Στο σπίτι κάνοντας δουλειές ή μαγειρεύοντας, στο τζόκινγκ ή στο αυτοκίνητο, τα podcasts ακούγονται παντού και το πιο σημαντικό, σημειώνουν οι επαγγελματίες του είδους, είναι ότι ακούει κάποιος αυτό ακριβώς που έχει επιλέξει, ανάλογα με τα προσωπικά του ενδιαφέροντα. Podcasts είναι μια σειρά ηχογραφημένων επεισοδίων οποιουδήποτε περιεχομένου που αναρτώνται στο διαδίκτυο και μπορεί να τα ακούσει οποιοσδήποτε, οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Αυτή τη νέα τάση στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία, εξερευνά το 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ένα από τα πρώτα κινηματογραφικά φεστιβάλ στον κόσμο, μετά τα φεστιβάλ της Τραϊμπέκα και του Όστιν, που μπαίνει και προσκαλεί το κοινό του στον κόσμο των podcasts.

Στο πλαίσιο της φετινής διοργάνωσης πραγματοποιείται την Πέμπτη 11 Μαρτίου, στις 18:00 μία ζωντανή ανοιχτή συζήτηση για το κοινό, αφιερωμένη στα ψηφιακά αρχεία που έχουν κατακτήσει τον πλανήτη. O παρουσιαστής, ηθοποιός και επιχειρηματίας Φώτης Σεργουλόπουλος (podcasts LIFO), ο σκηνοθέτης -και του τηλεοπτικού χιτ της χρονιάς «Άγριες Μέλισσες»- Λευτέρης Χαρίτος (pod.gr) και η δημοσιογράφος Δάφνη Καρνέζη (ιδρύτρια του The Greek Podcast Project), θα μοιραστούν τα μυστικά των podcast, θα μιλήσουν για τη δική τους εμπειρία στον κόσμο των podcast και θα λύσουν τις απορίες του κοινού. Τη συζήτηση συντονίζει ο επικεφαλής προγράμματος του Φεστιβάλ, Γιώργος Κρασσακόπουλος.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Η εντυπωσιακή αύξηση των ανθρώπων που ακούν podcasts τον τελευταίο χρόνο, κατά 270%, σύμφωνα με τον κ. Χαρίτο, παρακινεί όλο και περισσότερους ανθρώπους να μπουν και να δοκιμάσουν την τύχη τους σε αυτό το νέο μέσο. «Είναι συναρπαστικό», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Φώτης Σεργουλόπουλος, ο οποίος μετά από μακρά πορεία στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, δέχθηκε με ενθουσιασμό την πρόταση να γίνει μέλος της ομάδας των podcasters της Lifo. «Έχει τη γοητεία των πρώτων χρόνων του ραδιοφώνου. Αισθάνομαι ότι μιλάω κατευθείαν στο υποσυνείδητο ενός ανθρώπου. Δεν μπορείς να ακούς και να διαβάζεις ταυτόχρονα. Δεν είναι μουσική υπόκρουση. Το παρακολουθείς. Με συναρπάζει λοιπόν που νιώθω ότι μπορώ να μπω στο μυαλό του άλλου», εξηγεί ο κ. Σεργουλόπουλος.

Όταν η Δάφνη Καρνέζη επέστρεψε από την Αγγλία στην Ελλάδα πριν από ενάμιση χρόνο, όλοι της έλεγαν ότι δεν πρόκειται κάποιος να ακούσει ένα podcast για περισσότερα από 15 λεπτά. «Τότε υπήρχαν πολύ λίγα και σε λίγες θεματικές. Σήμερα, βλέπω με χαρά, ότι υπάρχουν και podcasts που διαρκούν μισή και μία ώρα. Δεν είναι κάτι που πρέπει να το φοβόμαστε. Ο χρόνος ενός podcast εξαρτάται πολύ από το περιεχόμενο και το κοινό στο οποίο απευθύνεται». Η ίδια σημειώνει ότι πλέον αρχίζουν να δίνονται μεγάλα ποσά από εταιρείες για διαφήμιση σε αυτό το νέο μέσο, καθώς όπως τονίζει «μπορεί να μην έχουν ακόμη μεγάλα νούμερα επισκεψιμότητας, έχουν όμως στοχευμένο κοινό, το οποίο είναι πολύτιμο για τις εταιρείες».

Ελεύθερο, σχεδόν πειρατικό

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Στην ελευθερία των podcasts αναφέρονται με έμφαση τόσο ο Φώτης Σεργουλόπουλος, όσο και ο Λευτέρης Χαρίτος. «Δεν εμπίπτουν στο ραδιοτηλεοπτικό. Σαφώς πρέπει να προσέχεις, πρέπει να μιλήσεις σωστά, αλλά αισθάνεσαι μεγαλύτερη ελευθερία στο τι θα πεις, με ποιο πρόσωπο και με ποιο θέμα θα ασχοληθείς», σημειώνει ο κ. Σεργουλόπουλος, ο οποίος παρουσιάζει ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι ενώ είχαν αντικειμενική δυσκολία στο να βγουν προς τα έξω, τα έχουν καταφέρει και έχουν πετύχει. «Τα πρόσωπα που έχω παρουσιάσει δε νομίζω ότι θα ήταν αποδεκτά σε ένα τηλεοπτικό κοινό, γιατί προς το παρόν ασχολούμαι με άτομα που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Δε θα είχαν όρεξη και οι ίδιοι να βγουν στην τηλεόραση», εξηγεί. Την ανεξαρτησία των podcasts, υπογραμμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και ο κ. Χαρίτος. «Υπάρχει μια ελευθερία, σχεδόν αναρχική σε αυτά και αυτό εμένα μ αρέσει. Προς το παρόν δεν εμπίπτουν σε κανόνες, δεν τα ελέγχει κανένας μεγαλοεκδότης, δεν είναι κατευθυνόμενα. Τα podcasts έρχονται να καλύψουν αυτό το κενό. Της πολιτικοποιημένης αναρχίας. Θα ακούσεις και φωνές που θα κοβόντουσαν σε οποιοδήποτε άλλο παραδοσιακό μέσο και αυτό με κάνει να αισθάνομαι πιο ελεύθερος», τονίζει.

Μοιάζει με ραδιόφωνο αλλά δεν είναι

Συγκρίνοντας τα podcasts με το ραδιόφωνο, ο κ. Σεργουλόπουλος τα παραλληλίζει με τα βιβλία και τα περιοδικά. «Το βιβλίο θα το διαβάσεις, θα προσέξεις, θα σου δημιουργήσει εικόνες. Έτσι είναι και το podcast. Το ραδιόφωνο μοιάζει περισσότερο με το περιοδικό, που το ξεφυλλίζεις», σημειώνει και προσθέτει ότι τα podcasts δεν έχουν το ναρκισσισμό του ραδιοφώνου. «Είναι πιο σύγχρονο. Δεν έχει σταρ. Σταρ είναι η ίδια σου η κουβέντα. Στην εποχή που ζούμε για να ακούσει κάποιος podcast σημαίνει ότι τον ενδιαφέρει πολύ. Θα τον κερδίσεις μόνο με μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα», εξηγεί.

«Τα podcasts επειδή δεν είναι σε “ζωντανή” μετάδοση δεν έχουν πίεση του χρόνου. Μπορείς να κάνεις μια συζήτηση για μια ώρα και να την επιμεληθείς ώστε να βγουν τα πιο ουσιαστικά κομμάτια», προσθέτει η Δάφνη Καρνέζη. Μια σημαντική διαφορά με το ραδιόφωνο, εξηγεί ο Λευτέρης Χαρίτος, είναι η αρχειοθέτηση αυτών των αρχείων. «Το ραδιόφωνο είχε πάντα την αίσθηση των εφημερίδων. Κανένας δε διαβάζει την προχθεσινή εφημερίδα, όπως κανένας δε θα δει το προχθεσινό Survivor. Υπάρχει η έννοια του εδώ και τώρα, ενώ τα Podcasts με το που αποθηκεύονται είναι σαν ένα μικρό κομμάτι ιστορίας. Επίσης πολλά podcasts είναι άχρονα. Τα ραδιόφωνα ασχολούνται με το τώρα. Ακόμη και το ραδιόφωνο λόγου, δεν μπορείς να το πάρεις μαζί σου και να ακούσεις ανά πάσα στιγμή αυτό που θέλεις. Αυτές οι μικρές διαφορές καμιά φορά κάνουν όλη την ουσία», σημειώνει ο σκηνοθέτης. Επισημαίνει ακόμη ότι πολύ καλά πηγαίνουν και τα δύο podcasts των «Άγριων Μελισσών» που δημιούργησε και παρουσιάζει ο ίδιος: ένα με τους σεναριογράφους της σειράς και ένα με τις τρεις πρωταγωνίστριες, τα οποία μυούν τους προσεκτικούς ακροατές στα μυστικά της παραγωγής.

Η πρωτοπορία του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

«Είναι από τα πιο ευφυή πράγματα που θα μπορούσε να κάνει φέτος το Φεστιβάλ, ιδίως αυτήν την περίοδο που δεν μπορούμε να βρεθούμε από κοντά και να πάμε σε μια αίθουσα», σχολιάζει ο Φώτης Σεργουλόπουλος την πρωτοβουλία του ΦΝΘ να ασχοληθεί με τον κόσμο των podcasts. «Ο αεικίνητος Ορέστης Ανδρεαδάκης, μόλις μυρίζεται ότι πάει κάτι να γίνει είναι από τους πρώτους που το κάνει και αυτό είναι θαυμαστό. Νομίζω ότι αρκετά καυτό το ζήτημα για αυτούς που θέλουν να κάνουν podcasts στην Ελλάδα και μοιάζουν να είναι πολλοί. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον και για το περιεχόμενο και για τα τεχνικά ζητήματα και για τα οικονομικά», επισημαίνει ο κ. Χαρίτος. Η Δάφνη Καρνέζη λέει ότι πρόκειται για μια σημαντική πρωτοβουλία. «Θεωρώ ότι έχουν πολλά κοινά με τις ταινίες και τον κινηματογράφο. Μπορούν να είναι ηχητικά ντοκιμαντέρ. Είναι σαν να φτιάχνεις ένα σενάριο σε ηχητική μορφή», εξηγεί και προσθέτει ότι ένα 15΄επεισόδιο Podcast μπορεί να κρύβει ακόμη και είκοσι ώρες δουλειάς.

Εκτός από την ανοιχτή συζήτηση, το Φεστιβάλ διοργανώνει μία σειρά κλειστών διαδικτυακών εργαστηρίων, στη διάρκεια των οποίων κορυφαίοι επαγγελματίες από το εξωτερικό προσφέρουν εργαλεία και εξειδίκευση σε ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τα podcast. Τα εργαστήρια αυτά θα είναι σύντομα διαθέσιμα στο κανάλι του Φεστιβάλ στο YouTube.

Παράλληλα, το επόμενο διάστημα, το Φεστιβάλ θα απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα σε δημιουργούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό για να καταθέσουν τα podcast τους, με βάση συγκεκριμένες προδιαγραφές που θα ανακοινωθούν τότε. Τα καλύτερα podcast θα επιλεγούν μετά τη λήξη των καταθέσεων και θα παρουσιαστούν το καλοκαίρι μέσα από τα ψηφιακά κανάλια του Φεστιβάλ.

Η συζήτηση για τα podcasts είναι ανοιχτή και θα προβληθεί την Πέμπτη 11 Μαρτίου στις 18:00 στο: youtube.com/filmfestivalgr

Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ

 

 

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης