15/10/2010 @ ΔΗΜΗΤΡΙΑ
21:00
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΚΑΝΟΝΙΚΟ: 10€
«Arabesque», Κρατικό Μπαλέτο της Βουλγαρίας
Δον Ζουάν, «Λατρεία και Βία», διάρκεια: 60 λεπτά
«Διττότητα», διάρκεια: 20 λεπτά
ΔON ZOYAN – « ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΒΙΑ »
(παραλλαγή της όπερας «Δον Ζουάν» του Β.Α. Μότσαρτ)
Οι συντελεστές
Χορογραφία: Boryana SECHANOVA
Μουσική: Christo PETKOF
κοστούμια: Cvetana PETKOVA- STOYNOVA
Multimedia: Marta VARLAAMOVA
χορευτές:
Angelina Gavrilova Stanislav Dimitrov
Daniela Ivanova Asen Nakov
Konstantina Handjieva Nikolay Iliev
Aleksandra Savova Chan The Chung
Kristine Enkov Ivan Ivanov
Marina Popova Leander Janes
Stefka Tabakova Petar Petkov
Teodora Drumeva Valery Milenkov
Διάρκεια: 60 λεπτά
Η παράσταση είναι μια δημιουργική παραλλαγή του θέματος «Δον Ζουάν» του Μότσαρτ – μια σειρά από εικόνες και αναζητήσεις, όπου η χορογράφος κινείται στο χώρο μεταξύ της βίας και της λατρείας, στις σχέσεις μεταξύ των δυο φύλων από τη μία και του ατόμου και της κοινωνίας από την άλλη πλευρά.
Ο Χρίστο Πετκόφ, εμπνέεται από την ιδιοφυή δημιουργία του Αυστριακού συνθέτη καθώς και από το μύθο του Δον Ζουάν και συνθέτει μια μουσική παραλλαγή της όπερας «Δον Ζουάν».
Η ταινία της Μάρθας Βαρλαάμοβα παρουσιάζει διάφορες ερμηνείες των πράξεων της σκηνής και τις προσαρμόζει σε διαφορετικές εποχές και πεδία δράσεων.
Οι παραλλαγές του συνθέτη, της χορογράφου και της σκηνοθέτη μεταφέρουν το κλασικό θέμα του «αποπλανητή» από τη Σεβίλλη στον αιώνα μας. Τα κοστούμια της ενδυματολόγου Σβετάνα Πετκόβα- Στοΐνοβα, ανταποκρίνονται επίσης στις ιδέες του Δον Ζουάν.
Ο Δον Ζουάν μαγεύει κάθε γυναίκα και δεν υπάρχει καμία που να έχει δυστυχήσει επειδή υπέκυψε σ αυτόν. Δεν μπορούμε να φαντασθούμε το συναίσθημα ως περιεχόμενο ενός ατόμου. Ο Δον Ζουάν είναι μια εικόνα που συνεχώς εμφανίζεται και παρά ταύτα ποτέ δεν συγκεκριμενοποιείται ως ένα πρόσωπο και μια ύπαρξη, όπου η εικόνα του δημιουργείται αλλά ποτέ δεν τελειοποιείται.
Η ανθρωπότητα είναι αρσενική, και ο άνδρας οδηγεί τη γυναίκα σύμφωνα με τον εαυτό του. Αυτός είναι το υποκείμενο, το απόλυτο και Αυτή – η Άλλη.
Ανίκανος να αυτό-πραγματοποιηθεί στη μοναξιά του, στις σχέσεις του με τους ομοίους του, ο άνδρας βρίσκεται συνεχώς σε κίνδυνο – η ζωή του είναι μια δύσκολη πρωτοβουλία, όπου η επιτυχία του δεν είναι ποτέ σίγουρη.
Στη γυναίκα ενσωματώνεται θετικά εκείνη η έλλειψη που ο άνδρας κουβαλάει στη ψυχή του και ψάχνοντας να βρει τον εαυτό του μέσω αυτής, ελπίζει να αυτό-πραγματοποιηθεί. Ο άνδρας θέλει να εμπεδώσει τη δική του ξεχωριστή ύπαρξη και αφ’ υψηλού να επαναπαύεται στη διαφορετικότητά του, να αναμειγνύεται με το Νερό με τη Γη, με την Νύχτα, με τον Ανύπαρκτο, με την Ολότητα.
Η Γυναίκα καταδικάζει τον Άνδρα σε περιορισμό, αλλά του δίνει ταυτόχρονα τη δυνατότητα να υπερβεί τα δικά του όρια. Αυτή είναι και η διπλή μαγεία που την περικλείει.
Σ’ όλους τους πολιτισμούς μέχρι τη σημερινή εποχή, η γυναίκα προκαλεί φόβο και αβεβαιότητα στον άνδρα – αυτός είναι ο φόβος από τη δική του σαρκώδη τυχαία ύπαρξη, που ο ίδιος αντανακλά μέσα της.
Οι γυναίκες είναι αυτές που μαίνονται γύρω από τη μορφή του – οι Μαινάδες, οι Εστιάδες, οι Βάκχες – καλούν τους άνδρες σε μια θρησκευτική μέθη, σε μια ιερή τρέλα.
Ο άνδρας ψάχνει στην γυναίκα το Διαφορετικό – σαν φύση και σαν ομοίωμα του – την εκμεταλλεύεται, αλλά αυτό τον καταστρέφει. Αυτή τον γεννά και Αυτός πεθαίνει μέσα της.
«Διττότητα»
Μουσική: Άστορ Πιατσόλα
Χορογραφία: Λιζ Λέα (Μεγάλη Βρετανία)
Βοηθός χορογράφος: Ολέσια Παντίκινα
Ενδυματολόγος: Σβετάνα Πέτκοβα – Στοΐνοβα
χορευτές:
Angelina Gavrilova Stanislav Dimitrov
Daniela Ivanova Asen Nakov
Konstantina Handjieva Nikolay Iliev
Aleksandra Savova Chan The Chung
Kristine Enkov
Marina Popova Leander Janes
Stefka Tabakova Petar Petkov
Teodora Drumeva
Διάρκεια:20 λεπτά
Η χορευτική πράξη «Διττότητα» είναι εμπνευσμένη από την ποίηση του Πάμπλο Νερούδα.
Στο έργο αυτό οι χαρακτήρες, όπως και η ταύτιση των ψυχών, βρίσκονται εκτός συγχρονισμού μεταξύ τους.
Οι χορευτές του μπαλέτου «Arabesque» δημιούργησαν αυτό το έργο σαν αποτέλεσμα της προσπάθειας τους στο εργαστήρι (work-shop) που οργάνωσε η Βρετανίδα χορογράφος Liz Lea στη Σόφια το 2005.
Η χορογραφία βασίζεται σε ινδικές χορευτικές μορφές, αλλά και στις προσωπικές δοκιμές και εμπειρίες της Liz Lea.
