Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η πολυτάλαντη Σαλίνα Γαβαλά πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Πάρτι γενεθλίων», ένα one woman show όπου καλείται για 1,5 ώρα να χρησιμοποιήσει όλα τα καλλιτεχνικά της μέσα ώστε να αφηγηθεί μια ιστορία προσωπική αλλά ταυτόχρονα πανανθρώπινη.
«Έχω επιστρατεύσει όλα μου τα “όπλα” -συγγραφή, τραγούδι, υποκριτική, χορό, ποίηση, αλλά και την τεχνολογία των ολογραμμάτων- και έχουμε δημιουργήσει, με τη σκηνοθεσία του Φίλιππου Σοφιανού και τη συνοδεία του Γιάννη Τσέρτου στο πιάνο, μια παράσταση ταξίδι στο υποσυνείδητο, στο όνειρο, που ισορροπεί μεταξύ γιορτής και απολογισμού, μεταξύ πεζής πραγματικότητας και ποίησης, μεταξύ μοναξιάς και παρέας» αναφέρει στο zougla.gr η Σαλίνα Γαβαλά με αφορμή τις δύο επερχόμενες παραστάσεις της στο χειμερινό Άλσος, το Σάββατο 16 και την Κυριακή 17 Απριλίου στις 20.30. Συμπληρώνει επίσης: «Νόμιζα ότι είναι δύσκολο, αλλά τελικά λειτούργησαν όλα τόσο μαγικά και με αγκάλιασε αμέσως η συγκίνηση του κοινού, που όλες οι δυσκολίες ένιωσα ότι εξαφανιστήκαν και τη θέση τους πήρε ένα μυσταγωγικό ταξίδι για μένα με συνοδοιπόρους τους θεατές».
Η Σαλίνα Γαβαλά ξεκίνησε ως ηθοποιός, στην πορεία την κέρδισε η μουσική, αλλά κατάφερε τα τελευταία χρόνια να παντρέψει τις αγάπες της και να τις δέσει γράφοντας ένα νέο είδος… Ένα πιο εσωτερικό μιούζικαλ που χρησιμοποιεί τραγούδια γνωστά και τα μεταμορφώνει σε μονολόγους που αφηγούνται μια ιστορία.
«Περιπλανήθηκα, κάποιες στιγμές ένιωσα ότι χάθηκα, αλλά το ταξίδι αυτό με γέμισε με ιδέες, νέα όνειρα, μουσικές, ιστορίες και με έκανε να γίνω αυτή που είμαι σήμερα. Ώριμη και πολυδιάστατη να χαράζω τον προσωπικό μου δρόμο σε αχαρτογράφητα νερά της τέχνης, με όχημα αυτή την παράσταση» εξομολογείται η αξιόλογη καλλιτέχνις και αποκαλύπτει στο zougla.gr τα μελλοντικά της σχέδια.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη νέα σας μουσικοθεατρική παράσταση «Πάρτι γενεθλίων».
Είναι ένα σύνθετο θέαμα, όπου το κείμενο, η ποίηση, το τραγούδι, η υποκριτική αλλά και η τεχνολογία μπλέκονται, δημιουργώντας μια πρωτότυπη μουσικοθεατρική παράσταση με στοιχεία αυτοβελτίωσης.
Η ηρωίδα περνάει τη μέρα των γενεθλίων της μόνη στο σπίτι, γράφει, διαβάζει και συνομιλεί με λογοτεχνικά κείμενα, ποιήματα και θεατρικούς ρόλους, αλλά και με ανθρώπους της ζωής της, οι οποίοι αρχίζουν να εμφανίζονται μπροστά της ως ολογράμματα. Ο πρώην, τον οποίο υποδύεται ο τραγουδιστής Γιώργος Καραδήμος, ο πατέρας της (Φίλιππος Σοφιανός), ο Άμλετ (Θανάσης Χειμωνάς) ο παιδικός εαυτός της (τον οποίο υποδύεται η μικρή Ειρήνη), την επισκέπτονται ως ολογράμματα-σκέψεις, για να τη βοηθήσουν να ξαναγράψει την ιστορία τους, με μια πιο θετική έκβαση και να καταφέρει να αφήσει πίσω όσα την πλήγωσαν, έτσι ώστε να μπορέσει να ξαναγεννηθεί. Αυτό είναι το ουσιαστικό πάρτι γενεθλίων της. Η αγάπη για τον εαυτό της, η συγχώρεση και η συμφιλίωση με τον παιδικό εαυτό, που ξέρει να βλέπει τα πράγματα πιο ουσιαστικά.
Πόσο δύσκολο ήταν να συνδυάσετε το θέατρο, τη μουσική, την ποίηση αλλά και την τεχνολογία μέσα σε μια παράσταση;
Είναι ένα one woman show όπου καλούμαι για 1,5 ώρα να χρησιμοποιώ όλα τα καλλιτεχνικά μου μέσα ώστε να αφηγηθώ μια ιστορία προσωπική αλλά ταυτόχρονα πανανθρώπινη. Μια ιστορία ενηλικίωσης αλλά και ανάγκης να διατηρήσουμε την παιδική μας αθωότητα σε έναν κόσμο που μας θέλει να είμαστε σε συγκεκριμένα καλούπια. Έχω επιστρατεύσει όλα μου τα «όπλα» -συγγραφή, τραγούδι, υποκριτική, χορό, ποίηση αλλά και την τεχνολογία των ολογραμμάτων- και έχουμε δημιουργήσει, με τη σκηνοθεσία του Φίλιππου Σοφιανού και τη συνοδεία του Γιάννη Τσέρτου στο πιάνο, μια παράσταση ταξίδι στο υποσυνείδητο, στο όνειρο, που ισορροπεί μεταξύ γιορτής και απολογισμού, μεταξύ πεζής πραγματικότητας και ποίησης, μεταξύ μοναξιάς και παρέας. Νόμιζα ότι είναι δύσκολο, αλλά τελικά λειτούργησαν όλα τόσο μαγικά και με αγκάλιασε αμέσως η συγκίνηση του κοινού, που όλες οι δυσκολίες ένιωσα ότι εξαφανιστήκαν και τη θέση τους πήρε ένα μυσταγωγικό ταξίδι για μένα με συνοδοιπόρους τους θεατές.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία σας με τον Φίλιππο Σοφιανό.
Ήταν μια συνεργασία πολύ ομαλή, σαν καρμική. Τα πράγματα δέσανε τόσο αβίαστα, που το αποτέλεσμα, ενώ είναι πολυσύνθετο και δύσκολο, βγήκε με έναν τρόπο τόσο μαγικό, που ούτε εγώ η ίδια δεν είχα καταλάβει μέχρι να το ζήσω. Ταυτιστήκαμε καλλιτεχνικά από την αρχή, κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό.
Μιλήστε μας για το ξεκίνημά σας, τα πρώτα σας ακούσματα και τα μουσικά και θεατρικά σας όνειρα.
Ξεκίνησα ως ηθοποιός, στην πορεία με κέρδισε η μουσική, αλλά κατάφερα τα τελευταία χρόνια να παντρέψω τις αγάπες μου και να τις δέσω γράφοντας ένα νέο είδος… Ένα πιο εσωτερικό μιούζικαλ που χρησιμοποιεί τραγούδια γνωστά και τα μεταμορφώνει σε μονολόγους που αφηγούνται μια ιστορία. Είχα γράψει τα «Όνειρα γλυκά», που ανέβηκε πριν τρία χρόνια. Έκανα μετά ένα διάλειμμα από τα προσωπικά μου σχέδια, αφού είχα την τύχη να ερμηνεύω και να πρωταγωνιστώ στην «Όμορφη πόλη», την παράσταση-ωδή στον Μίκη Θεοδωράκη που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Βάλαρης και ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής και στο Ηρώδειο. Τώρα, αφού ολοκληρώθηκε ο κύκλος της, έγραψα το νέο μου έργο που χιουμοριστικά αποκαλώ σίκουελ, αφού είναι η ίδια ηρωίδα με το προηγούμενό μου έργο, σε μια άλλη κρίση στη ζωή της, με φόντο αυτή τη φορά την καραντίνα.
Παράλληλα, συνεχίζω με τη δισκογραφία μου. Παρουσιάζω στην παράσταση και το νέο μου σινγκλ, που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Λέγεται «Το επόμενό μου δάκρυ», είναι σε μουσική του Γιώργου Καραδήμου και στίχους Σταύρου Σταύρου. Νιώθω ότι έχω κάνει μια μεγάλη διαδρομή, ένα πλούσιο ταξίδι, ξεκινώντας από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, συνεχίζοντας και τελειώνοντας τις σπουδές μου στη Θεατρολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, αργότερα στο Λος Άντζελες για σπουδές κινηματογράφου, μετά πίσω στην Κύπρο για να διδάξω θέατρο, και με πολλά λάιβ, συνεργασίες στις αποσκευές μου… Περιπλανήθηκα, κάποιες στιγμές ένιωσα ότι χάθηκα, αλλά το ταξίδι αυτό με γέμισε με ιδέες, νέα όνειρα, μουσικές, ιστορίες και με έκανε να γίνω αυτή που είμαι σήμερα. Ώριμη και πολυδιάστατη, να χαράζω τον προσωπικό μου δρόμο σε αχαρτογράφητα νερά της τέχνης, με όχημα αυτή την παράσταση.
Είστε ηθοποιός, τραγουδοποιός, ερμηνεύτρια. Με ποια ιδιότητα νιώθετε πιο ολοκληρωμένη;
Νιώθω ολοκληρωμένη όταν χρησιμοποιώ όλα τα καλλιτεχνικά μου μέσα -τραγούδι, συγγραφή, υποκριτική- για να εκφράσω όσα έχω ανάγκη να μοιραστώ και να ξορκίσω. Θέλω να εναλλάσσομαι, να εξελίσσομαι, να επαναπροσδιορίζω τον εαυτό μου και να είμαι απλά ευτυχισμένη, χωρίς ιδιότητες και περιορισμούς.
Πώς βιώσατε τα διαστήματα της καλλιτεχνικής «αδράνειας» λόγω πανδημίας και υγειονομικών μέτρων;
Προσπαθούσα να φωτίσω τα σκοτάδια της εποχής με όνειρα. Ήμουν δημιουργική. Όπως μετά από έναν χωρισμό έχεις ανάγκη να γράψεις για να εκτονωθείς και να ξορκίσεις το τραύμα, έτσι και με την καραντίνα έγραφα συνεχώς. Ήταν μια μορφή ελευθερίας. Να ονειρεύεσαι με λέξεις. «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό, που όλο θα δραπετεύει». Έτσι κι εγώ στην καραντίνα δραπέτευα μέσα από τα κείμενα, τις μουσικές και ένιωθα ελεύθερη στην αγκαλιά της τέχνης, αλλά και της θάλασσας, αφού πρώτη χρονιά έγινα χειμερινή κολυμβητήρια.
Ποια είναι η γνώμη σας για όσα αποκαλύπτονται σχετικά με την άσκηση βίας και στον καλλιτεχνικό χώρο; Εσείς έχετε έρθει ποτέ σε δύσκολη θέση;
Όπως έχω πει και στο παρελθόν, δεν έπεσα από τα σύννεφα. Όσο για το αν έχω έρθει σε δύσκολη θέση, ναι, το έχω ξαναπεί, αλλά το χειρίστηκα με τρόπο που δεν άφησε περιθώρια να εξελιχθεί σε κάτι άσχημο και δεν μου άφησε κανένα τραύμα. Ήμουν τυχερή που ήταν σε βαθμό διαχειρίσιμο, αλλά ίσως είχα και τη διορατικότητα να προλάβω καταστάσεις και να τις αντιμετωπίσω πριν ξεφύγουν. Δεν βρέθηκα σε κάποια κατάσταση που να με έχει τραυματίσει ψυχολογικά. Τα όσα άλλα τραύματα ενδεχομένως κουβαλάω τα εξομολογούμαι στα κείμενά μου και η σκηνή είναι η ψυχοθεραπεία μου.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας εκτός σκηνής σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Είμαι τελειομανής, απαιτητική από εμένα και απ’ τους άλλους, φιλόζωη, δυναμική αλλά και ευαίσθητη. Μου αρέσει να ταξιδεύω. Αλλά το θέατρο και η μουσική με γεμίζουν περισσότερο κι από το πιο όμορφο ταξίδι, είναι το παιχνίδι μου. Οι καλλιτέχνες λέμε απόψε παίζω… Είμαστε τυχεροί που η δουλειά μας είναι το χόμπι μας. Μου αρέσει όμως και να κολυμπάω. Βρίσκω τα ίδια στοιχεία και στη θάλασσα όπως και στην τέχνη, έχω την αίσθηση ότι αποχτώ φτερά, νιώθω να πετάω πάνω από τον βυθό. Με εξαγνίζει… Με λυτρώνει..
Στην καθημερινότητά σας τι σας δίνει χαρά και από πού την αντλείτε για να είστε καλά;
Από τους δικούς μου ανθρώπους, από το σκυλάκι μου τη Νότα, που είναι πηγή αγάπης και θετικής ενέργειας, από την τέχνη, από τη φύση.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Ετοιμάζομαι να κυκλοφορήσω ένα άλμπουμ στο οποίο θα συμπεριλάβω τραγούδια που κυκλοφόρησα τα τελευταία χρόνια ως σινγκλς, όπως τον «Άνθρωπο» σε στίχους και μουσική της Μάρως Μαρκέλλου, αλλά και δικά μου όπως «Οι Γενναίοι» και «Οι μάγισσες», καθώς και νέα τραγούδια που μου χάρισαν ο Μπάμπης Στόκας, ο Νίκος Μερτζάνος και άλλοι και που ολοκληρώνονται σύντομα, αφού αυτό το διάστημα είμαι στο στούντιο.
Δείτε επίσης: «Πάρτι γενεθλίων»: Λαμπερή πρεμιέρα με αγαπημένους φίλους στο χειμερινό Άλσος
