Συνέντευξη στην Άντζελα Πεΐτση
Στην επιστροφή της γαλάζιας νεολαίας στην κοινωνία εστιάζει την κριτική του, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο zougla.gr, ο Επίτιμος Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου, Λευτέρης Γεωργιάδης.
Με αφορμή τις εργασίες του 10ου Τακτικού Συνεδρίου της ΟΝΝΕΔ, που θα διεξαχθούν στις 15 και 16 Απριλίου 2016, στη Θεσσαλονίκη, το ιστορικό στέλεχος της Οργάνωσης Νέων Νέας Δημοκρατίας, επικρίνει την πορεία της πολιτικής νεολαίας του κόμματός του, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Περιορίστηκε μόνον στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Από κει που ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ήταν κομμάτι της ΟΝΝΕΔ, μετατράπηκε η ΟΝΝΕΔ σε κομμάτι της ΔΑΠ. Γεγονός αδιαμφισβήτητο από τα εκλογικά ποσοστά. Στις εθνικές εκλογές στις μικρές ηλικίες, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, δεν παίρνει απολύτως τίποτα. Αντίθετα, στις σχολές των ΑΕΙ και ΤΕΙ, η ΔΑΠ θριαμβεύει».
Στοχοποιώντας τη μέχρι σήμερα πορεία της γαλάζιας νεολαίας, δε διστάζει να πει πως διαπιστώνει μια «μαζικοποίηση τύπου ΚΝΕ – κνιτοποίηση της ΟΝΝΕΔ». Ο κ. Γεωργιάδης, κατά τη συνέντευξη του, μίλησε για τις διαφορές του «τότε με το τώρα», για το νέο Πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, Βασίλη Γεωργιάδη, για το πώς πρέπει να αναδιπλωθεί η γαλάζια νεολαία ώστε να ξαναποκτήσει την αίγλη που είχε. Με συναισθηματική φόρτιση αποκάλυψε και τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές που βίωσε στην ηγεσία της ΟΝΝΕΔ.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
ΕΡ. Πως βλέπετε την πορεία της ΟΝΝΕΔ σήμερα; Υπάρχει το άνοιγμα στην κοινωνία; Συνειρμικά υπάρχουν και αν ποιες οι διαφορές με την εποχή τη δική σας;
ΑΠ. Ας ξεκινήσουμε από τη τότε εποχή. Η ΟΝΝΕΔ ξεκίνησε από τις γειτονιές, από τις τοπικές επιτροπές κι από τους εργασιακούς χώρους των παιδιών. Μετά και σιγά – σιγά άρχισε να αναπτύσσεται και μέσα στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Θα σας έλεγα πως ήταν ένα κοινωνικό μαζικό κίνημα το οποίο επηρέασε εν συνεχεία και τα πολιτικά δρώμενα μέσα στις πανεπιστημιακές σχολές και κυρίως τις μετέπειτα εξελίξεις στο νεολαιίστικο κίνημα.
ΕΡ. Η «τότε» φιλοσοφία ποια ήταν;
ΑΠ. Η φιλοσοφία, εκείνης της χρυσής εποχής για τη ΟΝΝΕΔ, ήταν πως η νεολαία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του κομματικού μηχανισμού, ενισχύει κάθε δραστηριότητά του και βοηθάει στο να διαδοθούν οι ιδέες του κόμματος.
ΕΡ. Τη νεολαία την ενθάρρυνε και τη στήριζε με όλες του τις δυνάμεις ο σημερινός επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
ΑΠ. Βέβαια εσείς μιλάτε για την εποχή που ήμουν εγώ πρόεδρος. Ωστόσο κι επειδή ξεκίνησα από την εποχή του Ράλλη, ο εκάστοτε πρόεδρος πάντα είχε ως βασικό άξονα της δραστηριότητάς του κόμματος, τη νεολαία. Ωστόσο, τα χρόνια περάσανε. Και με λύπη μου σας λέω πως δυστυχώς ατόνισε η επιρροή της νεολαίας στην κοινωνία. Αντίθετα ενισχύθηκε πάρα πολύ η επιρροή της ΟΝΝΕΔ μέσα στα πανεπιστήμια.
Ερ. Που νομίζετε πως οφείλετε αυτό;
Απ. Αυτό οφείλετε στην εκάστοτε ηγεσία της νεολαίας η οποία ενδιαφέρθηκε μόνον και λόγο των εκλογών, τους ενδιέφερε το να δείχνουν καλά αποτελέσματα μέσα στα πανεπιστήμια. Δεν τους ενδιέφερε η επιρροή τους στους εργασιακούς χώρους. Εδώ υπάρχει και το οξύμωρο πως ενώ η ΔΑΠ –ΝΔΦΚ έχει τεράστια ποσοστά μέσα στις σχολές, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στις μικρές ηλικίες δεν παίρνει απολύτως τίποτα.
ΕΡ. Δηλαδή η ΟΝΝΕΔ δεν είναι ΔΑΠ;
ΑΠ. Μάλλον η ΔΑΠ μετατράπηκε σε ΟΝΝΕΔ και έχασε την αίγλη της. Ενώ κανονικά η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ήταν ένα κομμάτι της ΟΝΝΕΔ κατάντησε η ΟΝΝΕΔ να είναι κομμάτι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Αυτό μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός πως επικράτησαν παντού στελέχη από τις σχολές των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Δεν υπήρχαν οι αποκαλούμενες τοπικές επιτροπές, οι οποίες πάντα αποτελούνταν από ανθρώπους της εργασίας και από διάφορα κοινωνικά στρώματα. Αυτό θεωρώ πως αν και αρχικά φάνηκε «καλό» σήμερα έχει εξελιχθεί σ’ ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου: αν δεν αποκτήσει η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας επιρροή «ξανά» στα κοινωνικά στρώματα τα νεολαιίστικα, δεν έχει μέλλον. Κι αυτό φαίνεται από τα νούμερα των βουλευτικών εκλογών.
Ερ. Μπροστά μας έχουμε το 10ο Τακτικό Συνέδριο της ΟΝΝΕΔ. Θα γίνει στη Θεσσαλονίκη. Σηματοδοτεί κάτι; Διαβλέπετε ένα κλίμα υποτονικότητας σε επίπεδο προετοιμασίας σε σχέση με τις αντίστοιχες καταστάσεις που έχετε ζήσει;
ΑΠ. Είναι σημαντικό τα παιδιά που είναι σήμερα στην ηγεσία νεολαίας του κόμματος, να μην ξεχνάνε από πού ξεκίνησε αυτή η «όλη ιστορία» της ΟΝΝΕΔ. Για να κατορθώσουμε «εμείς» να γίνει το πρώτο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ –το οποίο ήταν και πάρα πολύ επεισοδιακό για όσους το θυμούνται- είχαμε δώσει πάρα πολύ μεγάλους αγώνες. Σήμερα ένα συνέδριο της νεολαίας για να προσελκύσει κόσμο πρέπει να έχει κάποιο ενδιαφέρον. Δεν πρέπει να μετατρέπεται – να το πω λαϊκά- σε μία «μάζωξη» ομάδων – φατριών για να μοιράσουν κάποιες θέσεις και για να έχουν μία επιρροή στη μεθαυριανή κυβέρνηση της ΝΔ. Αν θέλουν ή μάλλον θα θέλανε να κάνουνε γιατί τώρα δεν προλαβαίνουν τα παιδιά- αν λοιπόν τα παιδιά θέλανε, να κάνουν ένα συνέδριο το οποίο θα είχε επιρροή στην κοινωνία, θα έπρεπε να ήταν τελείως διαφορετική η διαδικασία.
ΕΡ. Ο προσυνεδριακός διάλογος που προηγήθηκε;
Απ. Νομίζω πως δεν κάλυψε αυτό που καίριο κομμάτι της επαφής με την κοινωνία. Περιορίστηκε πάλι «στο να γίνει για να γίνει». Αν η νεολαία ήθελε να αποκτήσει επιρροή θα έπρεπε να γίνει ένας ουσιαστικός διάλογος. Να κληθούμε κι εμείς οι παλαιότεροι σε θεματικές ενότητες, να βοηθήσουμε κι εμείς όσο μπορούμε. Αλλά, δυστυχώς εδώ πλέον είμαστε μάρτυρες ομαδοποίησης, όπως και στις σχολές. Έτσι όπως έχει εξελιχθεί όλη αυτή η κατάσταση, διαφαίνεται η υιοθέτηση της νοοτροπία που έχει αποκτηθεί στις φοιτητικές εκλογές. Εκεί η ομαδοποίηση είναι πολύ μεγάλη. Οι εκλογικές διαδικασίες όχι μόνο μέσα στην νεολαία αλλά και στο ίδιο το κόμμα, έχουν εξελιχθεί σε πόλεμο φατριών και στο ποιος θα επικρατήσει έναντι του άλλου, μπας και αργότερα στην κυβέρνηση της ΝΔ, διοριστούμε πιο πολύ.
ΕΡ. Μέχρι την αλλαγή της ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ με την ανάδειξη του Βασίλη Γεωργιάδη, όλο αυτό το μεσοδιάστημα, πως το είδατε να εξελίσσεται, αναφορικά με τα οργανωτικά, τα διαδικαστικά και τα εσωκομματικά της ΟΝΝΕΔ;
ΑΠ. Κατ΄ αρχήν να πω για τον καινούριο πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ κι επειδή τον γνωρίζω προσωπικά το Βασίλη Γεωργιάδη, θα τον χαρακτήριζα ως «ελπιδοφόρο». Έχει αντιληφθεί αυτό το πρόβλημα ό,τι πρέπει η νεολαία να ανοιχθεί πέρα των πανεπιστημίων. Ελπίζω να τον αφήσουνε. Όλες οι άλλες διαδικασίες, που δυστυχώς έγιναν και μέσα στο κόμμα, τις χαρακτηρίζω ως ομαδοποίηση. Είναι η απεικόνιση της ίντριγκα βυζαντινού τύπου. Να επικρατήσουμε «εμείς ή οι άλλοι» λες κι έχουμε την πολυτέλεια – που δεν πρέπει να την έχουμε. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ό,τι ο εχθρός δεν είναι εσωτερικά στο κόμμα, είναι «έξω» από το κόμμα μας.
ΕΡ. Δεν έχει δηλαδή διεισδυτικότητα η ΟΝΝΕΔ ή η ΔΑΠ;
Απ. Η ΔΑΠ έχει διεισδυτικότητα μέσα στις σχολές της κ.λ.π. Όμως μέχρι εκεί. Και πιθανόν αυτή η διεισδυτικότητα να χρησιμοποιείται και για λάθος σκοπούς. Πρόσφατα στην ομιλία του, ο Αναπληρωτής Γραμματέας, Λευτέρης Αυγενάκης, τον άκουσα που είπε πως η νεολαία, δεν είναι για να κάνει εκδρομές ή για να πηγαίνει στα μπουζούκια ή ο,τιδήποτε τέτοιου είδους «δραστηριότητες». Αυτές δεν είναι σοβαρές ενέργειες μίας πολιτικής νεολαίας. Μία πολιτική νεολαία έχει τελείως διαφορετικό ρόλο. Δεν είναι ο σκοπός της, στο πως θα μαζικοποιήσουμε τύπου ΚΝΕ- γιατί δε σας κρύβω ό,τι έχω διαπιστώσει μία «κνιτοποίηση» της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας. Η οποία είναι τελείως παράταιρη με την ιδεολογία μας.
ΕΡ. Βλέπετε να υπάρχει ιδεολογικό υπόβαθρο στην ΟΝΝΕΔ; Το γνωρίζουν οι νεολαίοι; Το ασπάζονται;
Απ. Φοβάμαι έχω και πληροφορίες από σχολές, πως πολλοί εγγράφονται στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, όχι επειδή είναι «δεξιοί» ή Νεοδημοκράτες, αλλά για να περάσουν καλά τα φοιτητικά τους χρόνια. Τώρα αυτό δεν ξέρω κατά πόσο έχει ισχύ ή δεν έχει, αλλά φοβάμαι πως αν ισχύει, δεν διαφαίνεται να είναι καλή κατάσταση η παράταξη.
ΕΡ. Τι περιμένετε από την ολοκλήρωση των εργασιών του 10ου Συνεδρίου της ΟΝΝΕΔ;
Απ. Όπως σας είπε, γνωρίζω πολύ καλά τον καινούριο Πρόεδρο. Πιστεύω πως ο νέος Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ θα σπάσει αυτά τα δεσμά. Γιατί και ο ίδιος ο καινούριος αρχηγός του κόμματός μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ξέρω πως θέλει να γίνει αυτό το πράγμα, να ξεφύγει από αυτό το στενό κλοιό φατριών, των πανεπιστημιακών φατριών της νεολαίας και θα ανοίξει την πολιτική μας νεολαία, όπως ήταν παλιά. Να την κάνει μία Οργάνωση της γειτονίας, του χωριού, του εργασιακού χώρου, του συλλόγου κ.λ.π. Εδώ παλιά για να κερδίσουμε τις εκλογές σ’ έναν πολιτιστικό σύλλογο σε τη γειτονιά, το θεωρούσαμε και αγωνιζόμασταν για την διεκδίκησή του, ως ένα πολύ σημαντικό γεγονός για τη νεολαία της περιοχής. Λέγαμε θα πάμε να πάρουμε αυτόν τον πολιτιστικό σύλλογο. Αυτά ήταν τότε. Σήμερα δεν ασχολείται κανένας και το μόνον που τους ενδιαφέρει, νομίζω μέχρι πρότινος- είναι το πώς θα πλασαριστούμε, να είμαστε κοντά στον αρχηγό, να του λέμε πως εμείς ελέγχουμε καμιά 7.000 χιλιάδες συνέδρους, (δεν πόσοι θα είναι στο συνέδριο) για να μπορέσουμε να εκλέξουμε τους δικούς μας κ.λ.π. Τώρα θα πρέπει να σταματήσει αυτό το πράγμα. Ο νέος αρχηγός αυτό πρέπει να κάνει. Δεν υπάρχουν δικοί μας, δικοί σας και δικοί τους. Υπάρχουν όλοι οι Νεοδημοκράτες. Παλιοί – καινούριοι – νέοι – ηλικιωμένοι και παιδιά που έχουν ένα σκοπό: Να πέσει η Κυβέρνηση. Όλα τα άλλα είναι πολυτέλειες.
Ερ. Ποιο είναι το πιο χαρακτηριστικό γεγονός που θυμάστε από τη θητεία σας, ως προέδρου της ΟΝΝΕΔ; Το πιο συγκινητικό;
Απ. Εκείνα τα χρόνια ήταν πάρα πολύ δυνατές οι τοπικές επιτροπές σε όλη τη Θεσσαλονίκη και ήταν πάρα πολύ αδύναμες οι σχολές μας. Δηλαδή, δεν υπήρχαν πολλοί ΔΑΠιτες. Να φανταστείτε πως όταν πήγα εγώ στο μαθηματικό, ήμασταν τρεις δεξιοί, σε ένα πλήθος 5.000 χιλιάδων κομμουνιστών – αναρχικών και ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Το συγκινητικό σε αυτή την ιστορία ήτανε πως υπήρχε αλληλεγγύη, μεταξύ των ΟΝΝΕΔιτών που δεν ήταν στον πανεπιστημιακό χώρο, αλλά στις τοπικές επιτροπές και των παιδιών που ήταν μέσα στις σχολές. Δηλαδή για να κρατηθούμε εμείς στα πανεπιστήμια της Φυσικομαθηματικής – της Νομικής – της Θεολογικής – για να μπορέσουμε να κρατηθούμε, να μη μας πετάξουν στην κυριολεξία «τσουβάλια» έξω, ερχόταν οι τοπικές επιτροπές. Τα παιδιά αφήναν τις δουλειές τους, ξενυχτούσανε μαζί μας και μας βοηθήσανε να μπορέσουμε να επικρατήσουμε μέσα στα πανεπιστήμια.
ΕΡ. Και σε προσωπικό επίπεδο;
Απ. Σε προσωπικό επίπεδο ήταν η πλήρης αναγνώριση της δουλειάς μας, από τον τότε αρχηγό του κόμματος, τον Κώστα Μητσοτάκη, ο οποίος είχε αναπτύξει ο ίδιος ενέργειες με σημαντικό ρυθμιστικό ρόλο στο «να έχει ρόλο» η νεολαία μας. Δηλαδή, ως πρόεδρος εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να ζητήσω κάτι για τα παιδιά, για τις τοπικές μου επιτροπές, για το ο,τιδήποτε και να μη με εξυπηρετούσανε σε ανθρώπινο επίπεδο αλλά και σε υλικοτεχνική υποδομή.
Ερ. Και η αγάπη της Μαρίκας για τα παιδιά της Θεσσαλονίκης
Απ. Εεεε καλά η αγάπη της συγχωρεμένης της Μαρίκας, ήταν μοναδική, εξαιρετικό το ενδιαφέρον της. Αλλά τότε η νεολαία ήταν ένας πυλώνας του κόμματος. Δυστυχώς με τα χρόνια – και γι’ αυτό είχαν βέβαια ευθύνη παλιότεροι αρχηγοί της ΝΔ, άφησαν να ατονίσει και εξελίχθηκαν σε «κλικαδόροι» οι νεολαίοι. Το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι η εμφάνιση της ΟΝΝΕΔ ως «κνιτοποίηση» της νεολαίας της δικιάς μας. Πρέπει να σταματήσει.
ΕΡ. Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνετε στη ΝΔ;
Απ. Πρέπει να γίνει επιτέλους πράξη η λέξη ανανέωση μέσα στο κόμμα. Δεν έχει να κάνει απόλυτα τόσο με το ηλικιακό αλλά με την αξιοκρατία. Δηλαδή, αν θέλει ο αρχηγός να δώσει ένα νέο στίγμα και να πει η κοινωνία, πως η ΝΔ άλλαξε, θα πρέπει να επικρατήσει σε όλα τα επίπεδα του κομματικού μηχανισμού, η αξιοκρατία.
