Η βράβευση του Κύπριου οικονομολόγου και καθηγητή του LSE, Χριστόφορου Πισσαρίδη, με το Νομπέλ Οικονομικών φέρνει στο προσκήνιο της οικονομικής και πολιτικής σκέψης τις απόψεις του για την δοκιμαζόμενη ελληνική οικονομία, που μόνο ενθαρρυντικές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.
Πρόκειται για συνταγή-σοκ, που έχει βεβαίως σημαντικές πιθανότητες να βοηθήσει την οικονομία της Ελλάδας να ανακάμψει, αλλά με πολύ υψηλό κοινωνικό και πολιτικό κόστος.
Οι προτάσεις του νομπελίστα οικονομολόγου Χριστόφορου Πισσαρίδη περιλαμβάνουν ένα εξαιρετικά ευρύ και αυστηρό ποινολόγιο με… ειδικά δικαστήρια και δρακόντειες ποινές για υψηλόβαθμους πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημόσιους λειτουργούς και επιχειρηματίες, που καταχρώνται δημόσιους πόρους, καθώς και αυστηρή τιμωρία των φοροφυγάδων.
Ακόμη:
• Σε ιδιώτες αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια και αεροδρόμια με τριακονταετή αφορολόγητη εκμετάλλευση.
• Απελευθέρωση έως το 2015 όλων των αγορών και κλειστών επαγγελμάτων.
• Μείωση των άμεσων φόρων στις επιχειρήσεις στο 10%, καθώς και σταδιακή μείωση των κρατήσεων κοινωνικής ασφάλισης κατά το ένα τρίτο ως το 2015.
• Ανάκληση της απαγόρευσης ιδιωτικών πανεπιστημίων και αυτονόμηση των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από το 2013.
• Συνταξιοδότηση και αποκλεισμό από κάθε δημόσια θέση των βουλευτών έπεται από δωδεκαετή θητεία.
• Τέλος, αναδιοργάνωση του εθνικού συστήματος συλλογικών συμβάσεων εργασίας και συνταξιοδότηση σε ηλικία 63 ετών, με μέσο όρο σύνταξης στο 65% των αποδοχών.
Γιατί πήρε το Νομπέλ
Μαζί με τους καθηγητές Peter Diamond και Dale Mortensen μοιράστηκε το βραβείο και το ποσό του 1,5 εκατομμυρίου δολαρίων, για την έρευνά τους για την αγορά εργασίας. Τι ακριβώς υποστηρίζουν; Ότι «όσο πιο υψηλά τα επιδόματα, τόσο περισσότεροι οι άνεργοι» είναι ένα από τα βασικά –και πλέον επίκαιρα για τη χώρα μας– συμπεράσματα της μελέτης τους, στην οποία επιχειρούν να εξηγήσουν πώς η ανεργία, οι κενές θέσεις εργασίας και οι μισθοί επηρεάζονται από τη νομοθεσία και το ευρύτερο ρυθμιστικό πλαίσιο. Τα μέλη της επιτροπής των βραβείων υποστήριξαν ότι η μέθοδος αυτή μπορεί να εφαρμοστεί και σε άλλες αγορές πέραν της εργασίας. Και πράγματι, αυτό έχει ήδη γίνει στην αγορά κατοικίας, αλλά και στη νομισματική θεωρία, τα δημόσια οικονομικά, τα χρηματοοικονομικά και τις περιφερειακές οικονομίες.
Οι τρεις καθηγητές εντοπίζουν την πηγή του προβλήματος στο γεγονός ότι συχνά οι αγοραστές και οι πωλητές δεν έρχονται σε επαφή μεταξύ τους, γεγονός, που προκαλεί ανησυχίες τόσο σε εργοδότες, που αναζητούν εργαζομένους, όσο και στους εργαζομένους που ψάχνουν για δουλειά. Επειδή, λοιπόν, η διαδικασία αυτή απαιτεί χρόνο και πηγές, προκαλούνται δυσλειτουργίες στην αγορά. Έτσι, όσο πιο γενναιόδωρα είναι τα επιδόματα ανεργίας, τόσο αυτή αυξάνεται, αφού οι άνεργοι δεν ψάχνουν με την ένταση που θα έπρεπε για νέα δουλειά.
Ο Χριστόφορος Πισσαρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1948. Εκτός από καθηγητής οικονομικών στο London School of Economics, είναι και διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος στα μακροοικονομικά του Center for Economic Performance. Ειδικεύεται σε θέματα αγοράς εργασίας και έρευνας οικονομικής πολιτικής. To βιβλίο του «Θεωρία της ανεργίας ισορροπίας» θεωρείται πρότυπο εγχειρίδιο στα οικονομικά της ανεργίας. Είναι μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας και του Econometric Society, ερευνητικό μέλος του Center for Economic Policy Research στο Λονδίνο και του Institute for the Study of Labour στη Βόννη, καθώς και ανώτερος συνεργάτης του φόρουμ οικονομικής έρευνας στις Αραβικές Χώρες, το Ιράν και την Τουρκία και μέλος της Επιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου. Υπήρξε σύμβουλος σε θέματα της αγοράς εργασίας στην Παγκόσμια Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Τράπεζα της Αγγλίας και τον ΟΟΣΑ. Το 2005 έγινε ο πρώτος –μη Αμερικανός– οικονομολόγος, στον οποίο απονεμήθηκε το βραβείο του Ινστιτούτου για τη Μελέτη της Εργασίας (IZA) στα Οικονομικά της Εργασίας.
