Όσους θέλουν να δραπετεύσουν από τους θερινούς μεσογειακούς καύσωνες – και επιθυμούν να έχουν ανάμνηση ενός προ του Brexit Λονδίνου – περιμένει μια μοναδική έκθεση: Η «Stanley Kubrick: The Exhibition», στο Design Museum έως τις 15 Σεπτεμβρίου, εξερευνά τη ζωή και το έργο του θρυλικού σκηνοθέτη.
«Κανείς δεν μπορούσε να δημιουργήσει μια ταινία καλύτερα από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Είναι έμπνευση για όλους μας. Ο Στάνλεϊ ήταν ένας χαμαιλέων, με την εκπληκτική ικανότητα να επανεφευρίσκει τον εαυτό του σε κάθε καινούργια ιστορία που αφηγείτο» δήλωσε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Στην έκθεση, η οποία συμπίπτει με την 20ή επέτειο του θανάτου του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, εκτίθενται περισσότερα από 500 εκθέματα, συμπεριλαμβανομένων ντοκουμέντων παραγωγής, σκηνικών αντικειμένων, σχεδίων για σκηνικά και εικονογραφημένων σεναρίων από ταινίες του Αμερικανού σκηνοθέτη όπως «Η Λάμψη», «Μπάρι Λίντον», «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος», «Full Metal Jacket» και «Κουρδιστό Πορτοκάλι».
«Κάθε ταινία που έκανε ήταν τόσο διαφορετική. Εξερεύνησε κάθε κινηματογραφικό είδος: ιστορική ταινία, ταινία εποχής, ταινία επιστημονικής φαντασίας, ταινία τρόμου» τόνισε ο επιμελητής της έκθεσης -και διευθυντής του Design Museum- Deyan Sudjic. «Έχεις την αίσθηση της έντασης και έξαψης του να κάνεις μια ταινία».
Η έκθεση έχει ήδη ταξιδέψει σε 15 πόλεις. Αλλά στο Λονδίνο είναι διαφορετική: το έργο του Κιούμπρικ δεν παρουσιάζεται χρονολογικά, όπως προηγουμένως. Ο Sudjic την χώρισε σε επτά θεματικούς τομείς, με ιδιαίτερη έμφαση στο ντιζάιν. Επιπλέον, ήθελε να εξερευνήσει τη σχέση του Κιούμπρικ με το Λονδίνο, πόλη στην οποία έζησε για 40 χρόνια. «Ακόμη και τα γυρίσματα της ταινίας “Λολίτα” έγιναν στο Λονδίνο» αναφώνησε. «Η ταινία “Κουρδιστό Πορτοκάλι”, παραδείγματος χάρη, είναι ένας ύμνος στον μπρουταλισμό (σ.σ. το αρχιτεκτονικό ρεύμα) ή μάλλον μια κτηνώδης κατεδάφιση του μπρουταλισμού. Κατά συνέπεια, η έκθεση δείχνει τα σημεία που έγιναν γυρίσματα, όπως το Thames Mead και το αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο Brunel, όπου βασάνισαν τον Μάλκολμ Μακντάουελ» εξήγησε.
Σε μία αίθουσα εξετάζονται οι πολεμικές ταινίες του Κιούμπρικ: «Σταυροί στο Μέτωπο (Paths of Glory)», «Σπάρτακος» και «Full Metal Jacket». Εκτίθενται σκηνικά αντικείμενα όπως σημαίες της διμοιρίας και το «Born-to-Kill» κράνος που φορούσε στην ταινία ο οπλίτης Τζόκερ.
Άλλη αίθουσα εστιάζει στις ταινίες που χαρακτηρίζονται ως «ηθικές έριδες»: «Λολίτα», «Κουρδιστό Πορτοκάλι». Εδώ, υπάρχει το πικ-απ στο οποίο ο Άλεξ έπαιξε Μπετόβεν στη δεύτερη ταινία. «Ένα από όλα στα οποία ο Κιούμπρικ ήταν πολύ καλός ήταν το να βλέπει στο πολύ κοντινό μέλλον» είπε ο επιμελητής της έκθεσης. «Η ταινία “Κουρδιστό Πορτοκάλι” δεν είναι το “σήμερα” αλλά είναι τόσο κοντά στο “σήμερα” και γι’ αυτό οι ταινίες ήταν γεμάτες με σκηνικά για γυρίσματα που υπαινίσσονται αυτή την ιδέα» πρόσθεσε. Σε αυτή την αίθουσα υπάρχει η κόκκινη γραφομηχανήValentine (αρχικά, σχεδιάστηκε από τους Ettore Sottsass και Perry King, το 1968), καθώς και τα «έπιπλα της παραβατικής γυναίκας» που είδαμε στο Milk Bar (εμπνευσμένα από δημιουργίες τουAllen Jones).
Μία ολόκληρη αίθουσα είναι αφιερωμένη στην ταινία «Λάμψη». Φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, τη γραφομηχανή Adler που χρησιμοποιούσε ο χαρακτήρας που υποδυόταν ο Τζακ Νίκολσον, καθώς και τα ρούχα που φορούσαν οι Λάιζα και Λουίζ Μπερνς, οι δίδυμες στην ταινία.
Άλλες αίθουσες έχουν ως θέμα τις ταινίες «Μάτια Ερμητικά Κλειστά», «Dr. Strangelove» και «Μπάρι Λίντον».
Όπως είναι αναμενόμενο, η τελευταία αίθουσα είναι η βραβευμένη με Όσκαρ «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος». Εδώ, τα αυθεντικά κοστούμια πιθήκων τα οποία φόρεσαν ηθοποιοί στις πρώτες σεκάνς της ταινίας. Αλλά και ένα ακριβές αντίγραφο (σε φυσικό μέγεθος) του απαστράπτοντος λευκού Earthlight Room (στο οποίο κλείνει η ταινία).
«Χωρίς την “Οδύσσεια του Διαστήματος” δεν θα υπήρχε “Blade Runner” ούτε “Πόλεμος των Άστρων”» υπογράμμισε ο Sudjic. «Ο Κιούμπρικ ήταν ο πρώτος που πήρε την επιστημονική φαντασία μακριά από τέρατα με γουρλωμένα μάτια και διαστημόπλοια καμωμένα από χαρτόνι» συνέχισε. «Τα μαχαιροπίρουνα είναι ντιζάιν του Arne Jacobsen και τα έπιπλα στο Earthlight Room είναι τα καθίσματα Djinn του Olivier Mourgue. Χρησιμοποιούσε το παρόν για να δώσει μια ιδέα του πώς θα μπορούσε να δείχνει το μέλλον».
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
