Ο κανονισμός της Βουλής και η συνταγματική τάξη επιτρέπουν στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να επικυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών με λιγότερες από 151 θετικές ψήφους. Κάτι τέτοιο είναι δυνατόν διότι όπως προβλέπεται το μέτρο για την επίτευξη πλειοψηφίας βασίζεται στους παρόντες βουλευτές και όχι στην πλήρη απαρτία του Σώματος. Αυτό σημαίνει ότι δεν προσμετρούνται οι απέχοντες βουλευτές από τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Όμως όλα τα παραπάνω είναι αριθμητική και η Πολιτική δεν ταυτίζεται πάντα με τους αριθμούς.
Γνωρίζοντας αυτήν την παράμετρο, πρωθυπουργός και κυβερνητικά στελέχη επιδιώκουν πάση θυσία να συγκεντρώσουν στην αμέσως επόμενη ψηφοφορία μετά την ψήφο εμπιστοσύνης την απόλυτη πλειοψηφία στην Ολομέλεια με 151 «ναι» στην Συμφωνία των Πρεσπών.
Έως και την Τρίτη το πρωί τόσο στο Μαξίμου όσο και στις μεγάλες δυτικές πρεσβείες στην Αθήνα οι οποίες στηρίζουν την Συμφωνία Αθηνών – Σκοπίων, επικρατούσε απόλυτη ηρεμία και σιγουριά για την έκβαση της επερχόμενης ψηφοφορίας. Αντίθετα, εξέφραζαν σχετικό προβληματισμό για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης με τον επιδιωκόμενο αριθμό των 151.
Από την Τρίτη το απόγευμα και μετά παρατηρήθηκε μία σχετική νευρικότητα σε αυτούς τους διπλωματικούς κύκλους. Η επαμφοτερίζουσα στάση των 3 βουλευτών του Ποταμιού, Θεοδωράκη, Μαυρωτά και Λυκούδη, σε συνδυασμό με την αμφιλεγόμενη τελική τοποθέτηση της ΔΗΜΑΡ και του βουλευτή της Θανάση Θεοχαρόπουλου, προκάλεσε αναταραχή. Είναι φανερό πώς αν και πολιτικός στόχος είναι να περάσει η επικύρωση ακόμη και με λιγότερες των 151 ψήφων, εν τούτοις οι πάντες, πολιτικοί και διπλωμάτες, αντιλαμβάνονται πώς θα υπάρξει μείζον πολιτικό ζήτημα αν η Συμφωνία των Πρεσπών «δεν περάσει με το σπαθί της», όπως ξένοι διπλωμάτες έλεγαν χαρακτηριστικά.
Είναι επίσης φανερό πώς η οποιαδήποτε νομότυπη αριθμητική αλχημεία δεν πρόκειται να εξισορροπήσει το πολιτικό ερώτημα που θα υποβληθεί, αν και εφόσον η Συμφωνία δεν λάβει και αριθμητικά μία ισχυρή νομιμοποίηση.
Η οποιαδήποτε νομότυπη αριθμητική αλχημεία δεν πρόκειται να εξισορροπήσει το πολιτικό ερώτημα που θα υποβληθεί, αν και εφόσον η Συμφωνία δεν λάβει και αριθμητικά μία ισχυρή νομιμοποίησηΥπ’ αυτές τις συνθήκες και υπό πίεση εξελίσσονται στους διαδρόμους της Βουλής και στο ευρύτερο πολιτικό παρασκήνιο διάφορες κινήσεις. Είναι επίσης φανερό πώς και στις τάξεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης υπάρχει ένα έντονος προβληματισμός. Είναι ηλίου φαεινότερο πώς η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ελπίζει αλλά δεν το ομολογεί πώς η Συμφωνία των Πρεσπών θα επικυρωθεί όπως πρέπει διότι απλά δεν επιθυμεί να σκάσει στα χέρια της μία διπλωματική χειροβομβίδα, αν τελικά κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές.
Γνωρίζουν στην Πειραιώς πώς η δυνατότητα ελιγμών του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι σχεδόν ανύπαρκτη αν κληθεί να διαχειριστεί αυτό το κεφάλαιο. Αντιθέτως ,δανειστές και σύμμαχοι, φίλοι και ομοϊδεάτες του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για τον αναγκάσουν να αλλάξει ρητορική, διότι περί ρητορικής πρόκειται, αν κρίνει κανείς από τα σχόλια υψηλόβαθμων δυτικών (και όχι μόνον) διπλωματών στην ελληνική πρωτεύουσα.
Είναι προφανές λοιπόν πως στο παρασκήνιο εξελίσσονται κινήσεις και συναντήσεις σε διάφορα επίπεδα προκειμένου να διασφαλιστούν τουλάχιστον δύο εκ των τεσσάρων επίμαχων ψήφων που θα απαλλάξουν τους πρωταγωνιστές από το πολιτικό άγχος.
Η ψηφοφορία στη Βουλή για την Συμφωνία των Πρεσπών αναμένεται να διεξαχθεί στις αρχές της επόμενης εβδομάδας. Δεν υπάρχει αρκετός χρόνος λοιπόν για το κυβερνητικό στρατόπεδο αλλά και όχι μόνον. Κάθε ημέρα που περνά κρύβει κινδύνους και κυοφορεί πιθανές εμπλοκές. Αυτό ακριβώς επιθυμεί να αποφύγει το Μαξίμου επισπεύδοντας τις διαδικασίες ώστε να διεξαχθεί αυτή η κρίσιμη ψηφοφορία το συντομότερο δυνατόν.
Ακριβώς αυτήν την αγωνία τους εξέφραζαν ανώτερα στελέχη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης το μεσημέρι της Τετάρτης σε κάποιο χώρο της Βουλής σε μία ανεπίσημη και off the record κουβέντα. Υπάρχει λοιπόν κάποιος κρυφός άσσος στο μανίκι που θα επιτρέψει μία πιο άνετη πλειοψηφία για την Συμφωνία των Πρεσπών; Ορισμένοι ισχυρίζονται πως ναι.
