Επί του παρόντος, η ανοσοθεραπεία ενδείκνυται για ασθενείς με μεταστατικό νεφροκυτταρικό καρκίνωμα (RCC) ή μη ανιχνεύσιμο RCC, αλλά δεν υπάρχει ένδειξη για ανοσοθεραπεία στο προχωρημένο RCC.
Μια ομάδα ερευνητών αναφέρει μια περίπτωση κατά την οποία η συνδυασμένη χρήση nivolumab και ipilimumab και η διαδοχική θεραπεία με έναν αναστολέα τυροσινικής κινάσης (TKI) επέτρεψαν τη χειρουργική θεραπεία σε ασθενή με προχωρημένο RCC.
Συγκεκριμένα η μελέτη περίπτωσης αφορά μια 71χρονη γυναίκα που διαγνώστηκε με μεταστατικό διαυγές νεφροκυτταρικό καρκίνωμα με καρκινικό θρόμβο επιπέδου IV. Ξεκίνησε να παίρνει θεραπεία με nivolumab-ipilimumab και μεταπήδησε στη μονοθεραπεία με pazopanib επειδή ο θρόμβος του όγκου προχώρησε μέσα στον δεξιό κόλπο. Ο όγκος συρρικνώθηκε με τη διαδοχική θεραπεία σε σημείο που να επιτρέπεται η εκτομή του. Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε δεξιά νεφρεκτομή και θρομβεκτομή. Η βιοψία έδειξε 10-20% υπολειπόμενου όγκου στον πρωτογενή όγκο, αλλά όχι βιώσιμα κύτταρα στον καρκινικό θρόμβο. Η γυναίκα παραμένει κλινικά απαλλαγμένη από τη νόσο έναν χρόνο μετά το χειρουργείο.
Συμπερασματικά αυτή η μελέτη περίπτωσης αναδεικνύει τη χρησιμότητα της διαδοχικής θεραπείας με στόχο το ανοσοποιητικό ως συμπληρωματική θεραπεία σε προχωρημένο νεφροκυτταρικό καρκίνωμα.
