Τα παλιά σεντούκια ξεσκονίζουν οι καταθέτες αναζητώντας «ξεχασμένα» βιβλιάρια τραπεζών με καταθέσεις προγόνων, συγγενών και φίλων, υπό το κράτος πανικού που προκαλεί η πρόθεση της κυβέρνησης να…δημεύσει ποσά, που «λιμνάζουν» πάνω από 20 χρόνια.
Στον αντίποδα οι τράπεζες εκμεταλλεύονται τον πανικό των καταθετών, επιδιώκοντας προφανώς την ακύρωση της σχετική πρωτοβουλίας του Υπουργείου Οικονομίας. Όχι βεβαίως γιατί αναγνωρίζουν τα δίκαια των καταθετών, αλλά γιατί έχουν στήσει και ήδη λειτουργεί μηχανισμός ποινών, που ουσιαστικά μεταφέρει στα ταμεία τους ακίνητους λογαριασμούς με την πάροδο του χρόνου.
Τι καταγγέλλει ο βουλευτής Γιάννης Μανώλης
Χαρακτηριστική είναι η καταγγελία του βουλευτή της ΝΔ Γιάννη Μανώλη στη zougla.gr, με την οποία περιγράφει την προσωπική του εμπειρία για την τύχη δύο προσωπικών τραπεζικών λογαριασμών του.
Πανικός στους καταθέτες
Δεν είναι όμως μόνο η κυριότητα των χρημάτων, που ενδιαφέρει τις τράπεζες, αφού τα συγκεκριμένα ποσά τα χρησιμοποιούν από την πρώτη στιγμή, γνωρίζοντας μάλιστα ότι πιθανότατα δεν θα τα αναζητήσει κανείς.
Το πρόβλημα είναι ωστόσο υπαρκτό.
Η περιβόητη πρόταση Μανώλη, τα τρία περίπου δις ευρώ των ακίνητων λογαριασμών να μεταφερθούν στο Ταμείο των Φτωχών, έχει μια βάση. Στηρίζεται σε υπαρκτό ζήτημα, που ενδεχομένως να πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το θέμα έχει απασχολήσει τους αρμοδίους στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών και σε καμία περίπτωση την «ιδέα» δεν την έδωσε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, που ασχολήθηκε μετά από οικογενειακή εμπλοκή και καταγγελίες πολιτών.
Το πρόβλημα όμως είναι η βιαιότητα, που εμφάνισε η κυβερνητική πρωτοβουλία, η οποία ουσιαστικά προκάλεσε πανικό στους καταθέτες, αλλά και την οργανωμένη αντίδραση των τραπεζών.
Χαρακτηριστική του κλίματος, που διαμορφώθηκε σε λίγες μόλις ώρες ήταν η αντίδραση γιατρού του ΕΣΥ, που επικοινώνησε με τη zougla.gr, ζητώντας πληροφορίες. «Έχω 1.000 δολάρια σε έναν ακίνητο λογαριασμό κάποια χρόνια. Μπορεί να μου τα πάρουν;», ρώταγε ο άνθρωπος για να καταλήξει άμεσα στην απόφαση: «Άσε να στείλω τη γυναίκα μου το πρωί, μην τα χάσουμε και αυτά…».
Αυτό προκαλεί και σοβαρές ανησυχίες στις τράπεζες, που τις τελευταίες ημέρες βλέπουν τις αναλήψεις αυτού του είδους να αυξάνονται σημαντικά.
Το θέμα μπορεί να αντιμετωπιστεί, αλλά με σωστό σχεδιασμό και μακριά από λογικές «επιδρομής» και «τιμωρίας».
Τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη αντιμετώπισαν το ίδιο θέμα, αλλά κινήθηκαν οργανωμένα και με μεγάλα χρονικά περιθώρια.
Στην Ιταλία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι για παράδειγμα, οι ακίνητοι λογαριασμοί αντιμετωπίστηκαν νομοθετικά, αφού προηγουμένως η ιταλική διοίκηση ανέλαβε την ευθύνη να αναζητήσει κάθε δικαιούχο ακίνητου λογαριασμού ξεχωριστά και να τον ενημερώσει για την ύπαρξη των χρημάτων αυτών.
Σε κάθε περίπτωση η σύνδεση των λογαριασμών αυτών με τη λειτουργία του Ταμείου των Φτωχών προκαλεί υποψίες.
Γιατί τώρα, γιατί με αυτή την προχειρότητα;
Σε κάθε περίπτωση την φτώχεια δεν μπορεί να την πληρώσουν οι… πτωχοί.
