Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η πολυτάλαντη Αναστασία Ρεβή δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς έχει αφήσει έντονο το στίγμα της στον καλλιτεχνικό χώρο τόσο από το μετερίζι της σκηνοθέτιδος όσο και από αυτό της ηθοποιού.
Η αξιόλογη καλλιτέχνις η οποία τα τελευταία χρόνια ζει στο Λονδίνο και δημιουργεί με την Εταιρεία Παραγωγής Theatre Lab Company και την ομάδα PRAXIS, σκηνοθετεί το θεατρικό έργο «Καπετάνισσα Λασκαρίνα» και ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός, από τις 31 Μαΐου έως τις 4 Ιουνίου, για πέντε παραστάσεις.
Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Hydrama, στην Ύδρα τον Αύγουστο του 2024 και το 2025 παρουσιάζεται στο Λονδίνο στο πλοίο Theatre Ship ως πολιτιστικό γεγονός της Ελληνικής Πρεσβείας Λονδίνου στις 22 Μαΐου 2025, ημερομηνία επετειακή των 200 χρόνων από τη δολοφονία της σπουδαίας Ελληνίδας.
«Η ζωή της Λασκαρίνας υπήρξε συγκλονιστική και η στάση της βαθειά φεμινιστική. Θα έλεγα ότι η Λασκαρίνα Πινότση- Μπουμπουλίνα υπήρξε φεμινίστρια πριν το φεμινισμό» αναφέρει η Αναστασία Ρεβή στη Ζούγκλα με αφορμή την παράστασή της και συμπληρώνει: «Πιστεύω πραγματικά στη δύναμη και στην ικανότητα των γυναικών και φροντίζω οι επαγγελματικές μου συνεργασίες να είναι κυρίως γένους θηλυκού».
Credits: Κωνσταντίνος Ιωάννου
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Καπετάνισσα Λασκαρίνα» καθώς και τι σας οδήγησε να επιλέξετε το συγκεκριμένο κείμενο
Η Λασκαρίνα είναι ένα κορίτσι διαφορετικό που αγάπησε βαθειά τη θάλασσα. Μια γυναίκα που τόλμησε το αδύνατο και που ξεπέρασε τα δεδομένα της εποχής της. Μια μάνα που μεγάλωσε μόνη της έξι παιδιά. Μια Καπετάνισσα που απέκτησε στόλο. Μια αγωνίστρια που τα έχασε όλα για το ιδεώδες. Μια χήρα που πήρε τη ζωή στα χέρια της. Μια αρχόντισσα που «δολοφονήθηκε από χέρι Ελληνικό». Ο θάνατος της ήταν γυναικοκτονία.
Αρκετοί και σημαντικοί οι λόγοι λοιπόν για να επιλέξω αυτή την ιστορία και φυσικά ένα πολύ ωραίο κείμενο το οποίο υπογράφουν ο Μιχάλης Δαρνάκης και η Μαρία Λαφτσίδου, το συγγραφικό δίδυμο του θεατρικού αυτού έργου, δύο νέα παιδιά με πολύ ωραία ματιά και γραφή, επίσης Έλληνες του εξωτερικού. Ο Μιχάλης ζει και εργάζεται στο Λονδίνο όπως και εγώ, και η Μαρία στην Ελβετία.
Η ζωή της Λασκαρίνας υπήρξε συγκλονιστική και η στάση της βαθειά φεμινιστική. Θα έλεγα ότι η Λασκαρίνα Πινότση- Μπουμπουλίνα υπήρξε φεμινίστρια πριν το φεμινισμό.
Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ύδρα τον Αύγουστο του 2024, στο Διεθνές Φεστιβάλ Hydrama και εντός των ημερών παρουσιάζεται στο Λονδίνο. Στις 22 Μαΐου συγκεκριμένα, μια και πρόκειται για την επετειακή ημερομηνία των 200 χρόνων από τον θάνατο της. Η Μπουμπουλίνα δολοφονήθηκε στις 22 Μαΐου 1825.
Η παράσταση παρουσιάζεται μέσα στο πλοίο Theatre Ship στον Τάμεση και αποτελεί πολιτιστικό γεγονός της Ελληνικής Πρεσβείας του Λονδίνου.
Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο και τι σας συγκινεί στον ρόλο σας;
Κάθε καλλιτεχνικό έργο έχει δυσκολίες. Στην συγκεκριμένη αυτή παράσταση θα έλεγα ότι οι δυσκολία εντοπίζεται σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι η ερμηνεία της ανθρώπινης πλευράς της Λασκαρίνας, της ηρωίδας που όλοι γνωρίζουμε μια και τόσο το κείμενο όσο και η δική μου προσέγγιση εστιάζει στην ανθρώπινη οντότητα της, και το δεύτερο στην ισορροπία που χρειάζεται μια τέτοια προσέγγιση γιατί με έναν τρόπο όλοι οι ήρωες της Ελληνικής επανάστασης του 1821 συνδέονται με τις εθνικές γιορτές των παιδικών μας χρόνων. Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας συνδέονται με τις γιορτές της 25ης Μαρτίου, τις παρελάσεις, τα ποιήματα που δεν καταλαβαίναμε, τα διαφορετικά ρούχα, την ιδιαίτερη γλώσσα και αισθητική της εποχής. Στην δική μας παράσταση λοιπόν φροντίζουμε να επικοινωνούμε με το τώρα χωρίς να αφαιρούμε ή να απομυθοποιούμε τη συνθήκη του τότε. Με συγκινεί ιδιαίτερα η αγάπη της για τη θάλασσα και για τα παιδιά της.
Credits: Μανώλης Γεωργιάδης
Έχετε κοινά στοιχεία με την «Καπετάνισσα Λασκαρίνα» που υποδύεστε;
Μάλλον ναι θα έλεγα. Τα κοινά μας στοιχεία νομίζω πως είναι η φεμινιστική ιδεολογία και στάση ζωής, η διεκδίκηση της ισότητας των δύο φύλων, η ικανότητα ηγεσίας σε ομάδες, και η ελεύθερη ψυχή της.
Credits: William Bowen
Για ποια θέματα μιλάει το έργο και σε ποια θέματα έχετε εστιάσει εσείς μέσα από τη σκηνοθεσία σας;
Η θεματολογία του θεατρικού έργου εστιάζει καταρχήν στον άνθρωπο Μπουμπουλίνα πριν αποκτήσει την αίγλη του ήρωα. Κανένας ήρωας δεν γνωρίζει ότι είναι ήρωας τη στιγμή που το ζει. Το κείμενο μας δίνει τη δυνατότητα να εξερευνήσουμε τις στιγμές του φόβου και της αγωνίας της, τα όνειρα που τη βασάνιζαν τις νύχτες, τους έρωτες της, τη δύναμη της απόφασης να αφοσιωθεί στον αγώνα, τα συναισθήματα της, την ικανότητα της στη μάχη, την ανάγκη της να προστατεύσει τα παιδιά της.
Η δική μου σκηνοθετική ματιά και ερμηνεία εστιάζει σε αυτό, στην πολυσύνθετη φύση του ανθρώπου. Μέσα από τη διαδρομή της Λασκαρίνας αναδεικνύεται η κοινωνική και πολιτική ευθύνη των γυναικών και η εσωτερική της δύναμη που αποτελεί όχημα για την κάθε αλλαγή, είτε στις μικρές χαρές της ζωής , είτε στην απελπισία είτε στην ανάσα για ελευθερία. Είναι μάλλον μια πολυδιάστατη προσέγγιση και παρουσίαση μιας φυσιογνωμίας της Ελληνικής Επανάστασης που την γνωρίζουμε μόνο μέσα από τα σχολικά βιβλία της ιστορίας, τα γραμματόσημα και τη σύνδεση του ονόματος της ως παρομοίωση για κάθε γυναίκα που τολμά.
Credits: Μανώλης Γεωργιάδης
Πώς βλέπετε τη θέση της γυναίκας σήμερα και πώς σχολιάζετε τα όσα συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία με τις γυναικοκτονίες και τη βία γενικότερα κατά των γυναικών;
Πιστεύω πραγματικά στη δύναμη και στην ικανότητα των γυναικών και φροντίζω οι επαγγελματικές μου συνεργασίες να είναι κυρίως γένους θηλυκού.
Είναι σημαντικό να εστιάσουν οι κοινωνίες στην πραγματική και όχι απλά στη θεωρητική εξάλειψη του σεξισμού χωρίς την παραμικρή αίσθηση υποτίμησης σε κανένα τομέα, εργασιακό, κοινωνικό και πολιτικό καθώς επίσης και στην εμπιστοσύνη και στον αλληλοσεβασμό που οφείλουμε να έχουμε οι γυναίκες μεταξύ μας χωρίς να διαιωνίζουμε το αφήγημα της πατριαρχίας που μας θεωρεί ανταγωνιστικές, αναξιόπιστες και μερικώς ικανές.
Δυστυχώς η βία προς τις γυναίκες υπάρχει σε πολλούς τομείς , από διαφορετικές κατευθύνσεις και με πολλές εκφάνσεις. Η βία δεν είναι μόνο σωματική. Η λεκτική, η ψυχολογική, η σεξουαλική βία, η υποτίμηση, η καλυμμένη κακοποίηση είναι προστάδια της άγριας βίας που ακολουθεί και που οδηγεί στο κακούργημα της γυναικοκτονίας. Δυστυχώς το φρικτό φαινόμενο της γυναικοκτονίας δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, συμβαίνει παντού εδώ και χρόνια. Η διαφορά είναι ότι τώρα μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτό, μπορούμε να το αναγνωρίσουμε. Λέω κάπου στην παράσταση «Λίγες γυναίκες χάθηκαν στο νησί επειδή ο άνδρας τους ήπιε λίγο παραπάνω ή φώναξε λίγο παραπάνω»; Και όλες ξέραμε στις κηδείες τους τι έγινε πραγματικά. Κτήμα τους τις θεώρησαν και τις τακτοποίησαν. Με μια τουφεκιά στο κεφάλι».
Πιστεύω πως είναι σημαντικό να μιλάμε για σεβασμό, για ισοτιμία και για αξίες από νωρίς, από τα παιδικά χρόνια. Είναι σημαντικό να ενημερώνουμε και να εκπαιδεύουμε κάθε γενιά ανεξαρτήτου φύλου και ηλικίας για τα ίσα δικαιώματα των ανθρώπων, για την ομορφιά της ανεξαρτησίας, της αυτοδιάθεσης καθώς και της συναίνεσης. Οι γυναίκες οφείλουμε να είμαστε ενωμένες, είτε απλές καθημερινές γυναίκες , είτε αναγνωρίσιμες, με ή χωρίς την ίδια οικονομική δυνατότητα, την ίδια μόρφωση ή την ίδια κοινωνική επιφάνεια. Δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει να ακούμε, να στηρίζουμε, να πιστεύουμε στις γυναίκες. Να γιορτάζουμε το φύλο μας τρυφερά και ταυτόχρονα δυναμικά. Με ευγένεια, αλήθεια, με κομψότητα και ήθος. Πώς γίνεται πράξη; Μέσα από τη συνεχή αφύπνιση, τόσο την προσωπική όσο και την ευρύτερη, τη μαζική. Πιστεύω στην κοινωνική ευαισθητοποίηση, στην ενημέρωση στον ακτιβισμό, στις γυναικείες οργανώσεις, πιστεύω ότι μέσα από τα παραπάνω θα έρθουν καλύτερες μέρες.
Η παράσταση σας έχει ατμόσφαιρα εποχής;
Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα σε ένα Μουσείο, το «Σύγχρονο Μουσείο Ηρώων και Αδίκως Πεσόντων», έναν εκθεσιακό χώρο που σκοπό έχει να γνωρίσει στους επισκέπτες του, τους ήρωες εκείνους που τίμησαν την Ελλάδα. Σε αυτό το Μουσείο και κατά τη διάρκεια της ξενάγησης ζωντανεύει το άγαλμα της Μπουμπουλίνας και μέσα από ένα χείμαρρο σκέψεων ξετυλίγεται η ζωή της. Η ατμόσφαιρα της εποχής μεταφέρεται μέσα από τον λόγο, τη μνήμη και τη σωματική αφήγηση.
Υπάρχει κάποια φράση του έργου που σας συγκινεί ιδιαίτερα;
«Κι αν πέσουμε απόψε θα είναι για τη στιγμή που θα μπορούμε να φωνάξουμε Γίναμε Ελεύθεροι. Δεν ήμασταν, θέλαμε να γίνουμε. Ούτε κι εσείς είστε. Μακάρι να γίνετε».
Πόσο δύσκολο ήταν για σας να είστε σκηνοθέτις και ηθοποιός στη συγκεκριμένη παράσταση;
Αρκετά θα έλεγα γιατί τόσα χρόνια στο θέατρο και με ένα μεγάλο αριθμό παραγωγών που έχω σκηνοθετήσει είναι τεράστια πρόκληση για μένα να ξαναβρίσκομαι στη σκηνή. Πρόκληση και πρόσκληση ταυτόχρονα γιατί αγαπώ βαθειά την υψηλή τέχνη της υποκριτικής.
Ποιος ρόλος σας μέχρι τώρα ήταν η πιο σημαντική στιγμή για σας;
Στο θέατρο σκηνοθετώ κυρίως, οπότε όλα αυτά τα χρόνια ελάχιστες είναι οι φορές που έχω βρεθεί στο κέντρο της σκηνής ως ηθοποιός. Συγκεκριμένα δύο μόνο στο παρελθόν με μονολόγους πάντα, και τώρα με την Λασκαρίνα είναι η τρίτη φορά. Και οι δύο προηγούμενες παραγωγές ήταν ξεχωριστές μια και οι δύο ρόλοι ήταν, κατά τη γνώμη μου εκλεκτοί και παραμένουν στην καρδιά μου. Ο ένας ήταν αυτός της Μελίνας Μερκούρη μια παράσταση με live πιάνο εμπνευσμένη από το βιβλίο της «Γεννήθηκα Ελληνίδα» και ο άλλος ήταν αυτός της Λουκρητίας Βοργίας, ένα πρωτότυπο καταπληκτικό κείμενο της Πένυς Φυλακτάκη. Επειδή λοιπόν είναι σπάνιες οι φορές που ανεβαίνω στη σκηνή ως ηθοποιός κάθε ρόλος είναι για μένα εμπειρία μοναδική και ανεπανάληπτη.
Tι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας πορεία;
Να συνεχίσω να δημιουργώ με το ίδιο πάθος και έμπνευση.
Από που αντλείτε για να είστε καλά στην καθημερινότητά σας;
Από μικρές και μεγάλες στιγμές. Με εμπνέει η ζωή στην ολότητα της. Οι εποχές που αλλάζουν, ο έρωτας, οι γεύσεις, οι μυρωδιές, , τα μάτια των παιδιών, το σκυλί μου, τα ταξίδια μου στον κόσμο, οι ωραίες συζητήσεις, ένα καλό μπουκάλι κρασί, η ποίηση, οι άνθρωποι που αναζητούν έναν τόπο, οι ράγες των τρένων, η βροχή στο Λονδίνο, ο ήλιος στο Αιγαίο και οι καμέλιες στον κήπο μου.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Δεν είναι το καλύτερο μου να κάνω σχέδια. Μου αρέσει να ζω στο παρόν, και συχνά αναγκάζομαι να κάνω σχέδια λόγω επαγγελματικού προγραμματισμού. Έχουν οργανωθεί οι καινούργιες παραγωγές και οι συνεργασίες εδώ στο Λονδίνο, υπάρχει μία πρόταση για συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό φεστιβάλ και μία πρόταση για συνεργασία στην Ελλάδα αλλά όπως λέω και πιστεύω πάντα το μόνο που έχουμε είναι το παρόν. Ζω το απόλυτο τώρα και το τώρα αυτής της εποχής είναι η Καπετάνισσα. Ώρα να λύσουμε, να ξεκινήσουμε!
Info:
Aπό τις 31 Μαΐου έως τις 4 Ιουνίου, για 5 μόνο παραστάσεις
Σάββατο 31/5/2025 | 21:00
Κυριακή 1/6/2025 | 19:30
Δευτέρα 2/6/2025 | 21:00
Τρίτη 3/6/2025 | 21:00
Τετάρτη 4/6/2025 | 21:00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ70′
Μικρός Κεραμεικός
Ευμολπιδών 13, Αθήνα 118 54
τηλ. 210 3454831
