Το σκηνικό απλό. Ένα συνοικιακό χαμπουργκεράδικο σε μία άθλια γειτονιά του αμερικανικού βορά. Το αφεντικό, έτσι νομίζει, πλησιάζει τη γυναίκα του. «Σκάσε γυναίκα» της λέει, ανάβοντας φωτιές. Η Αρίθα βγάζει μία φωνή, ακολουθούν οι άλλες γκαρσόνες, μία γυναίκα μπάτσος, βγαίνουν μπροστά από το μπαρ και ξετυλίγουν την τραγουδάρα που θα μείνει αξέχαστη. Freedom.
Ο ψήστης βγάζει το σκουφί του και αφήνει τα μαλλιά του ροκά να ξεχυθούν στους ώμους του. Βγαίνει και αυτός από την κουζίνα του, τραγουδώντας. Freedom. Η Αρίθα απτόητη προειδοποιεί. Τους άντρες, τους μπάτσους, τους ματσό πελάτες που παρακολουθούν και βεβαίως τον πρωταγωνιστή της ταινίας Blues Brothers που παραμένει ατάραχος, καθήμενος στην καρέκλα του. Freedom.
Μία ταινία που άφησε εποχή με τον Τζον Μπελούσι που μας έφυγε νωρίς. Σκηνικό ελευθερίας, τέλη της δεκαετίας του ’70. Νιάτα και αμφισβήτηση. Ήταν το 1980 όταν η κινηματογραφική παραγωγή προβλήθηκε στο πανί. Freedom. Μία Αρίθα Φράνκλιν όπως θα την φανταζόταν ο καθένας, στις γειτονιές του Ντιτρόιτ. Μία φωνή σπάνια, ερεθιστική, επιθετική, ηχηρή, διαπεραστική. Η βασίλισσα δεν είναι πια εδώ. Μένει ο καθαρός ήχος της. Freedom.
