«Η Έμα Στόουν κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Α’ Γυναικείου Ρόλου, την περασμένη Κυριακή, για την ερμηνεία της στο «Poor Things» και αν δεν βραβευτεί με Όσκαρ τότε θα φάω το καπέλο του Μαρκ Ράφαλο, το οποίο, καθώς η ταινία διαδραματίζεται στη βικτωριανή εποχή, θα ήταν μια μπουκιά» σχολιάζει ο κριτικός κινηματογράφου Brian Viner σε άρθρο του στη Dailymail.
Είναι ένα τρελά ευφάνταστο, ακαταμάχητα σκανδαλώδες, συναρπαστικό… τρενάκι μιας ταινίας, στην οποία ο Ράφαλο και ο Γουίλεμ Νταφόε διαπρέπουν σε δεύτερους ρόλους, κατά τον Brian Viner.
«Ήταν επίσης υποψήφιοι για Χρυσές Σφαίρες, όπως και ο σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος, ο σεναριογράφος Τόνι Μακναμάρα και ο συνθέτης Jerskin Fendrix, του οποίου το το πραγματικό όνομα είναι Joscelin Dent-Pooley, από το Shropshire, και αυτή η ασήμαντη παρτιτούρα – τα όμποε, οι γκάιντες και τα ακορντεόν της σε τέλεια αρμονία με την παράξενη αφήγηση αλλά όχι απαραίτητα μεταξύ τους – είναι η πρώτη δουλειά του. Ο Ντεντ-Πούλεϊ δεν έχει κλείσει ακόμα τα 30. Σκεφτείτε έναν ποδοσφαιριστή να κάνει ντεμπούτο στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και μετά να σκοράρει από τη μέση με ένα λάκτισμα από πάνω. Είναι τόσο τρελό», λέει χαρακτηριστικά ο κριτικός της βρετανικής εφημερίδας.
Ο Στόουν υποδύεται τη Μπέλα, μια ενήλικη αλλά απλοϊκή γυναίκα που ζει υπό τη φροντίδα ενός διακεκριμένου Σκωτσέζου χειρουργού, του Γκόντγουιν Μπάξτερ (Νταφόε), του οποίου οι παραμορφώσεις του προσώπου παραπέμπουν στο τέρας του Δρ Φρανκενστάιν. Σε αυτό το παραμύθι, ωστόσο, που περιγράφεται καλύτερα αν όχι πολύ συνοπτικά ως ένα φεμινιστικό ταξίδι ανακάλυψης με τη μορφή μιας γοτθικής κωμωδίας τρόμου, είναι ο Δρ Frankenstein και η υπέροχη, αλλά φαινομενικά πρόσθετη Μπέλα είναι το τέρας του.
Εάν είστε εξοικειωμένοι με το ομώνυμο μυθιστόρημα του 1992 του αείμνηστου Άλισντερ Γκρέι, τότε θα καταλάβετε το θέμα, αν όχι, θα πρέπει να διαβάσετε με περίσκεψη το βιβλίο, υποστηρίζει ο κριτικός κινηματογράφου.
«Είδα για πρώτη φορά το «Poor Things» στο περσινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας (όπου κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα) χωρίς να έχω ιδέα τι να περιμένω, εκτός από τα στοιχεία της επιτυχίας του Λάνθιμου το 2018 «The Favorite» (στην οποία έλαμψε επίσης η Stone). Να προσθέσω ότι, μάλλον όπως το The Favorite (το οποίο λάτρεψα), δεν θα αρέσει σε όλους».
«Πραγματικά, είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε οποιαδήποτε εποχή, αλλά το βικτοριανό σκηνικό επιτρέπει στον Λάνθιμο και στον κινηματογραφιστή Ρόμπι Ράιαν να αφήσουν να στηλιτεύσουν τη φαιδρότητα, ακόμη περισσότερο, από ό,τι στο «The Favourite», υποστηρίζει ο Brian Viner.
Μερικές φορές γίνεται εντελώς σουρεαλιστικό, όπως ένας πίνακας του Μαγκρίτ σε 3D, όλα αυτά μπορεί να κάνουν το Poor Things να ακούγεται προκλητικό, ανυπόφορο, αλλά από εκεί που καθόμουν επιβεβαίωσα ένα άθλο, για τη μοναδικότητα της ταινίας…», καταλήγει το αφιέρωμα της εφημερίδας στην ταινία.
