Η νόσος Peyronie είναι μια διαταραχή του συνδετικού ιστού που προκαλεί παραμορφώσεις του πέους που δυσχεραίνουν τη σεξουαλική επαφή ή την καθιστούν επώδυνη. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα η συνουσία είναι αδύνατη. Αν και η ακριβής παθοφυσιολογία δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί από τους επιστήμονες, είναι γνωστό ότι η πιθανότητα εμφάνισης ΣΔ αυξάνεται με την αύξηση της ηλικίας του άνδρα και κορυφώνεται στην ηλικία των 50. Η πιο αποτελεσματική θεραπεία της νόσου είναι το χειρουργείο, αλλά η σχετική έρευνα αναφορικά με τα αποτελέσματα που μπορούν να περιμένουν οι άνδρες που το επιλέγουν είναι περιορισμένη.

Μια νέα ανασκόπηση αξιολόγησε το χειρουργικό αποτέλεσμα τριών διαφορετικών χειρουργικών τεχνικών για την αντιμετώπιση της νόσου Peyronie σε άνδρες 65 και άνω. Οι τρεις υπό μελέτη τεχνικές ήταν η τομή της πλάκας ή η εκτομή της με πρόσθεση μοσχεύματος(PEG), η τεχνική πτύχωσης του λευκού χιτώνα (TAΡ) και η εισαγωγή πεϊκής πρόσθεσης με επακόλουθο  χειρισμό ευθειασμού πέους.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Στην ανασκόπηση συμμετείχαν 86 άνδρες ηλικίας 65 και άνω που χειρουργήθηκαν για την αντιμετώπιση της νόσου Peyronie. Πριν το χειρουργείο   όλοι οι άνδρες υποβλήθηκαν  σε φυσική εξέταση που περιλάμβανε υπερηχογράφημα πέους και μέτρηση της γωνίας του πέους, ενώ παράλληλα συμπληρώθηκαν ερωτηματολόγια σχετικά το ιατρικό και χειρουργικό ιστορικό, τα συμπτώματα της νόσου Peyronie, τις προηγούμενες παρεμβάσεις, το σεξουαλικό ιστορικό και τη στυτική λειτουργία.

Μετά το χειρουργείο οι άνδρες παρακολουθούνταν για τουλάχιστον 9 μήνες με τον πρώτο επανέλεγχο να λαμβάνει χώρα στους τρεις μήνες μετά την επέμβαση. Στη συνέχεια ο επανέλεγχος γινόταν σε ετήσια βάση τουλάχιστον, κατά τον οποίο οι άνδρες συμπλήρωναν ερωτηματολόγια για την αξιολόγηση της ικανοποίησης τους από τη στυτική και σεξουαλική λειτουργία, καθώς και για την εμφάνιση τυχόν επιπλοκών.

Η μέση ηλικία των ασθενών κατά τον χρόνο του χειρουργείου ήταν τα 68 έτη και ο μέσος μετεγχειρητικός χρόνος ήταν οι 43.5 μήνες . Η μέση κάμψη του πέους βρέθηκε 59.9 μοίρες, και οι περισσότεροι άνδρες, το 76% είχαν κυρίως ραχιαία κάμψη, το 14% πλευρική και οι υπόλοιποι κυρίως κοιλιακή κάμψη.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Το 45% των ανδρών υποβλήθηκε σε χειρουργείο πεϊκής πρόθεσης, το 29% σε ΤΑΡ και το 26% σε PEG. Η μέση τιμή της κάμψης στα τρία γκρουπ ήταν 49.1, 61.4 και 78.6 αντίστοιχα. Η ηλικία δεν παρουσίαζε διαφορές μεταξύ των τριών ομάδων.

Οι ερευνητές όρισαν ως λειτουργική ευθύτητα του πέους, η οποία ήταν και το ζητούμενο του χειρουργείου , ένα υπόλοιπο κάμψης μικρότερο των 20 μοιρών σε συνδυασμό με την ικανότητα να έχει κανείς σεξουαλική επαφή που περιλαμβάνει διείσδυση. Ο στόχος επετεύχθη στο 95% των συμμετεχόντων χωρίς παρατηρούμενες διαφορές μεταξύ των τριών χειρουργικών τεχνικών. Σχεδόν το 94% ανέφερε ότι είχε επαφή με διείσδυση κατά τον τελευταίο επανέλεγχο και η συνολική ικανοποίηση των συμμετεχόντων έφτανε το 85% σε όλα τα γκρουπ.

Επιπλοκές αναφέρθηκαν μόνο από τρεις άνδρες. Αυτές ήταν η κατακράτηση ούρων, η νευροπραξία και ο σχηματισμός αιματώματος.

Η χειρουργική θεραπεία θεωρείται ασφαλής και αποτελεσματική για άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας με νόσο Peyronie. Τα υψηλά επίπεδα ικανοποίησης των ασθενών είναι πιθανό να οφείλονται στην αυστηρή επιλογή των ασθενών , στη χειρουργική τεχνική που χρησιμοποιήθηκε κατά περίπτωση, καθώς και στη προεγχειρητική συμβουλευτική, η οποία εστιάζει στη διαχείριση των προσδοκιών των ασθενών.

Στους περιορισμούς της μελέτης περιλαμβάνονται, η διεξαγωγή των χειρουργείων αποκλειστικά και μόνο από πολύ έμπειρους χειρουργούς, ο μικρός αριθμός συμμετεχόντων, η χρήση μη έγκυρων και σταθμισμένων ψυχομετρικών εργαλείων, καθώς και η απουσία ομάδας ελέγχου. Οι μελλοντικές μελέτες είναι σημαντικό να εστιάσουν στον καθορισμό των κατάλληλων υποψήφιων για τις χειρουργικές και τις μη χειρουργικές θεραπείες της νόσου Peyronie.

Πηγή: andrologia.gr

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης