Η Λούλα Αναγνωστάκη είναι η μόνη γυναίκα θεατρική συγγραφέας της μεταπολεμικής περιόδου που έγινε τόσο γνωστή. Ήταν μια χαρακτηριστική σχεδόν θρυλική φιγούρα, με τα μαύρα γυαλιά σημείο – κατατεθέν της, μια γυναίκα που σφράγισε το θέατρο με τα έργα της και τη συνεργασία της με τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, αλλά και το Εθνικό.
Οι θεατρόφιλοι συγκινούνταν από την αμεσότητα του λόγου της και τις αναφορές σε συλλογικές μνήμες, που δονούσαν κάποιο δικό τους κρυφό κομμάτι και από την ψυχολογική προσέγγιση των ηρώων της.
Τα κείμενά της ήταν εμμέσως πολιτικά και πολύ ανθρώπινα. Η σπουδαία θεατρική συγγραφέας που έφυγε από τη ζωή την Κυριακή 8 Οκτωβρίου σε ηλικία 88 ετών έγραψε 12 θεατρικά έργα με τα οποία αναμοχλεύει τα σημαντικότερα θέματα της μεταπολεμικής περιόδου στην Ελλάδα όπως το τραύμα, η μοναξιά, η ενοχή και η ήττα.
Ενώ οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη εκείνη κρυβόταν πίσω από τα μαύρα γυαλιά της.
Η Λούλα Αναγνωστάκη γεννήθηκε το 1934, στη Θεσσαλονίκη. Ήταν μικρότερη αδελφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στην Αυστρία. Παντρεύτηκε τον συγγραφέα και καθηγητή ψυχιατρικής Γιώργο Χειμωνά με τον οποίο απέκτησε έναν γιο τον συγγραφέα Θανάση Χειμωνά.
Με τον Γιώργο Χειμωνά γνωρίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ενόσω ήταν παντρεμένη με τον κριτικό θεάτρου και ηθοποιό Μηνά Χρηστίδη. Έρωτας κεραυνοβόλος, ένα coup de foudre όπως της άρεσε να λέει και έτσι προέκυψε ο δεύτερος γάμος της.
Τα πρώτα τρία μονόπρακτα έργα της ανέβηκαν για πρώτη φορά στη σκηνή το 1965 και εκδόθηκαν σε βιβλίο το 1974. Ήταν η «Η διανυκτέρευση», «Η πόλη» και «Η παρέλαση», τα οποία πρωτοπαρουσιάσθηκαν σε μία ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης από τον Κάρολο Κουν. Ακολούθησε το τρίπρακτο έργο «Η συναναστροφή», που παρουσιάσθηκε στο Εθνικό Θέατρο το 1967.
Τα μεταγενέστερα έργα της έχουν ανεβεί στο Εθνικό Θέατρο, στο Θέατρο Τέχνης και σε άλλες χώρες, όπως η Κύπρος, η Γαλλία, η Μ. Βρετανία, η Ιταλία και η Πολωνία.
Αυτά είναι τα εξής:
Αντόνιο ή το μήνυμα (1972)
Η νίκη (1978)
Η κασέτα (1982)
Ο ήχος του όπλου (1987)
Διαμάντια και μπλουζ (1990)
Το ταξίδι μακριά (1995)
Ο ουρανός κατακόκκινος (μονόπρακτο, 1998)
Σ’ εσάς που με ακούτε (2003)
Ο Γιώργος ως Άμλετ, Τα κείμενα των Φιλίππων 2009-2014 (2015) Κάπα Εκδοτική
Μετά τον πρόωρο θάνατο του Χειμωνά, που συνέβη ξαφνικά, το 2000, στο Παρίσι, η Λούλα Αναγνωστάκη σιγά σιγά εγκατέλειψε τη συγγραφή.
«Όχι, δεν γράφω. Το 2002 έγραψα «Σ’ εσάς που με ακούτε» και από τότε δεν έχω να πω τίποτε.» αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξη της.
Μετά από χρόνια παρουσιάστηκε ένα καινούριο κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη με τίτλο «Ο Γιώργος ως Άμλετ» το οποίο δεν ήταν ένας θεατρικός μονόλογος. Ήταν σκόρπιες εικόνες, σημειώσεις, σπαράγματα ζωής που αφορούσαν στον σύντροφό της, τον Γιώργο Χειμωνά. Αυτές τις εικόνες, και σκέψεις, συνέθεσε σε ένα αναλόγιο ο Θοδωρής Γκόνης και ερμήνευσε η Ρένη Πιττακή.
Τα 12 έργα της Λούλας Αναγνωστάκη σκηνοθετήθηκαν και ερμηνεύτηκαν από εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Πιττακή, Ζαβιτσιάνου, Κονιόρδου, Λαζαρίδου, Αρμένης, Τζώρτζογλου είναι μερικά από τα ονόματα που έδωσαν πνοή σε ρόλους της, και Κουν, Βογιατζής, Τριβιζάς, Παπαβασιλείου, Κουγιουμτζής, Αρδίττης, κάποιοι από τους σκηνοθέτες τους. Τα έργα της ανέβηκαν και σε πολλές ευρωπαϊκές σκηνές, και στο Παρίσι, σκηνοθέτης ήταν ο Αντουάν Βιτέζ. Έγραψε και κείμενα για το θέατρο και τη ζωή της, τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο «Ο ήχος της ζωής» (εκδ. Καστανιώτη).
Η νεκρώσιμη ακολουθία για τη Λούλα Αναγνωστάκη θα ψαλεί την Τρίτη 10 Οκτωβρίου στο Πρώτο Νεκροταφείο στις 16.00.
