Προεκλογικά επιτελεία αποτελούμενα από εκατοντάδες άτομα, λουσάτα πολιτικά γραφεία σε κεντρικά σημεία, χιλιάδες αφίσες και φυλλάδια είναι ορισμένα μόνο από τα «ατού» των ισχυρών υποψηφίων των εκλογών. Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ξοδεύονται κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, για μια καλή θέση στις μεγάλες περιφέρειες, όπου πολιτεύονται οι «μεγαλοκαρχαρίες» της πολιτικής.
Τα συντροφικά μαχαιρώματα, οι κρυφές χορηγίες από μεγαλοεπιχειρηματίες, οι δημοσκοπήσεις που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας αποτελούν τα «μαύρα» σημεία κάθε προεκλογικής αναμέτρησης. Εθελοντές, υποστηρικτές του τάδε ή του δείνα υποψηφίου, εργαζόμενοι, όλοι επιστρατεύονται στα προεκλογικά περίπτερα και στα πολιτικά γραφεία και ρίχνονται στη μάχη του «σταυρού».
Για τον προεκλογικό αγώνα ενός μεγαλο-υποψήφιου σε δύσκολες περιφέρειες, όπως είναι η Α΄ και η Β΄ Αθηνών, η Α΄ και η Β΄ Θεσσαλονίκης, αλλά και ο Πειραιάς, υπολογίζεται ότι χρειάζονται από 300.00 – 600.000 ευρώ. Επίσημα. Διότι ανεπίσημα το εν λόγω ποσό ανεβαίνει κατακόρυφα. Άνθρωποι της πολιτικής, που γνωρίζουν καλά τα χρηματικά ποσά που ξοδεύονται στις προεκλογικές περιόδους, κάνουν λόγο ακόμη και για 1.000.000 ευρώ, προκειμένου ο υποψήφιος να εκμεταλλευτεί όλα εκείνα τα μέσα προβολής και επικοινωνίας που θα μπορούσαν να του χαρίσουν εκατοντάδες περισσότερες ψήφους.
Ενοίκια πολιτικών γραφείων, έξοδα δεξιώσεων – τραπεζωμάτων – ομιλιών, λογαριασμοί εταιρικών κινητών, μισθοί εργαζομένων στα πολιτικά γραφεία και στο προεκλογικό επιτελείο, διεξαγωγή προσωπικών δημοσκοπήσεων, κόστος εκτύπωσης και τοποθέτησης αφισών σε κεντρικά σημεία, έξοδα διαφήμισης σε διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πληρωμές εταιρειών (call center) που αναλαμβάνουν να ενημερώνουν όλους τους πιθανούς ψηφοφόρους για τις ομιλίες των υποψηφίων… Αυτά είναι τα κυρίως έξοδα ενός μεγαλο-υποψήφιου σε μια μεγάλη εκλογική περιφέρεια.
Τι συμβαίνει, όμως, με τους «μικρούς» της υπόθεσης «Εκλογές»; Είναι δυνατόν να βρουν ή να δανειστούν τόσα χρήματα για να διαφημιστούν; Μάλλον όχι. Στα «μικρά ψάρια» της πολιτικής η προεκλογική εκστρατεία περιορίζεται στα πολύ βασικά. Προβολή σε ορισμένα ΜΜΕ, μικρό ή ανύπαρκτο πολιτικό γραφείο, περιορισμένος αριθμός αφισών και φυλλαδίων που συνήθως μοιράζονται από τους ίδιους με τη βοήθεια φίλων, συγγενείς που επιστρατεύονται στα τηλέφωνα, στην αλληλογραφία και στην ενημέρωση από στόμα σε στόμα για την υποψηφιότητα του δικού τους ανθρώπου. Για προσωπικές δημοσκοπήσεις, εταιρείες call center ή οποιαδήποτε άλλα μεγάλα έξοδα… ούτε λόγος! Οι νέες τεχνολογίες και ειδικά οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter, Flickr) αποτελούν ισχυρά όπλα στην προεκλογική μάχη των νέων υποψηφίων, καθώς μπορούν να απευθύνονται σε εκατοντάδες ψηφοφόρους χωρίς αυτό να συνεπάγεται έξοδα.
Επικοινωνήσαμε με 5 υποψήφιες διαφορετικών πολιτικών κομμάτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Όλες είναι νεαρές, σχετικά νέες στον πολιτικό χώρο, και ζητούν την ψήφο των συμπολιτών τους χρησιμοποιώντας απλά μέσα. Τις ρωτήσαμε πόσα χρήματα έχουν ξοδέψει μέχρι στιγμής για τον προεκλογικό τους αγώνα στις δύσκολες εκλογικές περιφέρειες όπου είναι υποψήφιες, και κατά πόσο θεωρούν «άνιση» -οικονομικά τουλάχιστον- τη μάχη που δίνουν ανάμεσα στα μεγαθήρια της πολιτικής.
Η Αριάδνη Νούκα είναι υποψήφια με τη ΝΔ στην Α΄ Θεσσαλονίκης. Δικηγόρος στο επάγγελμα, έθεσε βουλευτική υποψηφιότητα για πρώτη φορά, και όπως μας είπε «τρέχω και δεν φτάνω». Υπολογίζει ότι μέχρι σήμερα έχει ξοδέψει περίπου 20.000 ευρώ σε αφίσες, φυλλάδια και ενοίκια χώρων για τις ομιλίες της. Μετέτρεψε το δικηγορικό της γραφείο σε πολιτικό και το μόνο που πρόσθεσε ήταν περισσότερες τηλεφωνικές γραμμές. Φίλοι και συγγενείς αποτελούν τους «μαχητές» στην πρώτη γραμμή του προεκλογικού της αγώνα.
Στη Β΄ Αθηνών κατεβαίνει υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ η Βικτώρια (Βίκυ) Νικάκη. Απόφοιτη δημοσιογραφίας, εργάζεται σήμερα ως δικηγόρος. Οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θα αποτελέσουν τη δεύτερη εκλογική μάχη της, αφού ήταν υποψήφια και στις εθνικές εκλογές του 2007. Το διαδίκτυο αποτελεί «σύμμαχο», όπως λέει, για τους νέους υποψήφιους, ενώ όταν πρωτοέμαθε τα ποσά που ξοδεύουν οι γνωστοί υποψήφιοι πίστευε ότι δεν θα τα βγάλει πέρα. «Ευτυχώς είμαστε μεγάλο σόι…» προσθέτει γελώντας.
Υποψήφια με το ΛΑΟΣ στη Β΄ Αθηνών, η Μαίρη – Πόπη Κωττάκη άφησε για λίγο στην άκρη τις δημόσιες σχέσεις και το management, που αποτελούν την δουλειά της, και ρίχτηκε στον προεκλογικό αγώνα. Ως «πρωτάρα» υποψήφια δεν φανταζόταν πόσο τρέξιμο απαιτούσε ο «σταυρός». Τα έξοδά της μέχρι στιγμής είναι μόλις 2.000 ευρώ και οι καλύτεροι συνεργάτες της είναι οι συγγενείς και οι φίλοι, με τους οποίους μοιράζει παρέα τα προεκλογικά της φυλλάδια.
Η Σοφία Πολυχρονοπούλου είναι υποψήφια με τους Οικολόγους Πράσινους στη Β΄ Αθηνών. Μόλις 28 ετών, απόφοιτη Διοίκησης Επιχειρήσεων, αλλά και αθλήτρια, κατεβαίνει υποψήφια για δεύτερη φορά. Μας είπε ότι δεν έχει ξοδέψει ούτε ένα ευρώ μέχρι σήμερα για την προεκλογική της προβολή. Εξάλλου, ως γνήσια οικολόγος, λέει όχι στις αφίσες και στα φυλλάδια και το μόνο που μοιράζει η ίδια με το ποδήλατό της είναι μικρά ενημερωτικά καρτελάκια από ανακυκλωμένο χαρτί με τις θέσεις των Οικολόγων Πράσινων. Αυτό, όμως, που κυρίως χρησιμοποιεί είναι το Facebook και το Twitter, πρώτον διότι είναι «οικολογικά» και δεύτερον γιατί είναι ανέξοδα.
Ακόμη μια νέα υποψήφια στη Θεσσαλονίκη είναι και η Θεοπίστη (Πέτη) Πέρκα, η οποία έθεσε υποψηφιότητα για πρώτη φορά, στην Α΄ Θεσσαλονίκης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός – συγκοινωνιολόγος, και ο χρόνος που απαιτούν τα προεκλογικά «τρεξίματα» είναι αρκετός. Το Facebook και το Twitter αποτελούν τα πολύτιμα εργαλεία της στη μάχη του σταυρού και όπως μας είπε δεν έχει χαλάσει πολλά χρήματα μέχρι στιγμής. Μοιράζει μόνη της τα προεκλογικά της φυλλάδια και, όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των νέων υποψήφιων, οι φίλοι και οι συγγενείς της τρέχουν όσο περισσότερο μπορούν για να τη βοηθήσουν.
