Σχεδόν μια στις 78 γυναίκες θα εμφανίσουν καρκίνο των ωοθηκών κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οι πιθανότητες επιβίωσης πάνω από 5 χρόνια μετά τη διάγνωση είναι υψηλότερες του 90%, εάν η διάγνωση γίνει σε πρώιμο στάδιο. Επειδή όμως τα συμπτώματα δεν είναι έντονα και διακριτά και δεν υπάρχουν τεστ για την πρώιμη διάγνωση, αυτή λαμβάνει χωρά μόνο στο 20% των περιπτώσεων. Oι περισσότερες γυναίκες δυστυχώς δεν βρίσκουν τον καρκίνο των ωοθηκών πάρα μόνο όταν αυτός έχει ήδη αρχίσει να εξαπλώνεται.
Μια νέα μελέτη ασχολήθηκε λοιπόν με τον καρκίνο ωοθηκών υψηλού κίνδυνου, ο οποίος είναι και ο συχνότερος τύπος καρκίνου των ωοθηκών. Σχεδόν το 70% των ασθενών με καρκίνο ωοθηκών υψηλού κίνδυνου θα εμφανίσουν υποτροπή καθώς ο καρκίνος έχει την τάση να αναπτύσσει αντίσταση στη χημειοθεραπεία. Υπάρχει λοιπόν μια άμεση ανάγκη για νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις της νόσου.
Παραδοσιακά οι ιατροί πίστευαν ότι ο καρκίνος ξεκινά από τον ιστό που περιβάλει την επιφάνεια των ωοθηκών. Πρόσφατα όμως αυτό έχει αλλάξει και ως πιθανότερη περιοχή έναρξης της καρκινικής βλάβης θεωρούνται οι σάλπιγγες.
Για τους σκοπούς της νέας μελέτης οι ερευνητές συνέκριναν πως τα υγιή και τα καρκινικά κύτταρα των σαλπίγγων χρησιμοποιούσαν τη ζάχαρη. Πιο συγκεκριμένα μέτρησαν τα παραπροϊόντα του κυτταρικού μεταβολισμού χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της φασματομετρίας μάζας.
Από τα αποτελέσματα είδαν ότι τα καρκινικά κύτταρα προτιμούσαν τη χρήση των σακχάρων στον κύκλο του κιτρικού οξέος. Αντιθέτως τα υγιή κύτταρα προτιμούσαν να μετατρέπουν τα σάκχαρα σε γαλακτικό οξύ χρησιμοποιώντας την αερόβια γλυκόλυση.
Πολλές καρκινικές θεραπείες στοχεύουν στην γλυκόλυση καθώς τα καρκινικά κύτταρα τη χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν τις αυξημένες τους ανάγκες σε ενέργεια. Αυτός όμως δεν είναι ο σωστός τρόπος, σύμφωνα με τους ερευνητές, καθώς τα υγιή κύτταρα χρησιμοποιούν επίσης τη γλυκόλυση για να μετατρέψουν τα σάκχαρα σε ενέργεια. Εάν λοιπόν η θεραπεία στοχεύει στη γλυκόλυση, αυτό θα έχει σαν συνέπεια και την καταστροφή του υγιούς ιστού.
Οι ερευνητές κατά τη διάρκεια της εργασίας τους με καλλιέργειες κυττάρων βρήκαν ότι ένα ένζυμο, το IDH1, ενθαρρύνει τον πολλαπλασιασμό των υψηλού κίνδυνου καρκινικών ωοθηκικών κυττάρων. Όταν μάλιστα απόκλεισαν το ένζυμο αυτό είτε χημικά είτε μέσω του γονιδίου του, τα καρκινικά κύτταρα έχασαν την ικανότητα τους να διαιρούνται και να πολλαπλασιάζονται. Η απώλεια της δράσης του ενζύμου αυτού λοιπόν φαίνεται να θέτει το καρκίνο κύτταρο σε μια λανθάνουσα κατάσταση κατά την οποία δεν μπορεί να ολοκληρώσει τον κυτταρικό κύκλο.
Φαίνεται επίσης ότι ο αποκλεισμός του ενζύμου μπορεί να επηρεάσει τον κυτταρικό κύκλο και των καρκινικών κυτταρών που έχουν εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος.
Τα νέα ευρήματα συμφωνούν με παλαιοτέρα σύμφωνα με τα οποία ο χρόνος επιβίωσης είναι μεγαλύτερος όταν τα επίπεδα του ενζύμου είναι χαμηλά. Οι ερευνητές τονίζουν ότι καθώς οι περισσότερες γυναίκες δε διαγιγνώσκονται με καρκίνο των ωοθηκών πριν αυτός εξαπλωθεί, είναι πολύ βασικό οι νέες θεραπείες να στοχεύουν στην αντιμετώπιση των τελευταίων σταδίων της νόσου.
Ο αρμόδιος οργανισμός στις ΗΠΑ έχει ήδη εγκρίνει ένα φάρμακο που στοχεύει στη μεταλλαγμένη μορφή του IDH1. Ο σκοπός των ερευνητών είναι να παρέχουν τεκμηρίωση που να υποστηρίζει ότι το φάρμακο αυτό ενδείκνυται και για τον καρκίνο ωοθηκών υψηλού κίνδυνου.
Πηγή: andrologia.gr
