράστιες ποσότητες βροχοπτώσεων σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.
Παρ΄όλο που θα χρειαστεί να περάσουν αιώνες πριν εξαφανισθούν εντελώς οι πάγοι και ίσως να μην γίνει αυτό ποτέ, γεγονός είναι πως ο πάγος που καλύπτει την Ανταρκτική λιώνει πολύ γρήγορα. Πόσος ακριβώς, δεν είναι δυνατόν να καταμετρηθεί σήμερα.

«Η καλύτερη στιγμή ώστε να σταματήσει η υπερθέρμανση του πλανήτη» είπαν ομιλητές στη διάσκεψη του Κατοβίτσε, «ήταν πριν 25 χρόνια. Η δεύτερη καλύτερη ευκαιρία είναι σήμερα».
Αλλά ακόμη παραμένει αβέβαιο πόσο είμαστε προετοιμασμένοι να συμφωνήσουμε στα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν. Κυρίως οι περισσότερο αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης