Την έκθεση του Κώστα Σπυρόπουλου με τίτλο «Δρόμοι και αναδρομές» φιλοξενεί από τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου το φιλόξενο καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Ένας χώρος που τα τελευταία χρόνια δίνει βήμα διαλόγου σε καλλιτέχνες και εικαστικές ομάδες της Ελλάδας και του εξωτερικού, με στόχο να προσφέρει εικαστικά ερεθίσματα ως γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Η έκθεση αποτελεί μέρος μια σειράς άλλων που εξερευνούν τη στενή επαφή του ανθρώπου με τις μηχανές, τα βιομηχανικά προϊόντα, τα ΜΜΕ, τις φωτογραφίες, τα αγάλματα. «Τα αγάλματα είναι συμπυκνωμένες ιστορικές μνήμες και η συνομιλία της συμπυκνωμένης αυτής εικαστικής μνήμης με τη σημερινή πιθανόν να δώσει σημαντικά αποτελέσματα» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καλλιτέχνης ως προς τα συναισθήματα που έχει με την παρουσίαση των έργων του στο συγκεκριμένο χώρο.
Ο τίτλος της έκθεσης εκφράζει πορεία και επανάληψη, επιστροφή και επανεκκίνηση, περιοδικότητα και κατακερματισμό του χρόνου μέσα στο χώρο. Με άλλα λόγια, τι διαπραγματεύεται; «Την καθημερινότητα και τις καθημερινές κατασκευές που κάνουμε, ως αποτέλεσμα της πολιτιστικής μας δραστηριότητας. Πιστεύω πως οτιδήποτε δημιουργούμε, έστω κι αν αυτό είναι ένα καθημερινό χρηστικό αντικείμενο, αποτελεί δείγμα πολιτισμού. Και θα πρέπει οι εικαστικές τέχνες να μην ψάχνουν να βρουν την αλήθεια στο ονειρικό περιβάλλον αλλά στην καθημερινότητα, η οποία είναι χαρακτηριστική του πολιτισμού», συμπληρώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Σπυρόπουλος, που συνδυάζει δυο ιδιότητες: του καθηγητή Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και του μέλους του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας. Παράλληλα, έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, την Πινακοθήκη Σύρου, τη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, το Μουσείο Βορρέ, καθώς και σε άλλα μουσεία και συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η εικαστική προσέγγιση του καλλιτέχνη αναμειγνύει νέους πειραματισμούς και αρχαίες επιβιώσεις, ανιχνεύοντας το συνδετικό νήμα ανάμεσα στις καλές τέχνες και την Ποπ -Αρτ. Και ο ρόλος της τέχνης για εκείνον; «Η τέχνη θα πρέπει να έχει απήχηση σε όλο τον κόσμο για να επιτελέσει και τον παιδευτικό της χαρακτήρα, που είναι και το κύριο χαρακτηριστικό της. Κάνουμε τέχνη όχι για να ικανοποιήσουμε όποια ναρκισσιστική διάθεση έχουμε, αλλά για να μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Οι κοινωνίες χάνονται ή πάνε μπροστά όλες μαζί. Όλοι ανήκουμε σε ένα ορισμένο κοινωνικό σύνολο και ο ένας ?δανείζει’ πράγματα στον άλλον. Έτσι πρέπει και η τέχνη να βοηθά στην επικοινωνία ώστε η κοινωνία να προάγεται, αν αυτό είναι δυνατόν», συμπληρώνει.
Η διάρκεια της έκθεσης είναι ως τις 20 Απριλίου 2017.
