Μια «νέα ματιά» στο έργο ενός από τους κορυφαίους εκπροσώπους της σύγχρονης γλυπτικής μετά το 1945, του μεγάλου Έλληνα γλύπτη Ιωάννη Αβραμίδη (1922-2016), επιχειρεί να αναδείξει η έκθεση επιλεγμένων έργων του, που, με τίτλο «Another look», εγκαινιάστηκε σε κεντρική γκαλερί στη Βιέννη, παρουσία της πρέσβεως της Ελλάδας στην Αυστρία Αικατερίνης Κόικα και διαρκεί έως τις 29 Αυγούστου.
Οι κυρίως γνωστές ανθρώπινες φιγούρες του Ιωάννη Αβραμίδη, ο οποίος αντλεί την έμπνευσή του από την κλασική ελληνική τέχνη οικοδομώντας σε ένα μοντέλο λιτού κονστρουκτιβισμού, έχουν μια αφοπλιστική μινιμαλιστική αισθητική, χτισμένες με μια γεωμετρία τελειότητας, σε μικρές και μεγάλες διαστάσεις, κατακτώντας τον χώρο.
Έργα του μεγάλου Έλληνα γλύπτη κοσμούν δημόσιους χώρους στην Αυστρία και στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στην Βιέννη, ενώ, ικανός αριθμός έργων, παραχώρηση του ιδίου, βρίσκεται επίσης στην Εθνική Πινακοθήκη στην Ελλάδα.
Από τους εξέχοντες πρωταγωνιστές της σύγχρονης ευρωπαϊκής γλυπτικής τέχνης αλλά και ως καθηγητής στις Ακαδημίες Καλών Τεχνών της Βιέννης και του Αμβούργου, ο διεθνούς φήμης γλύπτης Ιωάννης Αβραμίδης -ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στις 16 Ιανουαρίου του 2016 στη Βιέννη, σε ηλικία 93 χρόνων – διαμόρφωσε δύο γενιές σημαντικών καλλιτεχνών.
«Η Αυστρία χάνει έναν από τους σημαντικότερους πρωτοποριακούς γλύπτες της εποχής μας, ο οποίος με τη διεθνή του δράση ενίσχυσε έντονα τη φήμη της Αυστρίας ως πατρίδας μεγάλων δημιουργημάτων», είχε δηλώσει για την απώλεια του Ιωάννη Αβραμίδη ο τότε Αυστριακός υπουργός Πολιτισμού, Γιόζεφ ‘Οστερμαγιερ.
Πεπεισμένος, ότι «με το έργο του Ιωάννη Αβραμίδη, η αρχαία κληρονομιά βρίσκεται στα καλύτερα χέρια» και πως «η σύγχρονη Τέχνη πρέπει να του είναι ευγνώμων για αυτά που της προσέφερε», είχε δηλώσει, με την ευκαιρία κυκλοφορίας του βιβλίου «Ιωάννης Αβραμίδης ή ο ρυθμός της αυστηρότητας», ο συγγραφέας και σύγχρονός του, ο καθηγητής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης, Βέρνερ Χόφμαν.
Τον διάσημο Έλληνα καλλιτέχνη, τον θεωρούμενο τότε ως «ο αναμφισβήτητα σημαντικότερος εν ζωή γλύπτης της Αυστρίας και ένας από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη», είχε τιμήσει με την ευκαιρία της 90ης επετείου των γενεθλίων του (στις 26 Σεπτεμβρίου 2012), η αυστριακή πολιτεία, απονέμοντας του ανώτατη τιμητική διάκριση, ενώ δύο ξακουστά βιεννέζικα μουσεία είχαν διοργανώσει εκθέσεις αφιερωμένες στο έργο του.
Το «Μέγα χρυσό παράσημο τιμής με τον αστέρα» για την προσφορά του στην Αυστριακή Δημοκρατία, του είχε απονείμει η τότε Αυστριακή υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Κλαούντια Σμιντ εγκαινιάζοντας συγχρόνως, παρουσία εκατοντάδων εκπροσώπων της δημόσιας ζωής, τη μεγάλη έκθεση γλυπτών του στις αίθουσες της Συλλογής Ελληνικών Αρχαιοτήτων, στο ξακουστό Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης στη Βιέννη.
Η έκθεση, με τίτλο «Ιωάννης Αβραμίδης για τα 90ά γενέθλιά του», περιλάμβανε μερικά από τα γνωστότερα γλυπτά του καλλιτέχνη, μαζί με σχέδια του, και παράλληλα, ένα μεγάλο μέρος του έργου του είχε φιλοξενηθεί στη γκαλερί της ξακουστής βιεννέζικης Πινακοθήκης Αλμπερτίνα, στην έκθεση «Ιωάννης Αβραμίδης-Εκθεση για τα 90α γενέθλια-Γλυπτά, Σχέδια, Πίνακες», ενώ μετά θάνατον, το 2017, διοργανώθηκε στο σύγχρονο «Μουσείο Λέοπολντ» της Βιέννης, μεγάλη αναδρομική έκθεση προς τιμήν του.
Ο επί δεκαετίες, καταξιωμένος στην Ευρώπη, γλύπτης Ιωάννης Αβραμίδης, γεννήθηκε το 1922 στο Βατούμ της Μαύρης Θάλασσας όπου είχαν καταφύγει οι Έλληνες γονείς του (εγκαταλείποντας τα Σούρμενα κοντά στην Τραπεζούντα για να αποφύγουν τους διωγμούς των Τούρκων) και όπου ο ίδιος, ήδη σε ηλικία 14 ετών, φοιτούσε στην Κρατική Σχολή Τέχνης της γεωργιανής πόλης.
Όμως, το νέο σοβιετικό καθεστώς άφησε χωρίς δουλειά τον έμπορο πατέρα του, ο οποίος το 1937, στο πλαίσιο των διωγμών των μειονοτήτων από τον σταλινισμό, οδηγήθηκε στη Σιβηρία από όπου δεν ξαναγύρισε ποτέ πια, και η μητέρα αποφάσισε, το 1939, την εγκατάσταση της οικογένειας στην Αθήνα όπου υπήρχαν κάποιοι συγγενείς, ενώ στα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής η Πτολεμαΐδα προσέφερε φιλοξενία στην οικογένεια.
Το 1943 ο νεαρός Ιωάννης Αβραμίδης θα μεταφερθεί με τρένο στη Βιέννη, όπου αρχικά θα κλειστεί σε ναζιστικό στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, για να αρχίσει, μετά την απελευθέρωση το 1945, να σπουδάζει ζωγραφική δίπλα στον Δανό, Ρόμπιν Κρίστιαν Άντερσεν, ενώ το 1953 στρέφεται στη γλυπτική, πάντα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, μαθητεύοντας δίπλα στον διάσημο Φριτς Βότρουμπα.
Από τα πρώτα χρήματά του που κερδίζει ως γλύπτης, ο Έλληνας καλλιτέχνης εμβάζει ένα μεγάλο ποσό — σε σημερινές τιμές πάνω από 50.000 ευρώ — στην Αθήνα, για τη σωτηρία της Ακρόπολης.
Όπως τονίζουν οι τεχνοκριτικοί, η μετέπειτα δημιουργική πορεία του, σημαδεύεται από την θήτευσή του στην αρχαία ελληνική τέχνη και την ανθρωποκεντρική ελληνική παράδοση. Ο ίδιος, ζωγράφος και γλύπτης, εμμένει στην αυστηρή ποιότητα του σχεδίου του, έχοντας ως αφετηρία την οπτική πραγματικότητα, ενώ αργότερα, στρέφεται σε ελεύθερες αναζητήσεις πλαστικών εκφράσεων, οικειοποιούμενος, σε αρκετές περιπτώσεις, γεωμετρικό λεξιλόγιο.
Το 1956 του απονέμεται το κρατικό βραβείο της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης, θα ακολουθήσει το Αυστριακό Βραβείο Γλυπτικής και κατόπιν το Μεγάλο Αυστριακό Κρατικό Βραβείο το 1973, αλλά και οι επίσημες εκπροσωπήσεις της Αυστρίας, από τον ίδιο, στη Μπιενάλε της Βενετίας, όπου αποσπά το βραβείο (1962), και στην «Ντοκουμέντα» στο Κάσελ της Γερμανίας (το 1974 και το 1977).
Από το 1968 έως το 1992, ο Ιωάννης Αβραμίδης διατελεί τακτικός καθηγητής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης, διευθύνοντας τη Σχολή Γλυπτικής, ενώ ενδιάμεσα είναι επισκέπτης καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Εικαστικών Τεχνών του Αμβούργου.
Το 1997 στη Θεσσαλονίκη, με την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, ο Ιωάννης Αβραμίδης κάνει την πρώτη του μεγάλη έκθεση στην Ελλάδα και ακολουθεί μια δεύτερη στην Αθήνα.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
