Μια εκδοχή του εμβληματικού «Επιτάφιου» του Γιάννη Ρίτσου και Μίκη Θεοδωράκη παρουσιάστηκε αυτές τις ημέρες, με την κιθάρα του Μιχαηλάγγελου Τουμανίδη και τη φωνή του Παναγιώτη Καραδημήτρη. Η ηχογράφηση του CD έγινε από τις εκδόσεις Ιανός και περιλαμβάνεται σε μια καλαίσθητη έκδοση με τα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, εικαστικά έργα του Βασίλη Βαφειάδη, κείμενα του συνθέτη και του ερμηνευτή, καθώς και κείμενα για τη λογοτεχνική αξία του Επιταφίου και για τα ιστορικά γεγονότα του Μάη του ’36 που ενέπνευσαν το έργο.
Γι’ αυτή την «πειραγμένη» διασκευή που τοποθετεί το έργο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μίλησε παρουσιάζοντας την έκδοση στον Ιανό ο συνθέτης, καθηγητής κιθάρας Νότης Μαυρουδής: «Υπάρχουν σπουδαίοι κιθαριστές που έχουν ερμηνεύσει τον Επιτάφιο – ο Τζον Ουίλιαμς με τη Μαρία Φαραντούρη, ο Ιάκωβος Κολανιάν». Ο ίδιος έφερε κάποια παραδείγματα σχολιάζοντας ότι «η ερμηνεία του Μιχαηλάγγελου Τουμανίδη μας εκπλήσει με μια εξωπραγματική, σχεδόν “διαστημική” τεχνική/δεξιοτεχνία, ακολουθώντας τη δεξιοτεχνία του μάγου του μπουζουκιού Μανώλη Χιώτη».
Μίλησε επίσης για τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου και τη μελοποίησή του από τον Μίκη Θεοδωράκη που έδωσε άλλη διάσταση στην ελληνική μουσική, στην κοινωνία, στη χώρα ολόκληρη αλλά και προσωπικά στον συνθέτη. Ο θρύλος του μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, ριζωμένος βαθιά στην ελληνική παράδοση και την πολιτική ιστορία του τόπου.
Ο Μίκης Θεδωράκης χαιρετίζει τη νέα μεταγραφή για κιθάρα και τους δύο ερμηνευτές σημειώνοντας στις σελίδες του μικρού συνοδευτικού λευκώματος της έκδοσης του Ιανού: «Η ιδιομορφία αυτής της ηχογράφησης είναι η λιτότητα της ασπρόμαυρης ”γραφής» της”. Ως συνθέτης του “ Επιτάφιου” δεν μπορώ παρά να συγκινηθώ και να χαρώ όταν διαπιστώνω ότι το έργο αυτό, αν και πέρασαν εξήντα ολόκληρα χρόνια από τη γέννησή του, εξακολουθεί να έχει αντοχές, ώστε να μπορεί να υπάρξει γυμνό και απέριττο χωρίς ψιμύθια».
«Μέρα Μαγιού μου μίσεψες μέρα μαγιού σε χάνω» γράφει ο Ρίτσος στον Επιτάφιο, συγκλονισμένος από τη φωτογραφία στο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» τον Μάη του 1936 μιας μάνας να μοιρολογεί τον γιο της στη μέση της Εγνατίας, ζωσμένη από χωροφύλακες και διαδηλωτές. Ήταν ο 27χρονος αυτοκινητιστής Τάσος Τούτσης, ο πρώτος απεργός που έπεσε νεκρός από τα πυρά που άνοιξαν στους διαδηλωτές της Θεσσαλονίκης τα σώματα ασφαλείας, στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις των καπνεργατών το 1936 και όλων των κλάδων που τους συμπαραστάθηκαν.
Ο Ρίτσος γράφει αμέσως τον μεγαλειώδη «Επιτάφιο» και ο Μίκης Θεοδωράκης τον μελοποιεί το 1958. Ο Μάνος Χατζιδάκις τον ενορχηστρώνει και επιλέγει να τον τραγουδήσει η Νανά Μούσχουρη, ήταν όμως η μεγαλειώδης ενορχήστρωση του Μίκη Θεοδωράκη με την ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση και την εκτέλεση Μανώλη Χιώτη που πέρασε στην ιστορία, εκείνη που μπήκε σε όλα τα στόματα.
«Εκεί ο Επιτάφιος συνάντησε τους απλούς ανθρώπους. Κι εκείνοι του δόθηκαν με τη σειρά τους. Κατάλαβαν το ποίημα. Το έκαναν δικό τους!» είχε πει αργότερα ο Ρίτσος στον Θεοδωράκη, αναγνωρίζοντας το αρχικό του «λάθος» να αμφισβητήσει την μελοποίηση του έργου (του είχε φανεί ανοίκειο το μπουζούκι κι ο Μπιθικώτσης όπως άλλωστε και στους περισσότερους διανοούμενους της εποχής), όπως θύμισε μεταξύ άλλων στην παρουσίαση ο έτερος ομιλητής, Μίμης Ανδρουλάκης, συγγραφέας- πολιτικός μιλώντας βιωματικά για το έργο του Θεοδωράκη.
Εξίσου λαϊκά αντιμετωπίζει τον «Επιτάφιο» και ο κιθαριστής Μιχαηλάγγελος Τουμανίδης, παρατήρησε στην παρουσίαση η τραγουδίστρια Νένα Βενετσάνου και τόνισε ότι «οι Έλληνες ερμηνευτές τραγουδούν με ψυχή».
Για τη νέα έκδοση μίλησε επίσης στην παρουσίαση ο Σταύρος Κωνσταντινίδης, πολ. μηχανικός συγκοινωνιολόγος- αρθρογράφος-συγγραφέας.
