Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο Ζήσης Ρούμπος είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του, ο οποίος έχει αφήσει το στίγμα του στον καλλιτεχνικό χώρο. Έγινε ευρέως γνωστός μέσα από τις συμμετοχές του στις κωμικές εκπομπές «Ουκ Αν Λάβοις Παρά Του Μη Έχοντος» και «Κάψε το σενάριο» με τον Λάμπρο Φισφή και τον Δημήτρη Μακαλιά, ωστόσο και στη θεατρική σκηνή αγαπήθηκε εξίσου, συμμετέχοντας σε πολλές και αξιόλογες παραστάσεις.
Φέτος συμμετέχει στη θρυλική παράσταση «Σεσουάρ για δολοφόνους», στο Θέατρο Λαμπέτη, υποδυόμενος μοναδικά τον Λεωνίδα Πέτροβα.
«Ο Πέτροβας είναι λίγο λαμόγιο, λίγο κομπιναδόρος, ένας thrifter (αντικέρ) ο οποίος είναι μπλεγμένος σε διάφορα πράγματα. Έχει… δαγκώσει τη λαμαρίνα με τη Σόφι, μέχρι που έρχονται τα γεγονότα του έργου και βάζουν τη σχέση τους σε αμφισβήτηση. Δεν έχω πολλά κοινά με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, κι αυτό είναι που κάνει τον συγκεκριμένο ρόλο πιο ελκυστικό» περιγράφει ο Ζήσης στο zougla.gr και συμπληρώνει: «Γενικά είμαι άνθρωπος αισιόδοξος και ζω με τον κανόνα τού να υπάρχει γέλιο στη ζωή μου κάθε μέρα. Μου αρέσει να κάνω τους γύρω μου να γελάνε, μου αρέσει να επικεντρώνομαι στη λύση και όχι στο πρόβλημα που προκύπτει, και μου αρέσει η ηρεμία. Δεν μπορώ τις προστριβές και τις εντάσεις. Την ένταση την κρατάω μόνο για τη σκηνή».
Πώς νιώθετε που συμμετέχετε στην παράσταση «Σεσουάρ για δολοφόνους», η οποία έκανε απανωτά sold out επί 13 χρόνια και θεωρείται η μακροβιότερη παράσταση στην Ελλάδα;
Μου κάνει εντύπωση που συμμετέχω σε ένα έργο που είχα δει στο παρελθόν σε δύο διαφορετικά ανεβάσματά του, όταν ήμουν ακόμα σπουδαστής στη δραματική σχολή. Προφανώς, αν πήγαινα στο παρελθόν και έλεγα στον εαυτό μου ότι μια μέρα θα έπαιζα τον Λεωνίδα Πέτροβα, δεν θα με πίστευα με τίποτα!
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας. Ποιος είναι ο Λεωνίδας Πέτροβας και τι κοινά έχετε με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα;
Ο Πέτροβας είναι λίγο λαμόγιο, λίγο κομπιναδόρος, ένας thrifter (αντικέρ) ο οποίος είναι μπλεγμένος σε διάφορα πράγματα. Έχει… δαγκώσει τη λαμαρίνα με τη Σόφι, μέχρι που έρχονται τα γεγονότα του έργου και βάζουν τη σχέση τους σε αμφισβήτηση. Δεν έχω πολλά κοινά με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, κι αυτό είναι που κάνει τον συγκεκριμένο ρόλο πιο ελκυστικό.
Οι θεατές της παράστασης καλούνται να βρουν τον δολοφόνο, με αποτέλεσμα κάθε βράδυ το έργο να έχει διαφορετικό φινάλε! Αυτή η συνθήκη πόσο σας δυσκολεύει; Ή σας λυτρώνει υποκριτικά;
Το διαδραστικό κομμάτι της παράστασης είναι το αγαπημένο μου, διότι εκεί είναι που ξεκινάει το πάντρεμα κοινού και ηθοποιών. Καλούμαστε να απαντήσουμε σε οποιαδήποτε ερώτηση μας απευθύνει ο κόσμος, πολλές φορές με πολύ αστεία αποτελέσματα, καθώς ακούγονται τρελές ερωτήσεις. Κάποια κυρία ρώτησε μέχρι και το τηλέφωνο του Χάρη Χιώτη, που ερμηνεύει τον Πανάγο!
Πού οφείλεται η μεγάλη επιτυχία της παράστασης και ποια στοιχεία της θεωρείτε ότι συνέβαλαν στη θετική αποδοχή της από το κοινό όλα αυτά τα χρόνια;
Θεωρώ ότι το μυστικό της επιτυχίας της συγκεκριμένης παράστασης είναι ο ενεργός ρόλος που αποκτά το κοινό από τη μέση του έργου και μετά. Οι θεατές καλούνται να παίξουν τον ρόλο του ντετέκτιβ που καλείται να εξιχνιάσει το έγκλημα, με τις ερωτήσεις τους και εν τέλει με την ψηφοφορία που θα αναδείξει τον/την ένοχο. Κάθε παράσταση είναι διαφορετική και πάντα υπάρχει χώρος για απρόοπτα και αστεία σκηνικά. Αυτά είναι στοιχεία που κρατούν ζωντανό τον μύθο του Σεσουάρ.
Ποια η εμπειρία σας από τη συνεργασία σας με τον Νικορέστη Χανιωτάκη;
Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με έναν σκηνοθέτη που είναι μικρότερός μου και πραγματικά το βρίσκω αναζωογονητικό. Ο Νικορέστης είναι ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος, με χιούμορ και ενσυναίσθηση, και δεν είναι τυχαίο το ότι σκηνοθετεί αρκετές από τις επιτυχίες αυτής της θεατρικής χρονιάς.
Οι συνεργασίες παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη ενός καλλιτέχνη. Εσείς είστε ευχαριστημένος από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σας;
Σε γενικές γραμμές ναι, μπορώ να πω ότι οι επιλογές μου με έχουν αφήσει -στο σύνολό τους- κερδισμένο. Ακόμα και από τις δύσκολες συνεργασίες, πάντα υπάρχει κάτι για να πάρεις, κάτι να μάθεις. Τώρα, αν μπορούσα να γυρίσω πίσω στα 20 χρόνια που δουλεύω, σίγουρα θα απέφευγα κάποιες από αυτές. Όχι γιατί ήταν απαραίτητα τραυματικές, αλλά γιατί σε κάποιες (λίγες) περιπτώσεις θα μπορούσα να είχα αξιοποιήσει τον χρόνο μου καλύτερα.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας εκτός σκηνής σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Γενικά είμαι άνθρωπος αισιόδοξος και ζω με τον κανόνα τού να υπάρχει γέλιο στη ζωή μου κάθε μέρα. Μου αρέσει να κάνω τους γύρω μου να γελάνε, μου αρέσει να επικεντρώνομαι στη λύση και όχι στο πρόβλημα που προκύπτει, και μου αρέσει η ηρεμία. Δεν μπορώ τις προστριβές και τις εντάσεις. Την ένταση την κρατάω μόνο για τη σκηνή. Όταν δεν παίζω κάποιον ρόλο, γενικά παίζω. Από παιχνίδια με τον μικρό μου γιο, video games, παίζω με λέξεις γράφοντας σενάρια, παιχνίδι.
Μιλήστε μας για το κόμικς «Athens Dark: Η Γέννηση». Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με το κόμικς και τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης ώστε να δημιουργήσετε ένα σύμπαν τεράτων;
Πολλές φορές έχω δηλώσει ότι, πριν γίνω ηθοποιός, το επάγγελμα που είχα διαλέξει να κάνω ήταν σχεδιαστής κόμικς. Διαβάζω κόμικς από μικρή ηλικία και δεν σταμάτησα ποτέ (ίσως λίγο τα τελευταία χρόνια λόγω χρόνου). Θεωρώ το συγκεκριμένο μέσο μια εξαιρετική πλατφόρμα για να διηγείται κανείς ιστορίες. Είναι σαν να σου δίνεται η δυνατότητα να γυρίσεις μια ταινία χωρίς να υπάρχουν περιορισμοί στο budget. Το μόνο όριο είναι η φαντασία σου.
Το «Athens Dark: Γέννηση» είναι το πρώτο κεφάλαιο σε μια τεράστια ιστορία που έχω μέσα στο κεφάλι μου, πολλά χρόνια τώρα. Έχει να κάνει με πλάσματα του σκοταδιού που κατοικούν στην Αθήνα τού σήμερα, πολλούς μύθους και δοξασίες του τόπου μας μαζί με αφηγήσεις ευρωπαϊκές, ιστορικά συμβάντα και στοιχεία από το είδος της φαντασίας και του τρόμου που αγαπώ και έχω ενσωματώσει στη δική μου ματιά.
Τα θέματα της κακοποιητικής συμπεριφοράς που αφορούν τον χώρο του θεάματος πόσο σας προβληματίζουν;
Οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά με προβληματίζει, σε οποιονδήποτε χώρο. Είμαι τυχερός που δεν έχω συναντήσει ανάλογες περιπτώσεις στη δική μου πορεία στο θέατρο, δεν αντιδρώ καλά σε τέτοιες συμπεριφορές. Είτε πρόκειται για μένα, είτε για κάποιον συνάδελφό μου, είτε για κάποιον άγνωστο που θα τύχει να βρεθώ δίπλα του.
Πώς διαχειριστήκατε όλο αυτό το διάστημα την περίοδο της καραντίνας;
Με αρκετή αισιοδοξία που πηγάζει κυρίως από την οικογένεια που έχω φτιάξει μαζί με τη γυναίκα μου. Ο μικρός μας Μάρκος, ο σκύλος μας ο Μάιλο, το σπίτι μας, η φωλιά μας, η αγκαλιά τους είναι για μένα το καταφύγιο, το οποίο δεν μπορεί να διαπεράσει καμία συνθήκη, καμία δυσκολία.
Τι ονειρεύεστε για σας προσωπικά και για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Έχω μια λίστα από πράγματα που θέλω να πετύχω, από πράγματα που θέλω να κάνω και τολμώ να πω πως οι επιλογές μου με οδηγούν στο να βλέπω αργά αλλά σταθερά όλα μου τα όνειρα να πραγματοποιούνται. Θέλει υπομονή και δουλειά. Σαν κάτι μακρινό που εύχομαι/ονειρεύομαι σε επαγγελματικό επίπεδο, θα ήταν να γράφω για κάποια ξένη σειρά ή για κινηματογράφο, κατά προτίμηση αγγλόφωνο. Σε προσωπικό επίπεδο, το μόνο που εύχομαι είναι να έχω υγεία εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Διάφορα projects στο Ίντερνετ. Το «ΣΠΙΚ» με τον Γιώργο Χατζηπαύλου, που ήδη τρέχει, το «Big Talk», που επίσης τρέχει ήδη, συγγραφή σεναρίου για μελλοντικά τηλεοπτικά προγράμματα, αλλά και για τον κινηματογράφο, τη συγγραφή της Athens Dark τριλογίας, ένα παιδικό βιβλίο με δική μου εικονογράφηση και κείμενα, τη δεύτερη σόλο μου παράσταση stand up comedy, το streaming κανάλι μου στο Twitch-Zedrumus, είναι μερικά πράγματα με τα οποία θα με δείτε να καταπιάνομαι.
«Σεσουάρ για δολοφόνους» των Mπρους Τζόρνταν & Μέριλιν Έιμπραμς
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης. Πρωταγωνιστούν: Ιωάννης Απέργης, Τζένη Θεωνά, Δημήτρης Μακαλιάς, Δανάη Μιχαλάκη, Ζήσης Ρούμπος, Χάρης Χιώτης.
Θέατρο Λαμπέτη
Διεύθυνση: Λ.Αλεξάνδρας 106
Τηλέφωνο: 210- 6457086
Παραστάσεις:
Τετάρτη στις 20:00
Πέμπτη στις 21:00
Παρασκευή στις 21:00
Σάββατο στις 18:00, 21:00
Κυριακή στις 19:00
