Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Οι ταλαντούχοι ηθοποιοί της εξαιρετικής παράστασης «Ο χορός του θανάτου», του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Βαλεντίνης Λουρμπά, που παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης «Εκάτη», Βασίλης Ασημάκης, Αμαλία Κλημοπούλου, Μάνος Χατζηγεωργίου, μίλησαν στο zougla.gr και μοιράστηκαν μαζί μας τις εμπειρίες τους από τις παραστάσεις, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους.
Πείτε μας δυο λόγια για την παράσταση και για τον ρόλο σας…
Αμαλία Κλημοπούλου: Eρμηνεύω τον ρόλο της Άλις, στο έργο του Στρίντμπεργκ «Ο χορός του θανάτου». Είναι μια γυναίκα ώριμη, μεσήλικη, που βιώνει μια συμβατική έγγαμη ζωή με τον κατά πολύ μεγαλύτερό της σύζυγο Έντγκαρ, σε ένα πολύ απομονωμένο νησί στη Σουηδία, μακριά από τα παιδιά τους, τα οποία μένουν στην πόλη. Μέσα στην απέραντη ρουτίνα και πλήξη, εμφανίζεται μετά από χρόνια ένας παιδικός της έρωτας, ο Κουρτ, και ξυπνά την ερωτική της επιθυμία.
Βασίλης Ασημάκης: Το έργο αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις και πιο συγκεκριμένα τις αρνητικές συνέπειες μιας μακροχρόνιας συμβίωσης: την πλήξη, τη φθορά, την καταπίεση, τον συμβιβασμό, αλλά και την εκδίκηση. Παρότι ο Κουρτ σε γενικές γραμμές είναι ο ισορροπιστής της ιστορίας, η παρουσία του απορρυθμίζει την όποια σταθερότητα υπάρχει στην οικογένεια του λοχαγού.
Μάνος Χατζηγεωργίου: Eρμηνεύω τον ρόλο του λοχαγού Έντγκαρ. Ο λοχαγός και η γυναίκα του ζουν σχεδόν απομονωμένοι σε κάποιο φυλάκιο, αντιμετωπίζοντας μια ισοπεδωτική πραγματικότητα αντιπαράθεσης μεταξύ τους, μέχρι τη στιγμή που θα εισβάλει ένας τρίτος και θα βγουν στην επιφάνεια πράγματα που θα αλλάξουν τη ζωή τους απρόβλεπτα.
Τι σας γοητεύει στον ρόλο σας και τι σας δυσκόλεψε;
Αμαλία Κλημοπούλου: Με δυσκόλεψε η διαφορά ηλικίας που έχω με την ηρωίδα, η οποία είναι κατά πολύ μεγαλύτερή μου. Θεωρώ ότι έχουμε κοινές αγάπες: τη μουσική και το θέατρο.
Βασίλης Ασημάκης: Αυτό που με γοητεύει είναι η πραότητα, η καλοσύνη, αλλά και η σκοτεινή του πλευρά. Είναι δύσκολος ρόλος γιατί η ζωή του ήταν πολύπλοκη, περιπετειώδης, με διάφορες εμπειρίες που προσωπικά δεν έχω βιώσει και φυσικά μιας άλλης ηλικίας.
Μάνος Χατζηγεωργίου: Με γοητεύουν πάντα οι ρόλοι που ως χαρακτήρες είναι πολύ διαφορετικοί από μένα… Οι μεταπτώσεις και η μεταστροφή του ρόλου είναι δελεαστικά πράγματα για κάθε ηθοποιό, εξάλλου η κατάκτηση μιας δυσκολίας είναι κάτι που με ελκύει.
Τι σας οδήγησε στο θέατρο;
Αμαλία Κλημοπούλου: Μου αρέσει να ερμηνεύω ρόλους και να δραπετεύω σε άλλους κόσμους και κουλτούρες.
Βασίλης Ασημάκης: Αισθάνομαι ότι το θέατρο με κάλεσε από πολύ μικρή ηλικία. Ο χωρισμός των γονέων μου και οι συνέπειες αυτού μου δημιούργησαν την ανάγκη να βρω μια διαφυγή και να ζω εμπειρίες άλλων ανθρώπων!
Μάνος Χατζηγεωργίου: Η ανάγκη να ανιχνεύσω ανεξερεύνητες περιοχές του εαυτού μου, μια ατέλειωτη εσωτερική αναζήτηση, η οποία βρήκε την έκφρασή της στο μονοπάτι του θεάτρου.
Αν μπορούσατε να απομονώσετε μια φράση του έργου, ποια θα επιλέγατε;
Αμαλία Κλημοπούλου: «Περίεργο, πολύ περίεργο, άκου βασιλεύει σιωπή, η υπέροχη γαλήνη του θανάτου. Ας αναπαυθεί». Είναι το φινάλε του έργου.
Βασίλης Ασημάκης: «Όλοι έχουμε ανάγκη από λίγη επιείκεια!».
Μάνος Χατζηγεωργίου: Όταν η μηχανή (ο άνθρωπος) πάψει να δουλεύει, γίνεται δύο φούχτες λίπασμα για το χώμα… Όσο όμως τα γρανάζια δουλεύουν, πρέπει να πολεμάς με νύχια και δόντια.
Ποια η εμπειρία σας από τη συνεργασία σας με τη Βαλεντίνη Λουρμπά;
Αμαλία Κλημοπούλου: Είναι το τέταρτο έργο όπου συνεργαζόμαστε. Πολύ καλή, μου αρέσουν τα έργα που ανεβάζει και ο τρόπος με τον οποίο τα αποδίδει.
Βασίλης Ασημάκης: Η κυρία Λουρμπά είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά το σκανδιναβικό θέατρο και εμβαθύνει πολύ στην ανάλυσή του. Είναι μια εξαιρετική συνεργάτις!
Μάνος Χατζηγεωργίου: Πολύ καλή και ενδιαφέρουσα. Η Βαλεντίνη Λουρμπά σέβεται τον συγγραφέα, τον ηθοποιό, καθώς και τον θεατή… Δεν παρεκκλίνει σε ευκολίες και σκηνοθετικούς εντυπωσιασμούς. Χαίρομαι να δουλεύω μαζί της, κάτι που έχω επαναλάβει και άλλες φορές κατά το παρελθόν.
Στον «Χορό του θανάτου» o συγγραφέας επικεντρώνεται στη δυστυχία του έγγαμου βίου. Οι άνθρωποι παύουν να είναι μαζί. Ζούνε μόνοι. Πόσο διαχρονικός είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται η άκρως προβληματική συμβίωση-συνύπαρξη δύο ανθρώπων;
Αμαλία Κλημοπούλου: Είναι γεγονός ότι ακόμη και στις μέρες μας οι άνθρωποι δυσκολεύονται και φοβούνται τη μοναξιά. Γι’ αυτόν τον λόγο προτιμούν να μένουν σε τοξικές σχέσεις.
Βασίλης Ασημάκης: Δυστυχώς ή ευτυχώς, η πανδημία μάς έκανε να συνειδητοποιήσουμε αρκετές καταστάσεις που προηγουμένως δεν θέλαμε να αντιμετωπίσουμε.
Μάνος Χατζηγεωργίου: Νομίζω ότι δεν έχει αλλάξει κάτι και πολύ στις ανθρώπινες σχέσεις. Η καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο παραμένει πάντα το ίδιο σκληρή, ο φόβος της μοναξιάς, η φιλαυτία για την υπεροχή έναντι του άλλου… Απομόνωση υπήρχε και τότε όπως και τώρα… Οι συνθήκες έχουν αλλάξει, και η τεχνολογία.
Ποιες συνεργασίες σας ξεχωρίζετε;
Αμαλία Κλημοπούλου: Το έργο «Αρχιμάστορας Σόλνες», σε σκηνοθεσία Βαλεντίνης Λουρμπά, στο Θέατρο Εκάτη, 2019-2020.
Βασίλης Ασημάκης: Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν! Από όλες τις εμπειρίες μου έχω κρατήσει τα θετικά στοιχεία. Με σιγουριά μπορώ να πω ότι ξεχωρίζω τη συνεργασία μου με την Τζένη Δριβάλα στο ξεκίνημά μου («Βυσσινόκηπος», «Η κυρία με τις καμέλιες»), τη γνωριμία μου με την αείμνηστη Έλλη Βοζικιάδου, η οποία με εμπιστεύτηκε σε πολύ σημαντικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, αλλά και την τωρινή με την κυρία Λουρμπά.
Μάνος Χατζηγεωργίου: Οι συνεργασίες με τη Βαλεντίνη Λουρμπά, με σπουδαία έργα όπως «Βρικόλακες», «Αγριόπαπια», αλλά και με τον Γιώργο Λιβανό με τους Θεατρίνων Θεατές με ποικιλία έργων κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας εκτός σκηνής σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Αμαλία Κλημοπούλου: Είμαι ένας άνθρωπος με ζωηρά ενδιαφέροντα. Σπούδασα κλασικό πιάνο, συγκεκριμένα πήρα το δίπλωμα σολίστ, διδάσκω πιάνο, τελείωσα επιπλέον, εκτός από τη Δραματική Σχολή του Γ. Αρμένη και τη Νομική Σχολή Αθηνών. Δηλαδή είμαι καλλιτέχνης και δικηγόρος. Αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο και τις ταινίες. Επίσης μου αρέσει να χαίρομαι τη ζωή μου, με φίλους και κάνοντας ταξίδια.
Βασίλης Ασημάκης: Είμαι πολύ κοινωνικός και θεωρώ ότι είμαι η ψυχή της παρέας. Λατρεύω τα ταξίδια και τον κινηματογράφο!
Μάνος Χατζηγεωργίου: Διαβάζω, μου αρέσουν οι εκδρομές, η εξερεύνηση, η φύση.
Τι σας κάνει να χαμογελάτε και τι σας θυμώνει στην καθημερινότητά σας;
Αμαλία Κλημοπούλου: Μου αρέσει η ειλικρίνεια και δεν εκτιμώ τους κόλακες.
Βασίλης Ασημάκης: Με χαροποιεί ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνεί τα διαφορά ζητήματα η νεολαία, ενώ με θλίβει η έλλειψη ζωντανής επικοινωνίας.
Μάνος Χατζηγεωργίου: Η καλοσύνη και η ευγένεια των άλλων είναι κάτι που με ανακουφίζει. Αντίθετα, με θυμώνουν η ψευτιά και η διπλοπροσωπία… Τι να κάνουμε, ζούμε με αυτά…
Πώς σας επηρέασε η συνθήκη της πανδημίας;
Αμαλία Κλημοπούλου: Με μελαγχόλησε, μου δημιούργησε αβεβαιότητα επαγγελματική και με κούρασε ο
εγκλεισμός, όπως όλους μας.
Βασίλης Ασημάκης: Με επηρέασε αρκετά αρνητικά. Δεν είμαι άνθρωπος που απομονώνεται. Θέλω να είμαι ελεύθερος και συνεχώς απασχολημένος!
Μάνος Χατζηγεωργίου: Ο εγκλεισμός δεν είναι ό,τι το καλύτερο… Προσπάθησα να είμαι ψύχραιμος και να εκμεταλλεύομαι τον χρόνο όσο καλύτερα μπορούσα. Διάβαζα πολύ και έκανα διαδικτυακές πρόβες με την ομάδα μου και ανεβάσαμε ένα έργο, κάτι που στην αρχή φάνταζε τουλάχιστον ακατόρθωτο.
Πιστεύετε ότι η πανδημία έχει επηρεάσει το θεατρικό κοινό;
Αμαλία Κλημοπούλου: Ναι, ο κόσμος φοβάται να πηγαίνει θέατρο, σε κλειστούς χώρους.
Βασίλης Ασημάκης: Η πανδημία έχει επηρεάσει κατά πολύ το θέατρο. Το θεατρικό κοινό είναι διστακτικό, φοβάται. Ελπίζω τους επόμενους μήνες να αλλάξει αυτό!
Μάνος Χατζηγεωργίου: Είναι αλήθεια ότι αρκετά μεγάλη μερίδα κοινού φοβάται τις κλειστές αίθουσες.
Ποια η γνώμη σας σχετικά με τις καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας και το ελληνικό #MeToo; Πιστεύετε ότι θα μπουν όρια, και για τις νέες γενιές θα είναι καλύτερες οι συνθήκες εργασίας στον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά και σε όλους γενικά τους εργασιακούς χώρους;
Αμαλία Κλημοπούλου: Πιστεύω ότι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα και πρέπει να θυμούνται να τα διεκδικούν σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Ναι, πιστεύω ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.
Βασίλης Ασημάκης: Επιτέλους έγινε η αρχή! Όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε εκμετάλλευση στον χώρο μας, όπως και οπουδήποτε αλλού. Όμως, είναι πολύ θλιβερό να παρατηρούνται τέτοιου είδους συμπεριφορές σε χώρους που προβάλλουν τον σεβασμό και την αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Μάνος Χατζηγεωργίου: Καλό είναι να υπάρχει κάποιος φόβος που θα λειτουργεί ως φραγή για τέτοιου είδους συμπεριφορές που υποτιμούν την ανθρώπινη ύπαρξη. Είναι σημαντικό ότι κάποιοι άνθρωποι αψηφώντας τις όποιες πιέσεις ή εμπόδια μίλησαν. Περιμένω κάτι καλύτερο για το θέμα αυτό μετά το σχετικό κίνημα.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον; Πώς θα θέλατε να είναι το θέατρο τα επόμενα
χρόνια;
Αμαλία Κλημοπούλου: Με καλύτερες συνθήκες εργασίας και αμοιβών. Δεν γνωρίζω ποιο θα είναι το επόμενο καλλιτεχνικό μου βήμα.
Βασίλης Ασημάκης: Θα ήθελα να έχω προσθέσει αρκετούς ρόλους του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου στο βιογραφικό μου. Μακάρι να μη βιώσουμε ξανά παραβατική συμπεριφορά!
Μάνος Χατζηγεωργίου: Ελπίζω οι συνθήκες εργασίας να βελτιωθούν όσο γίνεται και το επάγγελμα του ηθοποιού να είναι πιο ισχυρό και κατοχυρωμένο.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Αμαλία Κλημοπούλου: Ωραίες συνεργασίες με ωραίους ανθρώπους και έργα.
Βασίλης Ασημάκης: Όνειρο ζωής είναι η Επίδαυρος!
Μάνος Χατζηγεωργίου: Καλές συνεργασίες σε εξίσου καλές παραστάσεις.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Αμαλία Κλημοπούλου: Για την ώρα όχι.
Μάνος Χατζηγεωργίου: Aυτή την περίοδο σκηνοθετώ μια μουσικοθεατρική παράσταση με θέμα τα εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Η παράσταση «Ο χορός του θανάτου» παίζεται Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00
Πληροφορίες Χώρου: Θέατρο Τέχνης «Εκάτη», Εκάτης 11, Αθήνα. Τηλέφωνο: +302106401931
.
