Η παρηγορητική φροντίδα αποσκοπεί στη βελτίωση της ποιότητας ζωής ενός ατόμου και στην ελαχιστοποίηση της ταλαιπωρίας του όταν νοσεί από ανίατη ασθένεια.
Ενώ είναι γενικά αποτελεσματική στην επίτευξη αυτών των στόχων, η παρηγορητική φροντίδα δεν αντιμετωπίζει γενικά τη σεξουαλικότητα ή τις σεξουαλικές ανάγκες των ασθενών και των συντρόφων τους.
Ως εκ τούτου, μια πρόσφατη μελέτη σχεδιάστηκε για να αξιολογήσει τις παραγνωρισμένες σεξουαλικές ανάγκες των ασθενών με καρκίνο που περιορίζει τη ζωή τους στην παρηγορητική φροντίδα.
Διερεύνησε τόσο τα σωματικά όσο και τα ψυχολογικά στοιχεία του ερωτισμού, τονίζοντας τη σημασία της υποστήριξης της σεξουαλικότητας στην παρηγορητική φάση.
Η μελέτη αυτή επικεντρώθηκε σε άτομα ηλικίας ≥50 ετών που είχαν χάσει σύντροφο τα τελευταία 5 χρόνια από καρκίνο τελικού σταδίου.
Οι έρευνες στα άτομα αυτά έριξαν φως στην σεξουαλική υποστήριξη που επιθυμούσαν από τους επαγγελματίες υγείας κατά τη διάρκεια της τελευταίας νοσηλείας του συντρόφου τους. Συνολικά, 290 άτομα συμμετείχαν σε αυτή τη μελέτη.
Για να αποφευχθεί η σύγχυση, οι συγγραφείς αυτής της μελέτης όρισαν τρεις τύπους οικειότητας: σεξουαλική οικειότητα, συναισθηματική οικειότητα και σωματική οικειότητα.
Ως σεξουαλική οικειότητα ορίστηκε η εγγύτητα μεταξύ των συντρόφων κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής δραστηριότητας- ως συναισθηματική οικειότητα ορίστηκε η συναισθηματική σύνδεση μεταξύ των συντρόφων- και ως σωματική οικειότητα ορίστηκε η μη σεξουαλική σωματική επαφή μεταξύ των συντρόφων, όπως το φιλί, η αγκαλιά και το κράτημα του χεριού.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη φράση «χρόνος για την καλλιέργεια της αγάπης με τον σύντροφο» στην έρευνα για να συμπεριλάβουν και τους τρεις αυτούς τύπους οικειότητας.
Οι συμμετέχοντες εγγράφηκαν μέσω μιας εμπορικής εταιρείας ερευνών για να συμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο μεταξύ 1-30 Σεπτεμβρίου 2020.
Η έρευνα αξιολόγησε την υποστήριξη που έλαβαν οι σύντροφοι κατά την τελευταία νοσηλεία τους, συμπεριλαμβανομένων των ανεκπλήρωτων αναγκών, των απόψεων σχετικά με τον χρόνο για οικειότητα και την ικανοποίηση από τις σεξουαλικές πτυχές, χρησιμοποιώντας το Supportive Care Needs Survey-Short Form.
Μια νέα κλίμακα μέτρησε την επιθυμητή υποστήριξη από τους νοσηλευτές του θαλάμου και τις απόψεις των πενθούντων συντρόφων σχετικά με την οικειότητα κατά τη διάρκεια της νοσηλείας.
Μετά τη συλλογή έγκυρων απαντήσεων από τους 290 συμμετέχοντες, οι συγγραφείς συνέταξαν τα δεδομένα και αναζήτησαν τις τάσεις σε αυτά.
Οι ερωτηθέντες, κυρίως ηλικίας 50-69 ετών, επιθυμούσαν περισσότερες πληροφορίες και συζήτηση σχετικά με τον χρόνο για την καλλιέργεια της οικειότητας με τους συντρόφους τους κατά τη διάρκεια της τελευταίας νοσηλείας των συντρόφων τους.
Εξέφρασαν επίσης την ανάγκη για υποστήριξη σε τομείς όπως η δημιουργία ευκαιριών για οικειότητα και η παροχή καθοδήγησης σχετικά με τους τρόπους διατήρησης της οικειότητας κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η νεότερη ηλικία και η συχνότερη οικειότητα πριν από την ασθένεια συσχετίστηκαν με υψηλότερες ανεκπλήρωτες ανάγκες.
Τα αποτελέσματα αυτά υπογραμμίζουν τη σημασία της αντιμετώπισης των σεξουαλικών και συναισθηματικών αναγκών των συντρόφων που πενθούν κατά τη φάση της παρηγορητικής φροντίδας, η οποία μπορεί να ενισχυθεί με την υποστήριξη από τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης.
Η οικειότητα αποτελεί ζωτικό μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, επομένως είναι σημαντικό για τους ασθενείς σε τελικό στάδιο και τους συντρόφους τους να μπορούν να καλλιεργούν τη σύνδεσή τους ακόμη και κατά τη διάρκεια της παρηγορητικής φροντίδας.
Το να ζητάτε από τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης το χώρο και τις ευκαιρίες για να έχετε αυτόν τον ιδιαίτερο χρόνο μαζί μπορεί να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να διασφαλίσετε ότι θα συνεχιστεί.
