Εξετάζοντας το παράδειγμα προηγούμενων επιδημιών παρατηρείται ότι οι γυναίκες ήταν λιγότερο πιθανό από τους άνδρες να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων για τις ανάγκες που προέκυψαν κατά το διάστημα της επιδημίας, με αποτέλεσμα τα λαμβανόμενα μέτρα να μην καλύπτουν τις ιδιαίτερες ανάγκες τους.
Για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της επιδημίας του Ebola στη Sierra Leone οι πόροι που είχαν προβλεφτεί για την αναπαραγωγική και σεξουαλική υγεία ανατέθηκαν τελικά όλες στο πλαίσιο της άμεσης και επείγουσας ανταπόκρισης στις έκτακτες ανάγκες που προέκυψαν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση της μητρικής θνησιμότητας σε μια περιοχή με ένα από τα πιο υψηλά ποσοστά παγκοσμίως.
Κατά τη διάρκεια της επιδημίας του Zika οι διαφορές στην πολιτική και αποφασιστική δύναμη μεταξύ ανδρών και γυναικών είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια αυτονομίας των δεύτερων αναφορικά με τη σεξουαλική και την αναπαραγωγική τους υγεία. Παράλληλα, οι γυναίκες δεν είχαν επαρκή πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας εξαιτίας των περιορισμένων πόρων. Παρόλο που οι γυναίκες ήταν δραστήρια άτομα της κοινότητας, υπολείπονταν ως προς το εισόδημα και την ασφαλιστική τους κάλυψη σε σχέση με τους άνδρες.
Δυστυχώς τα δεδομένα δεν είναι ενθαρρυντικά ούτε και στην τρέχουσα πανδημία. Η περιορισμένη πρόσβαση των γυναικών στις ιατρικές υπηρεσίες ακόμα και σε πλούσιες χώρες μπορεί να φέρει πολύ αρνητικά αποτέλεσμα στη μητρική και νεογνική θνησιμότητα. Επίσης συνεχίζει να είναι αυξημένος ο κίνδυνος υποβολής των γυναικών σε επικίνδυνες μεθόδους διακοπής κύησης, ιδιαίτερα σε χώρες στις οποίες το δικαίωμα της γυναίκας στη διακοπή κύησης δεν είναι επαρκώς προστατευόμενο. Για παράδειγμα, μια μελέτη που διεξήχθη στο Τέξας πριν από μερικούς μήνες έδειξε ότι οι γυναίκες ήταν 3 φορές πιο πιθανό να επιχειρήσουν τη διακοπή κύησης μόνες τους.
Σε κάθε περίπτωση το μάθημα που έχει πάρει η ανθρωπότητα από τις προηγούμενες επιδημίες είναι ότι για την καλύτερη ανταπόκριση της πολιτείας στις ανάγκες της γυναικείας υγείας είναι απαραίτητο οι γυναίκες να εκπροσωπούνται επαρκώς στις διαδικασίες λήψης απόφασης σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής δράσης.
Αυτή τη στιγμή πέρα από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις γυναικών που καταλαμβάνουν καίριες θέσεις στη διοίκηση ινστιτούτων παγκοσμίας εμβέλειας , η απουσία των γυναικών στη διοίκηση των συστημάτων υγείας διεθνώς είναι αισθητή. Οι γυναίκες συνήθως έχουν το ρόλο των φροντιστών και των επαγγελματιών υγείας που στηρίζουν τα συστήματα υγείας, αλλά δεν καταλαμβάνουν επιτελικές θέσεις ώστε να παίρνουν μέρος στις σημαντικές αποφάσεις, να χαράζουν στρατηγικές υγείας και να ελέγχουν την υλοποίηση τους.
Η πανδημία του COVID-19 βρίσκεται σε εξέλιξη και είναι σημαντικό να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη. Μια πιο εξισορροπημένη εκπροσώπηση των δυο φύλων σε επίπεδο διακυβέρνησης των σωμάτων υγείας, καθώς και η πλήρης και ισότιμη συμμετοχή και των δύο στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων θα περιφρουρήσει τη γυναικεία υγεία και θα αποτρέψει περαιτέρω καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας, όπως είναι αύξηση της μητρική και νεογνικής θνησιμότητας. Παράλληλα όταν η πανδημία τελειώσει τα συστήματα υγείας θα είναι πληρέστερα και οι υπηρεσίες θα παρέχονται με σεβασμό στις ιδιαίτερες ανάγκες όλων των ατόμων χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Πηγή: andrologia.gr
