Εκατόν τρία χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από τη γέννηση του ηθοποιού Νίκου Τζόγια, ο οποίος υπηρέτησε κυρίως το θέατρο για σχεδόν μισό αιώνα. Με τη χαρακτηριστική βαριά και υποβλητική φωνή του, κατέγραψε παρουσίες στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Ο Νίκος Τζόγιας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Ιουλίου 1921. Ξεκίνησε σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών, αφού πρώτα εγκατέλειψε την Πάντειο. Όμως, γρήγορα εγκατέλειψε και τη Σχολή Καλών Τεχνών για να εγγραφεί στη Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου (νυν Εθνικό Θέατρο), από την οποία αποφοίτησε με άριστα.
Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1943 με την οπερέτα του Γιόχαν Στράους υιού «Μια νύχτα στη Βενετία», που ανέβασε η Λυρική Σκηνή στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά και ολοκλήρωσε τη συνεργασία του με τη Λυρική με την όπερα του Μότσαρτ «Η απαγωγή από το σεράι» (1944) και την οπερέτα του Έμεριχ Κάλμαν «Η πριγκίπισσα της τσάρντας» (1945).
Ο Νίκος Τζόγιας στις «Βάκχες» του Ευριπίδη, στο ρόλο του Διονύσου (1962)
Εξαιτίας των αριστερών του πεποιθήσεων και της συμμετοχής του στην Εαμική αντίσταση εκδιώχθηκε προσωρινά από το Εθνικό Θέατρο κι εργάστηκε σε θιάσους του ελευθέρου θεάτρου, όπου ανέδειξε το υποκριτικό του ταλέντο.
Μαθήτευσε κοντά στον Κάρολο Κουν στο Θέατρο Τέχνης και συνεργάστηκε με τους θιάσους της Κατερίνας και του Κώστα Μουσούρη. Το 1954 δημιούργησε μαζί με την Ελένη Χατζηαργύρη δικό του θίασο και αργότερα εργάστηκε στο Εθνικό Θέατρο, με το οποίο ολοκλήρωσε την καριέρα του το 1995 με το έργο του Ντούσαν Κοβάσεβιτς «Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει το δράκο».
Στο Εθνικό Θέατρο διακρίθηκε σε έργα νεοελληνικού ρεπερτορίου («Υπάλληλος» του Μιχαήλ Χουρμπούζη, «Φοιτητές» του Γρηγορίου Ξενόπουλου), σεξπιρικά δράματα («Βασιλιάς Λιρ», «Ριχάρδος Γ’», «Έμπορος της Βενετίας») και αρχαιοελληνικές τραγωδίες («Βάκχες», «Αγαμέμνων», «Εκάβη», «Μήδεια»). Υπηρέτησε το Εθνικό Θέατρο ως διευθυντής της Δραματικής Σχολής και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του.
Πρωταγωνίστησε επίσης σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές, ενώ πάμπολλες ήταν οι ραδιοφωνικές του συμμετοχές. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστησε το 1949 στο αστυνομικό δράμα του Νίκου Τσιφόρου «Τελευταία Αποστολή» και ολοκλήρωσε τις εμφανίσεις του στη μεγάλη οθόνη με την ταινία του Γιώργου Κατακουζηνού «Απουσίες» (1987). Το 1962 είχε ένα σημαντικό ρόλο στην ταινία του Ζιλ Ντασέν «Φαίδρα», μία διεθνή παραγωγή με πρωταγωνιστές τη Μελίνα Μερκούρη και τον Άντονι Πέρκινς. Στη μικρή οθόνη ξεχώρισε για τις ερμηνείες του στις μεταφορές των έργων του Παπαδιαμάντη «Οι έμποροι των εθνών» και «Η Γυφτοπούλα».
Με τη Σμαρούλα Γιούλη στην ταινία «Τελευταία Αποστολή»
Παράλληλα, ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική. Έργα του παρουσιάστηκαν σε αρκετές εκθέσεις.
Ο Νίκος Τζόγιας πέθανε την 1η Απριλίου 1996, στην Αθήνα, σε ηλικία 74 ετών. Υπήρξε παντρεμένος με τη μεταφράστρια Άννα Βαρβαρέσου, με την οποία απέκτησε μία κόρη. Τα τελευταία χρόνια σύντροφος της ζωής του ήταν η ηθοποιός Μαρία Σκούντζου.
