Την περίοδο της απευθείας αντιπαράθεσης και της προσωποποίησης της πολιτικής κόντρας εγκαινίασαν οι αρχηγοί των δύο κομμάτων εξουσίας, εισάγοντας το πολιτικό προσκήνιο σε προεκλογικό ρυθμό. Πρόκειται για υιοθέτηση από τους Κώστα Καραμανλή και Γιώργο Παπανδρέου των στρατηγικών επιλογών των επικοινωνιακών επιτελείων τους που επέμεναν πώς οι εκλογές θα κριθούν στις εντυπώσεις που προκαλούν τα πρόσωπα και όχι οι πολιτικές.
Σε αυτήν την λογική ο Γιώργος Παπανδρέου ζήτησε χθες εκλογές εδώ και τώρα και το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2009, ενώ για πρώτη φορά ο πρωθυπουργός «αισθάνθηκε» την ανάγκη να παρέμβει προσωπικά μέσω διαγγέλματος τόσο για να υπογραμμίσει τον ρόλο του στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής, όσο και για να αντιπαρατεθεί αμέσως στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Η νέα αυτή τακτική οδηγεί αναπόφευκτα σε προσωπική σύγκρουση των δύο μονομάχων που στοχεύουν στην μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των ψηφοφόρων γύρω από τα κόμματα εξουσίας με σκοπό την αυτοδυναμία στις επερχόμενες εκλογές.
Ωστόσο με αυτόν τον τρόπο το Μαξίμου και η Ρηγίλλης αντιφάσκουν με την επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθούν και που συνίσταται στον εξορκισμό της εκλογολογίας. Θέλουμε δεν θέλουμε, η χθεσινή εμφάνιση του πρωθυπουργού και του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης εισήγαγαν την κοινωνία σε προεκλογικούς ρυθμούς και άρα επέτειναν την ψυχολογία «οικονομικής ανασφάλειας» που διέπει την κοινωνία.
Είναι πλέον κοινό μυστικό, πώς τόσο οι οικονομικοί παράγοντες όσο και οι αρμόδιοι διεκπεραίωσης του κυβερνητικού έργου, αναμένουν την κάλπη ως τον από μηχανής θεό που θα δρομολογήσει εξελίξεις. Ακόμη και η πρόταση βόμβα του Ανδρέα Βγενόπουλου για την εξαγορά της Ολυμπιακής, ενέπλεξε άμεσα τις εκλογές στην διαδικασία, αποκαλύπτοντας σε όλη του την μεγαλοπρέπεια το ομιχλώδες τοπίο που επικρατεί στην Οικονομία αλλά και το πολιτικό παρασκήνιο.
Και στο βάθος ο Πρόεδρος
Ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε χθες μία κατά την άποψή του «ξεκάθαρη πρόταση» στον Κώστα Καραμανλή. Την διενέργεια εκλογών με παράλληλη συμφωνία για συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2010. Η πρόταση αν και φαίνεται ξεκάθαρη είναι ωστόσο αρκετά ομιχλώδης.
Τόσο ο δημοσιογραφικός κόσμος όσο και η πολιτική ρητορική για λόγους διαφορετικούς αλλά που συγκλίνουν, θεωρούν ως δεδομένη μία δεύτερη υποψηφιότητα του Καρόλου Παπούλια. Από άριστα πληροφορημένες πηγές ωστόσο, εκφράζεται έντονα το ενδεχόμενο ο σημερινός Πρόεδρος που είναι ήδη 80 ετών να μην διεκδικήσει και δεύτερη θητεία για λόγους υγείας.
Αν λοιπόν η «συναίνεση» αφορά και για τους δύο μονομάχους, το πρόσωπο του Καρόλου Παπούλια αφού και οι δύο έχουν εκφραστεί δημόσια πώς θα τον στηρίξουν, σίγουρα η σύγκλιση απόψεων δεν αφορά ένα άλλο πρόσωπο. Αν μάλιστα το συναινετικό σενάριο επικρατήσει, τότε το πρόσωπο αυτό θα πρέπει να ανακαλυφθεί πολύ πριν την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας το 2010 για να έχει λόγο ύπαρξης η συμφωνία μεταξύ των δύο κομμάτων. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο λόγος είναι απλός. Ο Γιώργος Παπανδρέου χθες δεσμεύθηκε πώς εάν απωλέσει τις επόμενες εκλογές τότε δεν θα ρίξει την επόμενη κυβέρνηση με υπομόχλιο την προεδρική εκλογή. Εναπομένει η αποδοχή της πρότασης από τη Νέα Δημοκρατία, ενδεχόμενο απίθανο, αφού ποιο κόμμα θα αποδεχόταν μία τέτοια συμφωνία από την στιγμή που στις δημοσκοπήσεις έρχεται δεύτερο κόμμα;
Με λίγα λόγια η ανάμιξη του προεδρικού θεσμού στην προεκλογική φιλολογία των ημερών είναι τουλάχιστον άστοχη αν δεν είναι εκ του πονηρού. Ούτε είναι σίγουρο πώς ο κ. Παπούλιας θα θελήσει να διεκδικήσει μία δεύτερη θητεία, ούτε είναι φρόνιμο για τη Νέα Δημοκρατία να δεσμευθεί πώς δεν πρόκειται να προκαλέσει νέες εκλογές το 2010 σε περίπτωση που θα είναι Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Βεβαίως και θα μπορούσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να παρέμβει με εύσχημο τρόπο και να δημοσιοποιήσει εμμέσως τις προθέσεις του, ώστε να ξεκαθαρίσει τουλάχιστον ένα μέρος του τοπίου. Για λόγους ευνόητους ωστόσο, αλλά και για λόγους θεσμικής αξιοπρέπειας, ο κ. Κάρολος Παπούλιας δεν θα επιθυμούσε μία τέτοια ενέργεια.
Η εμπλοκή του προεδρικού θεσμού στο προεκλογικό παίγνιο δικαιολογείται μόνον από το γεγονός ότι το μεν ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να διεκδικήσει την άμεση προσφυγή στις κάλπες, ενώ ο Κώστας Καραμανλής, διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις δεν είναι διατεθειμένος να προχωρήσει σε πολιτική αυτοκτονία. Μία ήττα στις εκλογές δεν θα σήμαινε μόνον την δική του πολιτική συνταξιοδότηση. Θα επέφερε και την δραματική αλλαγή στη Νέα Δημοκρατία με την επικράτηση της Ντόρας Μπακογιάννη ως αρχηγού του κόμματος, σε συνθήκες ήττας και πολιτικής αποσυσπείρωσης. Θα ήταν το χειρότερο δυνατό σενάριο για την υστεροφημία του ονόματος της οικογένειας Καραμανλή . Υπ’ αυτές τις συνθήκες λοιπόν ο σημερινός πρωθυπουργός διαθέτει την άνεση χρόνου για να επιλέξει αυτός τους ρυθμούς των εσωκομματικών αλλαγών, αλλά και την ημερομηνία προσφυγής στην κάλπη, διατηρώντας ανοικτό το ζήτημα της προεδρικής εκλογής, ελπίζοντας πώς οι σημερινοί συσχετισμοί δυνάμεων πιθανόν να ανατραπούν προς το καλύτερο. Τι μέλει γενέσθαι ωστόσο αν η παράταση της αγωνίας επιφέρει ανατροπή των συσχετισμών επί τα χείρω, όπως προειδοποιούν οι δημοσκόποι. οι οποίοι προβλέπουν μη αναστρέψιμες τάσεις στο εκλογικό σώμα;
