Συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων πραγματοποιούνται στην Κουμουνδούρου, προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να καταλήξει εντός της Δευτέρας στην τελική μορφή της πρότασης για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής που θα υποβάλει στη Βουλή. Είναι προφανές πως η πλειοψηφία στην ηγετική ομάδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμπεριλαμβάνει στην πρότασή της τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου βεβαίως, αλλά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο ως προς τις ποινικές ευθύνες για τον χειρισμό της λίστας Λαγκάρντ, επιλογή που φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε απευθείας αντιπαράθεση με το ΠΑΣΟΚ αλλά και με την τρικομματική κυβέρνηση εν γένει.
Ήδη δύο βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, ο Οδυσσέας Βουδούρης και ο Πάρις Μουτσινάς, έχουν προϊδεάσει για την απόφασή τους να υπερψηφίσουν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και όχι εκείνη του κόμματος με το οποίο έχουν εκλεγεί. Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι ο Φώτης Κουβέλης θα προχωρήσει τελικά στον εξοστρακισμό αυτών των δύο βουλευτών από τις τάξεις της ΔΗΜΑΡ, έστω κι αν κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται ρητά από το καταστατικό του κόμματος, ενώ παράλληλα δεν συνάδει με το πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου λειτουργεί το κόμμα της Αγίου Κωνσταντίνου.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, θεωρώντας πως οι εξελίξεις τού αφήνουν περιθώρια απεγκλωβισμού του, επιχειρεί με καθημερινές παρεμβάσεις να δημιουργήσει μέτωπο κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο αυτό, η επίσημη ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ της Κυριακής εμπεριέχει ένα νέο στοιχείο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η Ιπποκράτους χρησιμοποιούν πλέον λέξεις, όπως «χυδαιότητα» και «αθλιότητα», που κλιμακώνουν την αντιπαράθεση με την Κουμουνδούρου, δημιουργώντας ένα πολιτικό κλίμα που θυμίζει εκείνο του 1989.
Προς το παρόν, η ΝΔ και ο Αντώνης Σαμαράς διατηρούν αποστάσεις από τα τεκταινόμενα, με τον πρωθυπουργό να προτιμά τη συνεύρεση με την Άνγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο την Τρίτη, παρά την απευθείας εμπλοκή του στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.
Το ενδιαφέρον, ωστόσο, επικεντρώνεται στην εξέλιξη των ερευνών που διεξάγουν οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς. Την Τετάρτη υποβάλλουν υπομνήματα οι συγγενείς του Γιώργου Παπακωνσταντίνου οι οποίοι ερευνώνται για σειρά κακουργημάτων και πλημμελημάτων, μεταξύ των οποίων διακίνηση μαύρου χρήματος, φοροδιαφυγή και ηθική αυτουργία σε αλλοίωση κρατικών εγγράφων. Πέραν τούτου, οι κ.κ. Πεπόνης και Μουζακίτης φέρονται να διαθέτουν πληροφορίες για το πώς και πότε πραγματοποιήθηκε η αντιγραφή της λίστας Λαγκάρντ σε άλλη ηλεκτρονική μορφή, οπότε και διεγράφησαν τα ονόματα των συγγενών του πρώην υπουργού Οικονομικών. Αν αυτό αληθεύει, τότε είναι πολύ πιθανόν να υπάρξει πολύ σύντομα εισαγγελικό πόρισμα ακόμα και πριν καταλήξει σε τελικά συμπεράσματα η Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής που συστήνεται για το ζήτημα αυτό.
Η επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε βέλη κατά του ΠΑΣΟΚ και του Ευάγγελου Βενιζέλου για τη διαχείριση του ζητήματος της λίστας Λαγκάρντ.
«Αυτοί που εδώ και τρία χρόνια ισοπεδώνουν την ελληνική κοινωνία, τρέχουν να περιορίσουν την υπόθεση Λαγκάρντ στο πρόσωπο του κ. Παπακωνσταντίνου, για να καλύψουν τους φίλους τους και τους εαυτούς τους. Ο αγώνας για την αποκάλυψη της αλήθειας και τον καταλογισμό ευθυνών αποτελεί το μεγάλο αίτημα του λαού μας. Η μνημονιακή συγκυβέρνηση, που υπερασπίζεται το φαύλο παρελθόν της, δεν διστάζει να υπονομεύει τη δημοκρατία και να σπέρνει τον διχασμό. Ο ελληνικός λαός θα αναζητήσει την αλήθεια, θα υπερασπιστεί την αξιοπρέπειά του και τη δημοκρατία» αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ.
Άμεση ήταν η αντίδραση της Ιπποκράτους, η οποία σε μία μακροσκελή ανακοίνωση που εξέδωσε ανέφερε μεταξύ άλλων:
Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του εξακολουθούν, ενάντια σε κάθε λογική, να επαναλαμβάνουν και να εντείνουν τις χυδαίες επιθέσεις τους με βάση το ανεκδιήγητο επιχείρημα ότι ο κ. Βενιζέλος κράτησε τη λίστα στο «συρτάρι / σεντούκι / μαξιλάρι» του.
Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν, για πολλοστή φορά:
Από ποιον «απέκρυψε» τη «λίστα» ο κ. Βενιζέλος; Από την αρμόδια υπηρεσία που ήδη την είχε; Αν το ΣΔΟΕ δεν είχε τη «λίστα», τότε ο υπουργός θα έπρεπε όντως να του τη στείλει αμέσως. Έλα όμως που το ΣΔΟΕ είχε τη «λίστα», πριν ο κ. Βενιζέλος αναλάβει καθήκοντα, οπότε και ενημερώθηκε από το ΣΔΟΕ, με δίμηνη μάλιστα καθυστέρηση.
Εστιάζει, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ τα πυρά του σε αυτόν που αντέδρασε τον Οκτώβριο, όταν κάποιοι είπαν το απίθανο, πως το ΣΔΟΕ δεν έχει τη «λίστα» που του είχε σταλεί και είχε μελετηθεί ήδη από αυτό! Εστιάζει τα πυρά του σε αυτόν που κατέστησε εφικτή τη διερεύνηση της υπόθεσης και την αποκάλυψη παρανόμων ενεργειών!
Σε απόδειξη δε του προφανούς, λίγες ημέρες αργότερα η «λίστα» δημοσιεύεται από περιοδικό, στο οποίο την έδωσε κάποιος που την είχε και ισχυριζόταν ότι δεν την «κράτησε»! Ο δε ΣΥΡΙΖΑ στήριξε με πάθος τον δημοσιογράφο/εκδότη που παρέλαβε από την «πηγή», επεξεργάστηκε και δημοσίευσε τα στοιχεία της «λίστας». Ακόμη περιμένουμε την απάντηση του κ. Τσίπρα στο ερώτημα γιατί προστατεύει πολιτικά αυτόν που συγκαλύπτει κάποιον ψευδόμενο.
Τι έπρεπε να κάνει λοιπόν ο κ. Βενιζέλος ως Υπουργός Οικονομικών και δεν το έκανε;
Έπρεπε να στείλει τη «λίστα» στην αρμόδια ελεγκτική αρχή, δηλαδή το ΣΔΟΕ; Μα το ΣΔΟΕ είχε ήδη τη «λίστα», είχε εξετάσει το περιεχόμενό της και ενημέρωσε τον κ. Βενιζέλο δύο ολόκληρους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.
Έπρεπε να δώσει εντολή ελέγχου; Μα ο ίδιος ο κ. Διώτης είπε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας ότι η αποστολή του υλικού στο ΣΔΟΕ τον Ιούνιο του 2011 συνιστούσε τέτοια εντολή, την οποία και εκτέλεσε παραλαμβάνοντας το υλικό και αξιολογώντας το περιεχόμενό του.
Έπρεπε να πει σ’ έναν έμπειρο πρώην εισαγγελικό λειτουργό, που χειρίστηκε υποθέσεις τρομοκρατίας, ότι ένα μη νόμιμο αποδεικτικό μέσο μπορεί να λειτουργήσει ως «πηγή πληροφοριών» και να συνδυαστεί με νόμιμους ελέγχους και νόμιμα αποδεικτικά μέσα, η συγκέντρωση των οποίων είχε καταστεί εφικτή λόγω της άρσης του τραπεζικού απορρήτου, που νομοθέτησε ο κ. Βενιζέλος και καταψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ; Το είπε και αυτό, παρότι ήταν αυτονόητο και προφανές.
Το άτυπο αντίγραφο του USB αφέθηκε στο γραφείο του κ. Βενιζέλου τον Αύγουστο του 2011, χωρίς διαβιβαστικό και χωρίς φυσικά να προηγηθεί έλεγχος και καταγραφή του περιεχομένου του και παρέμεινε άθικτο στο προσωπικό αρχείο του Υπουργού που περιλαμβάνει πλήθος άτυπων αντιγράφων, συμβατικών ή ψηφιακών, όπως είναι η συνήθης πρακτική. Το άτυπο αντίγραφο αφέθηκε αυτοβούλως από τον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ για την πολιτική ενημέρωση του νέου υπουργού, κυρίως για να μπορεί να ανταποκριθεί σε τυχόν σχετικές ερωτήσεις του επίσης νέου τότε Γάλλου Υπουργού ή της Ελβετίδας Υπουργού, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για τη σύναψη διακρατικής συμφωνίας.
Ποιος μπορούσε να υποθέσει και να αποδεχθεί ότι στο ΣΔΟΕ δεν σχηματίστηκε φάκελος και δεν διατηρήθηκε το υλικό; Πώς έγινε η αξιολόγηση του περιεχομένου για την όποια ενημερώθηκε και η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας από τον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ;
Πόσο κακόπιστος και εμπαθής πρέπει να είναι κάποιος, ώστε να κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι, όταν αποχώρησε από το Υπουργείο Οικονομικών ο κ. Βενιζέλος, παρέμεινε όλο το επιτελείο του Υπουργείου και φυσικά και ο κ. Διώτης ως επικεφαλής του ΣΔΟΕ που ήταν η αρμόδια υπηρεσία για την αξιοποίηση της «λίστας», την όποια ήταν αυτονόητο ότι την έχει και τη χρησιμοποιεί ως «πηγή πληροφοριών» γιατί αυτό είχε ήδη γίνει και είχε τεθεί υπόψη του Υπουργού;
Αν το ΣΔΟΕ, μέσω του επικεφαλής του, ήθελε κάποια περαιτέρω οδηγία από τον υπουργό, μπορούσε φυσικά να το θέσει σε μια από τις πολλές συσκέψεις για θέματα φοροδιαφυγής, μπορούσε να ζητήσει νέα κατ’ ιδίαν συνάντηση, μπορούσε, μετά την αποχώρηση του κ. Βενιζέλου να το θέσει στους τρεις επόμενους υπουργούς που μεσολάβησαν μέχρι την αποχώρηση του κ. Διώτη. Κάτι τέτοιο φυσικά και δεν έγινε ποτέ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως και προσωπικά ο κ. Τσίπρας δεν αρκείται σε αυτά. Πηγαίνει ακόμα πιο πέρα στη χυδαιότητά του, λέγοντας ότι ο κ. Βενιζέλος έκανε δύο εκλογές έχοντας τη «λίστα» στη διάθεσή του και άρα μπορεί να εκβίασε πρόσωπα που περιέχονται σε αυτήν για πολιτική στήριξη!
Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια; Πώς είναι δυνατόν να λέει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας μια τέτοια ακραία συκοφαντία χωρίς κανένα στοιχείο, έτσι εν ψυχρώ;
Υπό την έννοια αυτή, ο εκάστοτε επικεφαλής του ΣΔΟΕ που μπορεί να θέσει οποιονδήποτε στο στόχαστρο της υπηρεσίας του, μπορεί να γίνεται θύμα μιας τέτοιας αδίστακτης συκοφαντικής κατηγορίας;
Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια ένδειξη; Όχι. Ας σιωπήσει, λοιπόν, και ας ζητήσει συγγνώμη. Και η πολιτική αθλιότητα έχει όριο.
