Ασήμαντοι ξανά!
Από το «Beyond the fringe» (1960) μέχρι το «Kafka’s dick» (1986) ή το «Singles spies» (1988) ο Άλαν Μπένετ, παρά τις εναλλαγές και τον ιδιότυπο «πειραματισμό» που ενέχει σε σταγονίδια η γραφή του, εμμονικά διεισδύει στις ανθρώπινες αδυναμίες με όχημα πάντοτε μια επίκτητη αφέλεια και ελαφρότητα προβληματικής. Ο Κοραής Δαμάτης επαναφέρει τρεις από τους τέσσερις μονολόγους του άγγλου δραματουργού και ηθοποιού στην ελληνική σκηνή, συμπληρώνοντας την ενδιαφέρουσα σύνθεση με έναν πρωτοπαρουσιαζόμενο με τίτλο «Πατατάκι μέσα στη ζάχαρη», μεταφρασμένο αρκούντως ικανοποιητικά από τον Ερρίκο Μπελιέ. Οι «Φωνές» αποτελούνται από τέσσερις συγγενικούς μονόλογους, τέσσερις μικρόκοσμους, ασύνδετους φαινομενικά μεταξύ τους, αλλά με κοινές υπόγειες διαδρομές. Σε γκρο –έως τρε γκρο!– πλαν αποτυπωμένη η ζωή μοναχικών, κωμικών εκ πρώτης όψεως ανθρώπων, εγκλωβισμένων στο απρόσωπο, συχνά απόκοσμο της εποχής μας. Επανειλημμένως τα σκηνικά πρόσωπα φαίνεται να μην έχουν γνώση του τι ακριβώς λένε. Στην ουσία καμουφλάρουν τα δικά τους κακώς κείμενα, τις λάθος εκτιμήσεις και επιλογές που έκαναν και κάνουν, εκθέτοντας τα απόντα πρόσωπα που διεξοδικά αναφέρονται. Εκείνοι είναι οι σωστοί, οι δίκαιοι, οι άμεμπτοι. Οι ρόλοι απευθύνονται άμεσα στο κοινό. Ρωτούν έχοντας την απάντηση έτοιμη. Το μόνο που τους απασχολεί είναι να μοιραστούν με τον θεατή το συγκεκριμένο «καίριο» συμβάν της καθημερινότητάς τους στο οποίο επανέρχονται, ανασύροντάς το από το δικό τους προσωπικό πάνθεον μιας θλιβερής ασημαντότητας. Η σκηνοθεσία εστίασε στην απευθείας επικοινωνία των κειμένων με τον νατουραλισμό που υπαγόρευσε η γραφή. Η κλασική ματιά λειτούργησε εν προκειμένω ανακουφιστικά. Οι ερμηνείες μεστές, πρόδιδαν μόχθο και ενδελεχή εργασία. Ο Δημήτρης Καραμπέτσης –«Πατατάκι μέσα στη ζάχαρη»– αξίζει να εμφανίζεται συχνότερα. Η Σμαράγδα Σμυρναίου –«Κρεβάτι ανάμεσα στις φακές»– μετουσιώνει θεατρικά το τίποτα. Η Χαρά Κεφαλά –«Η ευκαιρία της ζωής της»– πραγματική έκπληξη και η Όλγα Τουρνάκη –«Μια κυρία των γραμμάτων»– υποβλητική, μετέφερε πολύτιμη σκηνική πείρα μεταδίδοντας συνάμα βαθιά συγκίνηση. Η μόνη μου ένσταση στο φλύαρο, πομπώδες σκηνικό του Κοραή Δαμάτη. Η σκηνογραφική αφαίρεση θα ενδυνάμωνε τις ερμηνευτικές
διακυμάνσεις με τρόπο γονιμότερο, αναδεικνύοντας το κενό των ηρώων.
ΠΟΥ: Θέατρο
Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια,
τηλ. 210 5242.211-3.
Έως 01/06
