Στην Αθήνα βρέθηκε ο Τζέρεμι Άιρονς στο περιθώριο της πανελλήνιας πρεμιέρας της ταινίας όπου πρωταγωνιστεί «Νυχτερινό τρένο για τη Λισσαβόνα». Ο φιλέλληνας Άγγλος ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη Τύπου το πρωί της Παρασκευής στο μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην οποία αναφέρθηκε και στα πρόσφατα γεγονότα που έχουν συνταράξει την ελληνική κοινωνία, με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Ο ιρλανδικής καταγωγής ηθοποιός χαρακτήρισε «ηλίθιους» τους νεοναζιστές και είπε ότι στην Αγγλία γελούν μαζί τους, ενώ απηύθυνε έκκληση στη διεθνή κοινότητα να μην χαρακτηριστεί συλλήβδην η χώρα μας από το θλιβερό γεγονός αυτής της εν ψυχρώ δολοφονίας. «Δεν μπορούμε να θεωρούμε ότι μια χώρα χαρακτηρίζεται συλλήβδην από ένα και μόνο περιστατικό, το οποίο είδαμε τις τελευταίες ημέρες στις εφημερίδες. Ναι, ασφαλώς υπάρχουν ηλίθιοι οι οποίοι καλύπτονται κάτω από έναν πολιτικό τίτλο», σημείωσε ο ηθοποιός και πρόσθεσε: «Και ναι, ορισμένες φορές δολοφονούν κόσμο. Αλλά αυτό συμβαίνει σε όλον τον κόσμο. Δεν αντανακλά την Ελλάδα, την Ελλάδα που εγώ ξέρω. Η Ελλάδα είναι γεμάτη υπέροχους ανθρώπους, είναι μια πανέμορφη χώρα που δικαίως ελκύει τουρίστες από όλο τον κόσμο, είναι μια από τις χώρες στις οποίες νιώθω ευτυχισμένος. Νομίζω ότι δεν πρέπει να κρινόμαστε από την δράση ενός ηλίθιου ακροδεξιού που σκότωσε έναν καλλιτέχνη».
Ο Τζέρεμι Άιρονς στην Αθήνα
Ο Τζέρεμι Άιρονς στην Αθήνα
Για τον ηθοποιό η γνώση της Ιστορίας μπορεί να παίξει τεράστιο ρόλο, ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους. «Αν ανατρέξουμε στην ιστορία μας, θα καταλάβουμε ότι η βία και τα άκρα δεν δίνουν ποτέ λύσεις. Πιστεύω ότι πρέπει οι Έλληνες να γελάνε με τους νεοναζί και όχι να τους δίνουν βήμα και να τους παίρνουν στα σοβαρά. Και κυρίως, να εκπαιδεύετε τις νέες γενιές με ιστορία, για να ξέρουν καλά όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που έχουν γίνει στο όνομα ακραίων πεποιθήσεων και άρα να τα αποφεύγουν, γιατί δεν λειτουργούν εν τέλει. Και στην ταινία μας, ο εξτρεμισμός υπάρχει, περιγράφεται μια μελανή σελίδα της ιστορίας, αλλά υπάρχει αισιοδοξία για μια “αναίμακτη” αντίσταση στο κακό» δήλωσε ο ηθοποιός.
Ο Τζέρεμι Άιρονς πήρε θέση και για το θέμα της οικονομίας που έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε ύφεση. «Οι πολιτικοί μας πρόδωσαν, οι οικονομολόγοι μας είπαν ψέματα, οδηγηθήκαμε σε μια ζωή πέραν των δυνατοτήτων μας» είπε. «Εν μέρει είναι δική μας ευθύνη αλλά κατά την γνώμη μου είναι ευθύνη και όσων μας δάνεισαν τα χρήματα για να ζούμε πέραν των δυνατοτήτων μας. Αν μου ζητηθεί να δανείσω 100 λίρες σε κάποιον και το κάνω νομίζοντας ότι θα τα πάρω πίσω, είναι μια επιλογή μου. Αν νομίζω ότι δεν θα τα πάρω πίσω και παρ’ όλ’ αυτά τα δίνω, είναι σαν να τα δωρίζω. Αν είμαι τόσο βλάκας ώστε να πιστεύω ότι θα τα πάρω πίσω, τότε είναι δική μου ευθύνη, δικό μου λάθος και δική μου επιλογή.»
Η ευθύνη, σύμφωνα με τον ηθοποιό, πρέπει να μοιραστεί, αν είναι να προχωρήσει μπροστά ο κόσμος. «Και πιστεύω ότι αν όντως πάμε μπροστά θα ζήσουμε μια πολύ διαφορετική ζωή. Δεν νομίζω ότι είναι ανάγκη να ζούμε με τα στάνταρντ που μας είχαν μάθει να ζούμε μέχρι σήμερα. Δεν χρειάζεται να αγοράζουμε όλα αυτά τα πράγματα, όλα τα καινούργια ρούχα, όλα τα καινούργια αυτοκίνητα απλώς για να επιτρέπουμε την οικονομία να προχωρά. Ποια είναι αυτή η οικονομία; Τι είναι; Δεν είναι εμείς. Δεν είναι η Ελλάδα. Δεν είναι η Ιρλανδία. Γι’ αυτό νομίζω ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα».
Ο Τζέρεμι Άιρονς στην Αθήνα
«Night Train to Lisbon»: Λίγα λόγια για την ταινία που θα προβληθεί απόψε στο Μέγαρο Μουσικής
Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης
Μια γυναίκα που αποπειράται να αυτοκτονήσει ένα κρύο πρωινό στη Βέρνη, το βιβλίο ενός Πορτογάλου συγγραφέα μέσα στο παλτό της κι ένα εισιτήριο τρένου για τη Λισαβόνα κρυμμένο μέσα στις σελίδες του ανατρέπουν ολοκληρωτικά τη συμβατή καθημερινότητα του καθηγητή Λατινικών, Ράιμουντ Γκρεγκόριους (Τζέρεμι Άιρονς). Χωρίς κι ο ίδιος σχεδόν αν το συνειδητοποιήσει, βρίσκεται απρόσμενα στη Λισαβόνα να αναζητά τα ίχνη ενός Πορτογάλου γιατρού και συγγραφέα, του Αμαντέου ντε Πράντο. Ακολουθώντας τα ίχνη του, ο Ράιμουντ θα ανακαλύψει ένα τραγικό ερωτικό τρίγωνο με φόντο το πιο σκοτεινό κομμάτι της σύγχρονης Πορτογαλικής ιστορίας, κατά τη δικτατορία του Αντόνιο Σαλαζάρ. Ένα μυστηριώδες πάζλ, γεμάτο πολιτική αλλά και συναισθηματική ένταση, θα παρασύρει τον Ράιμουντ σε ένα προσωπικό ταξίδι πέρα από το χρόνο, που πραγματεύεται θεμελιώδη υπαρξιακά ερωτήματα αλλά και την πραγματικότητα του έρωτα, ο οποίος μπορεί ανά πάσα στιγμή να εμφανιστεί απρόσκλητος.
Ο Δανός σκηνοθέτης Μπίλι Όγκουστ και ο βραβευμένος με Όσκαρ Τζέρεμι Άιρονς συναντιούνται ξανά στη Λισαβόνα, είκοσι χρόνια μετά ‘Το Σπίτι των Πνευμάτων’, για να διηγηθούν ένα διαφορετικό ταξίδι: το ταξίδι ενός άντρα που ενώ έχει ουσιαστικά παραιτηθεί από τη ζωή του, μετά από μία τυχαία και μυστηριώδη συνάντηση αλλάζει την πραγματικότητά του μέσα σε μια στιγμή.
Ο Τζέρεμι Άιρονς με τον σκηνοθέτη Μπίλι Όγκουστ μετά την ολοκλήρωση της Συνέντευξης Τύπου
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μπεστ σέλερ του βραβευμένου Ελβετού συγγραφέα, Πασκάλ Μερσιέ, που αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα γερμανόφωνα μυθιστορήματα των τελευταίων ετών: έχει μεταφραστεί σε 15 γλώσσες, μεταξύ των οποίων και η ελληνική (εκδόσεις Ψυχογιός – 2006), έχει σημειώσει πωλήσεις σε περισσότερες από 30 χώρες ενώ, μόνο στη Γερμανία, έχει πουλήσει πάνω από 1,8 εκατομμύρια αντίτυπα. Οι παραγωγοί φιλοδοξούσαν να δημιουργήσουν μια κινηματογραφική μεταφορά αντάξια των ταινιών ‘Ο Άγγλος Ασθενής’ και ‘Σφραγισμένα Χείλη’ και γι’ αυτό φρόντισαν να εξασφαλίσουν κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα του σύγχρονου κινηματογραφικού στερεώματος: πέρα από τον Μπίλι Όγκουστ στη σκηνοθεσία και τον Τζέρεμι Άιρονς στον πρωταγωνιστικό ρόλο, το έργο διανθίζεται από τις ερμηνείες των διεθνώς αναγνωρισμένων ηθοποιών Μαρτίνα Γκέντεκ (‘Οι Ζωές των Άλλων’), Μπρούνο Γκανζ (‘Η Πτώση’), Μελανί Λοράν (‘Οι Πρωτάρηδες’), Λένα Όλιν (‘Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι’), Μπέργκχαρτ Κλάουσνερ (‘Η Λευκή Κορδέλα’), Όγκουστ Ντίελ (‘Άδωξοι Μπάσταρδη’), Κρίστοφερ Λι και Σαρλότ Ράμπλινγκ.
Τα γυρίσματα του έργου ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2012 στη Βέρνη της Ελβετίας και συνεχίστηκαν για επτά εβδομάδες στη Λισαβόνα, η οποία αποτελεί και το σημείο αναφοράς της ταινίας. Το έργο δείχνει μια Λισαβόνα διαφορετική από τις τουριστικές καρτ-ποστάλ: τα αθέατα δαιδαλώδη σοκάκια αλλά και τα επιβλητικά κτίρια της Πορτογαλικής πρωτεύουσας φιλοξενούν τόσο τις σύγχρονες σκηνές του έργου όσο και τις σκηνές από τη δικτατορική Πορτογαλία του Σαλαζάρ. Χωρίς ακρότητες κινηματογραφικής αναπαράστασης των διαφορετικών χρονικών περιόδων, με ενιαία χρωματική και αισθητική αντιμετώπιση των χώρων, ο διευθυντής φωτογραφίας Φίλιπ Ζούμπραν δείχνει μια άλλη πλευρά της Λισαβόνας, που ταυτόχρονα υπογραμμίζει τη συναισθηματική εξέλιξη του έργου, πάντα με τη βοήθεια της πρωτότυπης μουσικής από τη διακεκριμένη γερμανίδα συνθέτρια Ανέτ Φοκς.
ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ…
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΠΑΣΚΑΛ ΜΕΡΣΙΕ
Όταν πρωτοείδα την ταινία, η οθόνη γέμισε με τις εικόνες που είχα φανταστεί γράφοντας το βιβλίο. Από την πρώτη κιόλας σκηνή έχασα επαφή με το χρόνο και όταν τέλειωσε το έργο δυσκολεύτηκα να επιστρέψω στην πραγματικότητα. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από εικόνες με μεγάλη ποιητική δύναμη και μεταφέρει τους θεατές σε μια μακρινή Πορτογαλία. Η πλοκή του έργου διαφέρει κάπως από αυτή του βιβλίου, όπως είναι αναμενόμενο αφού πρόκειται για διαφορετικά μέσα με άλλη λογική. Η ψυχολογική διαδρομή όμως είναι η ίδια, καθώς και το βάθος των χαρακτήρων. Πιστεύω ότι ο Μπίλι Όγκουστ δημιούργησε ένα φιλοσοφικό φιλμ που πραγματεύεται παγκόσμια υπαρξιακά ερωτήματα. Όταν τέλειωσε η προβολή, το πρώτο που ρώτησα ήταν «πότε μπορώ να το ξαναδώ;».
Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ, ΜΠΙΛI ΟΓΚΟΥΣΤ
Το μυθιστόρημα του Πασκάλ Μερσιέ με είχε συνεπάρει από την πρώτη φορά που το διάβασα, πριν από επτά χρόνια, οπότε όταν η εταιρεία παραγωγής Studio Hamburg μου πρότεινε να αναλάβω τη σκηνοθεσία, δέχτηκα αμέσως. Ο Τζέρεμι Άιρονς ήταν από την αρχή η πρώτη μου επιλογή, γιατί συνδύαζε όλα τα απαραίτητα για το ρόλο στοιχεία, και χρειάστηκαν μόνο δύο μέρες αφού του στείλαμε το σενάριο για να μας απαντήσει θετικά. Χάρηκα που ξαναβρέθηκα μαζί του στη Λισαβόνα μετά από 20 χρόνια, πόσο μάλλον που αυτή τη φορά η Λισαβόνα έπαιζε ένα κεντρικό ρόλο στην ιστορία – ενώ στο ‘Σπίτι των Πνευμάτων’ την είχαμε «χρησιμοποιήσει» για να αναπαραστήσουμε τη Χιλή. Το ‘Νυχτερινό Τρένο για τη Λισαβόνα’ περιγράφει ένα ταξίδι, αλλά και τα γυρίσματα της ταινίας ήταν επίσης ένα προσωπικό ταξίδι για μένα, γιατί κάθε μέρα μάθαινα κάτι καινούριο, επαναπροσδιόριζα, κατάφερνα να αποκτώ μια άλλη οπτική γωνία, πάντα με τη βοήθεια των ηθοποιών.
Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ, ΤΖΕΡΕΜΙ ΑΪΡΟΝΣ
Πριν καν διαβάσω το βιβλίο, και μόνο από το σενάριο, δέχτηκα να συμμετέχω στην ταινία: σημαντικό ρόλο έπαιξε η Λισαβόνα, που είχα λατρέψει στα γυρίσματα της ταινίας ‘Το Σπίτι των Πνευμάτων’, αλλά και το γεγονός ότι το ‘Νυχτερινό Τρένο για τη Λισαβόνα’ είναι μια ασυνήθιστη ταινία, χωρίς εκρήξεις, από αυτές που λίγοι παραγωγοί επενδύουν στις μέρες μας. Ο ρόλος μου είναι ιδιαίτερα εσωστρεφής, η δράση συμβαίνει κυρίως μέσα στο μυαλό του, κι αυτό ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα, γιατί εμείς οι ηθοποιοί θέλουμε να κάνουμε πολλά, και χρειάζεται μεγάλη πειθαρχία για να κάνεις λίγα. Ο χαρακτήρας μου μού θύμισε μια προσωπική επαγγελματική καμπή που πέρασα στα τριάντα μου, όταν παραιτήθηκα από μια ταινία για να κάνω μία άλλη. Αυτή η απόφαση θα μπορούσε να είχε καταστρέψει την καριέρα μου, παρ’όλα αυτά το ρίσκαρα. Όταν παίρνεις τέτοιες αποφάσεις αισθάνεσαι ότι είσαι ο κυρίαρχος της μοίρας σου, και το να μη φοβάσαι είναι για μένα ένα από τα βασικά στοιχεία που πρέπει να έχει ένας ηθοποιός.
Ο Τζέρεμι Άιρονς στην Αθήνα
Σκηνοθεσία: ΜΠΙΛΙ ΟΓΚΟΥΣΤ
Σενάριο: ΓΚΡΕΓΚ ΛΑΤΕΡ και ΟΥΛΡΙΧ ΧΕΡΜΑΝ, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του ΠΑΣΚΑΛ ΜΕΡΣΙΕ
Παραγωγή: Συμπαραγωγή των C-Films AG (Ελβετία), Studio Hamburg FilmProduktion (Γερμανία), Cinemate SA (Πορτογαλία)
Πρωταγωνιστούν: ΤΖΕΡΕΜΙ ΑΪΡΟΝΣ, ΜΕΛΑΝΙ ΛΟΡΑΝ, ΤΖΑΚ ΧΙΟΥΣΤΟΝ, ΜΑΡΤΙΝΑ ΓΚΕΝΤΕΚ, ΟΓΚΑΣΤ ΝΤΙΕΛ, ΜΠΡΟΥΝΟ ΓΚΑΝΖ, ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΛΙ, ΣΑΡΛΟΤ ΡΑΜΠΛΙΝΓΚ.
Διάρκεια 111’
(Το τρέιλερ της ταινίας)
