Προγραμματική σύγκλιση για διάστημα τετραετίας είναι το κυρίαρχο θέμα της δικομματικής, με την προϋπόθεση ότι δεν θα μεσολαβήσουν πρόωρες εκλογές έως την άνοιξη του 2016.
Η κουβέντα κατά τη σημερινή συνάντηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο είναι σίγουρο ότι δεν θα περιοριστεί μόνον στα στερεότυπα της ατζέντας, έτσι όπως τουλάχιστον δίνεται στη δημοσιότητα. Τα θέματα της σύγκλισης για την από κοινού αντιμετώπιση του σύνθετου οικονομικού προβλήματος είναι χωρίς αμφιβολία κυρίαρχα, υπάρχουν όμως και επί μέρους σενάρια που πρέπει να συζητηθούν.
Μα δεν θα μπορούσαν να τα συζητήσουν κατ’ ιδίαν, θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης, μεταξύ τυρού και αχλαδίου; Σίγουρα ναι, όταν όμως δίνεται επίσημος τόνος σε τέτοιου είδους συναντήσεις, είναι βέβαιο ότι υπηρετούνται συγκεκριμένες σκοπιμότητες, που έχουν ως στόχο το επικοινωνιακό του πράγματος. Να σταλεί το μήνυμα πάση θυσία.
Από την άλλη πλευρά, οι Ευρωπαίοι ασκούν τις δικές τους πιέσεις σε σχέση με την ικανοποίηση του οικονομικού κενού που έχει προκύψει, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων εν όψει των ευρωεκλογών. Τα κυβερνητικά κόμματα θα δεχθούν επιθέσεις για την κάλυψη του ελληνικού οικονομικού κενού. Οι δικοί μας υπολογίζουν αυτό το κενό στα 700 εκατομμύρια, σε αντίθεση με τους τροϊκανούς που θεωρούν ότι θα ξεπεράσει τα 2 δις ευρώ. Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο, γιατί μεταξύ των κρατών που φορτώνονται ένα πιθανό κούρεμα συμπεριλαμβάνονται και εκείνα που δανείζονται με επιτόκιο τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτό που δανείζουν την Ελλάδα, λαμβανομένου υπ’ όψιν του γεγονότος ότι το ένα τρίτο των συγκεκριμένων χωρών έχει ΑΕΠ μικρότερο από το ελληνικό! Η συμφωνία περιλαμβάνει όρους που μπορούν να εγκλωβίσουν όχι μόνο τον δανειζόμενο αλλά και τους δανειστές ενίοτε.
Όρος της συμφωνίας είναι, όταν προκύπτει χρηματοδοτικό κενό, αυτό να καλύπτεται με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει όλους τους συμφωνηθέντες όρους. Όταν λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα, αυτό δεσμεύει τους δανειστές και τους δημιουργεί πρόσθετο πονοκέφαλο εν όψει των προεκλογικών προβλημάτων που καλούνται να αντιμετωπίσουν, ο καθένας ξεχωριστά.
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι πόσες πιθανότητες υπάρχουν να «κλοτσήσουν» οι δανειστές μας λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων και να μην ικανοποιήσουν τους όρους των προσυμφωνηθέντων απαιτώντας πρόσθετα μέτρα από εμάς. Εκεί είναι σίγουρο ότι η ελληνική πλευρά θα αντιδράσει και θα προσφύγει σε εκλογές. Καμία κυβέρνηση αυτήν την ώρα δεν θα τολμούσε να παίξει με τη φωτιά και με τα ήδη εξαντλημένα αποθέματα δύναμης και υπομονής του ελληνικού λαού.
