Η ανταρσία της κόκκινης Μαρίας του Κώστα Ζάπα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος από την Πέμπτη 3/11 και για δύο εβδομάδες.
Αγαπητοί φίλοι,
Παράλληλα με τη διεθνή πρεμιέρα της ταινίας στο Mar del Plata International Film Festival στην Αργεντινή (3/11/2011), θα γίνει και η ελληνική πρεμιέρα της ταινίας στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. «Η ανταρσία της κόκκινης Μαρίας» θα προβάλλεται αποκλειστικά στην αίθουσα της Ταινιοθήκης από την Πέμπτη 3/11 και για δύο εβδομάδες.
Η δημοσιογραφική προβολή της ταινίας θα γίνει παράλληλα με την ελληνική αβάν πρεμιέρ της ταινίας τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου στις 20.30 στην Ταινιοθήκη. Ακολουθεί πάρτι στο φουαγιέ της Ταινιοθήκης.
Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο συνημμένο το press book της ταινίας: σύνοψη, πρώτες παρουσιάσεις και κριτικές, συνεντεύξεις, αφίσα, φωτογραφίες, συντελεστές κ.τ.λ..
Στο video που ακολουθεί θα παρακολουθήσετε το τρέιλερ της ταινίας, το οποίο μπορείτε να δείτε και στο http://www.facebook.com/event.php?eid=165012316923965
Για οποιαδήποτε πληροφορία, συνεντεύξεις με τους συντελεστές, φωτογραφίες μεγαλύτερης ανάλυσης κτλ. παρακαλώ να επικοινωνήσετε με τη Minus Pictures και τον Γρηγόρη Αθανασίου στο minuspictures@yahoo.com ή το τηλέφωνο 6974895390.
Σας επισυνάπτω το press book της ταινίας με περίληψη, πρώτες κριτικές συντελεστές, συνεντεύξεις σκηνοθέτη, φωτογραφίες (για μεγαλύτερη ανάλυση παρακαλώ επικοινωνήστε με minuspictures@yahoo.com).
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
«”Η ανταρσία της κόκκινης Μαρίας”, με συνταρακτική υπόθεση – όπως συζητιέται, είναι η πρώτη ελληνική πολιτική ταινία μετά τον «Θίασο». Κατά την άποψή μου, ο Κώστας Ζάπας κόμισε στον ελληνικό κινηματογράφο καινοτομίες, αισθητικές, αφηγηματικές αντιλήψεις και νέες προσεγγίσεις …. Άνοιξε έναν νέο δρόμο, που ακολούθησαν οι Λάνθιμος και Τσαγγάρη» είπε ο Αλέξης Δερμεντζόγλου, κριτικός κινηματογράφου και πρόσθεσε:
«Η μορφή του Κώστα Ζάπα ξεχωρίζει ως αυτή του σκηνοθέτη που αποκαλύπτει με τη μεγαλύτερη διαύγεια τις συνθήκες κατά τις οποίες ένα νέο “αυγό του φιδιού” αρχίζει να εκκολάπτεται και ως του σκηνοθέτη που έχει διανύσει με περισσότερους κινδύνους τους δρόμους μιας προσωπικής αισθητικής.
”Η ανταρσία της κόκκινης Μαρίας” προεξοφλεί τη σημερινή κοινωνική αναταραχή, βάζοντας στο στόμα του πρωταγωνιστή, της Κόκκινης Μαρίας, ενός πρώην τρομοκράτη, δύο φράσεις που σχηματίζουν το πλαίσιο της κατάστασης: “Η επανάσταση πέθανε… πάντα πέθαινε” και “Ο Θεός είναι το Κράτος”. Στην πρώτη υποδηλώνει την ιδέα της διαρκούς αλλαγής, με απόηχους του Νιτσεϊκού αξιώματος “Ο Θεός πέθανε” και κατ’ αυτό τον τρόπο συνδέεται με τη δεύτερη φράση της Κόκκινης Μαρίας, “Ο Θεός είναι το Κράτος”.
Εάν η καθυπόταξη των ατομικών αξιών έχει μετακινηθεί από το θρησκευτικό μηχανισμό στον μηχανισμό του Κράτους, είναι αυτό το τελευταίο που βρίσκεται τώρα αναξιόπιστο λόγω των ανεκπλήρωτων υποσχέσεών του, αλλά και ως υποστηρικτή μιας άδικης κοινωνικής τάξης. Η δημιουργική ζωτικότητα που σχετίζεται με τον Έρωτα αναδύεται ως μια πιθανή απάντηση στην επικρατούσα μετριότητα μιας γραφειοκρατικοποιημένης ζωής».
