Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο JournalofSexualMedicine, κάποιοι ασθενείς με διαταραχή ανάπτυξης φύλου βιώνουν δυσφορία αναφορικά με το φύλο της γέννησης και επιθυμούν τη μετάβασή τους στο άλλο φύλο. Συνήθως οι διαταραχές στην ανάπτυξη του φύλου συμβαίνουν όταν ένα έμβρυο αναπτύσσεται ως άρρεν ή θήλυ με μη τυπικό τρόπο.

Στο παρελθόν οι αποφάσεις σχετικά με το ανατομικό φύλο και το φύλο επιλογής ή το κοινωνικό φύλο στα παιδιά με τις εν λόγω διαταραχές λαμβάνονταν από τους γονείς λίγο μετά τη γέννηση του παιδιού. Στις μέρες μας οι αποφάσεις αυτές καθυστερούν να ληφθούν, έτσι ώστε το παιδί να μπορεί να εκφράσει την ταυτότητα του φύλου του και να δώσει τη συγκατάθεσή του σε οποιαδήποτε παρέμβαση στο σώμα του.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Στην παρούσα μελέτη συμμετείχαν 1040 ασθενείς με διαφορετικού τύπου διαταραχές της ανάπτυξης φύλου, όπως είναι το σύνδρομο  Klinefelter’s ( ένα αγόρι γεννιέται με ένα παραπάνω Χ χρωμόσωμα), το σύνδρομο   Turner ( ένα κορίτσι γεννιέται με ένα μόνο Χ χρωμόσωμα ή με ένα ελλειμματικό Χ χρωμόσωμα) καθώς και η συγγενής υπερπλασία επινεφριδίων κατά την οποία τα επινεφρίδια δεν λειτουργούν φυσιολογικά.

Οι ασθενείς έλαβαν θεραπεία σε 14 κλινικές στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία, την Πολωνία τη Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι 717 ήταν ταυτοποιημένοι ως γυναίκες, οι 311 ως άνδρες και οι 12 ως « άλλο φύλο».

Σχηματίστηκαν έξι διαγνωστικά γκρουπ με βάση τους τύπους των διαταραχών, το δηλωμένο φύλο των ατόμων κατά τη διάρκεια της μελέτης και την επίδραση των ανδρογόνων. Οι 18 συμμετέχοντες ωστόσο δεν ενέπιπταν σε καμία από τις κατηγορίες κι εκτιμήθηκαν ξεχωριστά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Κάθε συμμετέχων πέρασε από μια ιατρική συνέντευξη και συμπλήρωσε ερωτηματολόγια για την εκτίμηση της δυσφορίας, της αυτοεκτίμησης, του άγχους και της κατάθλιψης. Εξετάστηκαν επίσης οι φάκελοι των συμμετεχόντων αναφορικά με την αρχική καταγραφή του φύλου, την ενδεχόμενη αλλαγή της καταγραφής ή την πορεία προς την αλλαγή καθώς και την ηλικία της γοναδεκτομής, της αφαίρεσης δηλαδή των όρχεων ή των ωοθηκών. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 32 έτη.

Σε γενικές γραμμές το  5% των συμμετεχόντων υποβλήθηκε σε χειρουργείο αλλαγής του ανατομικού φύλου. Για το 1% η αλλαγή έλαβε χώρα μετά την είσοδο στην εφηβεία. Με την εξαίρεση των ατόμων με σύνδρομο Klinefelter και Turner στα οποία τα ζητήματα ταυτότητας φύλου δεν είναι πρωταρχικά, το ποσοστό της αλλαγής φύλου μετά την εφηβεία  ανέβαινε στο 3%. Μόνο ένα παιδί που υποβλήθηκε σε χειρουργείο αλλαγής  θέλησε να μεταβεί στο αρχικό του φύλο.

Αναφορικά με τη δυσφορία φύλου τα άτομα με αναπτυξιακή διαταραχή του φύλου δεν είχαν σημαντικές διαφορές με την ομάδα ελέγχου, αλλά σύμφωνα με τους ερευνητές πολλές κλίμακες του ερωτηματολογίου έμειναν αναπάντητες, πιθανόν γιατί τα άτομα θεώρησαν ότι δεν απευθύνονταν σε εκείνα. Επίσης κάποιοι μπορεί να βρίσκονταν σε σύγχυση αναφορικά με το φύλο τους και να μην γνώριζαν πώς να απαντήσουν. 

Το 4% απάντησαν ότι το φύλο τους διέφερε και από το αρσενικό και από το θηλυκό. Κάποια άτομα το τοποθετούσαν κάπου ανάμεσα, κάποια ως ένα τρίτο φύλο και κάποια δήλωναν πως το φύλο τους εναλλασσόταν από ανδρικό σε γυναικείο και αντίστροφα.

Οι επαγγελματίες υγείας είναι σημαντικό να κατανοήσουν ότι οι ασθενείς δεν είναι πάντα ξεκάθαροι αναφορικά με την ταυτότητα του φύλου τους και τα συναισθήματά τους γι’ αυτήν. Πολλά παιδιά που έχουν ανατραφεί ως κορίτσια, για παράδειγμα, και οι γονείς τους τους φέρονται σαν να είναι κορίτσια μπορεί να έχουν έντονες αμφιβολίες για το φύλο τους ή να μην αισθάνονται καθόλου κορίτσια, ενώ πολλές φορές νιώθουν πολύ αμήχανα να συζητήσουν κάτι τέτοιο με τον ιατρό τους.

Ο συγγραφείς της μελέτης τονίζουν ότι το φύλο του ανθρώπου δεν είναι ένα δυαδικό φαινόμενο και πως η συνειδητοποίηση αυτή από όλους θα διευκόλυνε σημαντικά την ικανοποίηση των ατόμων από το φύλο τους σε όλο το φάσμα των ταυτοτήτων φύλου.

Πηγή: andrologia.gr

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης